تعیین هدف و تهیه تقویم مطالعاتی

حتما در دوره‌های مختلف برای انجام امور متفاوتی حتی موارد روزمره برای خودتان برنامه‌ریزی کرده‌اید. ممکن است در پاره‌ای از این برنامه‌ها موفق بوده باشید یا احیانا از کسب توفیق …

حتما در دوره‌های مختلف برای انجام امور متفاوتی حتی موارد روزمره برای خودتان برنامه‌ریزی کرده‌اید. ممکن است در پاره‌ای از این برنامه‌ها موفق بوده باشید یا احیانا از کسب توفیق در برخی دیگر محروم.

این موضوع در بین دانش‌آموزان و داوطلبان کنکور عمدتا در قالب برنامه‌ریزی برای مطالعه دروس مشاهده می‌شود که اوج این برنامه‌ریزی‌ها را در نزدیکی آزمون‌های مهم مانند مستمرها یا پایانی‌ها و در مقاطع تحصیلی در دوره پیش دانشگاهی می‌بینیم.

جالب اینجاست که اغلب دانشجویان امروز و دانش‌آموزان دیروز که برای هر آزمون و دوره برنامه‌ریزی می‌کردند، دیگر یادی از آن دوران نمی‌کنند و از روش مطالعه در شب امتحان بهره می‌برند.

فارغ از این موضوع که آیا برنامه این دسته از دانش‌آموزان مفید است یا نه، در اکثر اوقات شاهد شکست این برنامه‌ها هستیم. آیا تاکنون اتفاق افتاده است که به علل عدم توفیق خود در اجرای برنامه فکر کنید؟ مگر نه این که در تمام دنیا برای رسیدن به موفقیت نیاز به برنامه است، پس چرا جمع کثیری از داوطلبان برنامه گریز هستند؟

برای این که پاسخ سوال‌های بالا و البته هزاران سوال مشابه را که ممکن است در ذهن شما نقش بسته باشد پیدا کنید، بهتر است به مثالی اشاره کنم:

یک روز برفی معلم کلاس ورزش برای ایجاد تنوع دست به ابتکار جالبی زد. او به دلیل پوشیده بودن زمین حیاط مدرسه از برف نمی‌توانست برای بچه‌ها مسابقه فوتبال برگزار کند، بنابراین تصمیم گرفت بین دانش‌آموزان مسابقه‌ای برگزار کند، به این ترتیب که هر کدام از دانش‌آموزان که می‌توانستند مسیر بین دو دیوار مدرسه را طی کنند و اثر جای پای آنها مستقیم باشد برنده مسابقه خواهد بود.

شور و اشتیاق بین دانش‌آموزان موج می‌زد. همه خود را برنده مسابقه می‌دانستند، چرا که در ابتدای مسیر از آسان بودن مسابقه شکایت می​کردند اما پس از طی مسیر و تماشای اثر رد پای خود متوجه دشواری مسابقه می‌شدند.

در این بین فقط یک دانش‌آموز توانست روی برف‌های کف حیاط مستقیم حرکت کند و برنده مسابقه شود. در آخر ساعت ورزش آن روز دبیر ورزش همه دانش‌آموزان را جمع کرد و علت موفقیت برنده را در جمع شرح داد: این دوست من بر خلاف سایر دانش‌آموزان که در مسیر قدم‌های خود را کنترل می​کردند تخته سیاه انتهای حیاط را نشان کرده بود و تمام تلاش خود را برای رسیدن به آن به کار بست.

حالا اگر کمی در مورد این داستان کوتاه تفکر کنید حتما متوجه خواهید شد که تفاوت دانش‌آموزان برتر با سایرین در تعیین هدف صحیحش بود.

عبدالرحمان مصیبی

مشاور تحصیلی