ضرورت بازنگری عملکرد انجمن ها در روز پیوند اولیا و مربیان

نمره انجمن اولیا و مربیان ۲۰ نیست

- فردا جلسه انجمن اولیا و مربیان است و گفته اند باید والدینتان به مدرسه بیایند.

- مثل سال های پیش حتما پول می خواهند و بحث کمک به مدرسه است.

- نه اتفاقا امسال گفتند فقط می خواهند اعضای انجمن را انتخاب کنند.

- فرقی نمی کند. سال گذشته هم همین حرف را زدند و هر کدام از والدین که شغل پردرآمدی داشت به عنوان عضو انتخاب می کردند!

مدرسه مهم ترین نهاد اجتماعی، تربیتی وآموزشی و اصلی ترین رکن تعلیم وتربیت است.

این نهاد اجتماعی به منظور تربیت صحیح دانش آموزان در ابعاد دینی، اخلاقی، علمی، آموزشی، اجتماعی و کشف استعدادها وهدایت و رشد متوازن روحی و معنوی و جسمانی آنان برابر ضوابط وزارت آموزش و پرورش تأسیس و اداره می شود.

اداره مدرسه با همکاری تمامی کارکنان و با مشارکت دانش آموزان و اولیای آنان زیر نظر مدیر مدرسه اعمال خواهد شد اما در این میان نیاز به شورای مشورتی تشکیل شده از اولیا و مربیان احساس می شود که همان انجمن اولیا و مربیان است.

● انجمن اولیا و مربیان؛ وظایف و انتقادات

انجمن اولیا ومربیان هر مدرسه هیأت منتخبی از اولیای دانش آموزان و مربیان همان مدرسه است که با تفاهم و صمیمیت به منظور تقویت همکاری و مشارکت اولیای دانش آموزان به منظور کمک به ارتقای کیفیت فعالیت های آموزش و پرورش و گسترش ارتباط خانه ومدرسه طبق مقررات و ضوابط وزارت آموزش وپرورش انجام وظیفه می کند.

تامین مشارکت فکری و فرهنگی و تقویت هماهنگی و همکاری تربیتی و آموزشی خانه و مدرسه به همراه جلب همکاری اولیای دانش آموزان برای مشارکت و کمک و ارتقای کیفیت فعالیت های مربوطه از جمله اهدافی است که پیوند اولیا و مربیان یعنی خانه و مدرسه را تقویت می کند.

ضمن آنکه مشاوره و برنامه ریزی برای نیل سریعتر به اهداف، برنامه ریزی برای اجرای فعالیت های پرورشی، آموزشی و اردوهای مختلف نیز در زمره این اهداف قلمداد می شود و با همراهی این دو نهاد موفقیت آن تضمین خواهد شد.

موضوع همکاری متقابل اعضای انجمن ها با مدیران مدرسه سیبل انتقادات فراوانی شده که اغلب سیاست های تشویقی تشکیل انجمن های اولیا و مربیان و همکاری اعضای آن با اولیا مدرسه را نقش بر آب می کند. البته برخی از والدین هم دیگر انگیزه ای برای شرکت در این جلسات ندارند.

اطلاع از درد دل والدینی که دل خوشی از جلسات انجمن اولیا و مربیان ندارند و حاضر نیستند حتی یک بار در سال طعم حضور در این جلسات را بچشند شاید بد نباشد. البته این ادعا فقط شامل حال والدینی نمی شود که به بهانه اشتغال و مشغله فراوان، سالی یک بار هم مسیرشان به مدرسه فرزندانشان منتهی نمی شود. بلکه حتی برخی والدین که هر روز فرزندشان را تا جلوی در مدارس هم بدرقه می کنند دلشان نمی خواهد در جلسات انجمن اولیا و مربیان که شاید یک یا دو بار در طول سال تشکیل شود شرکت کنند.

طوبا خسروجردی، یکی از مادران که مقابل یک مدرسه ابتدایی، پسرش حمید را بدرقه می کند و به قول خودش هر روز نیم ساعت مقابل در می ایستد تا از ورود صف دانش آموزان به سمت کلاس ها مطمئن شود از جمله اولیایی است که تمایل چندانی برای شرکت در جلسات انجمن اولیا و مربیان ندارد.

وی علت دلسردی اش از جلسات انجمن اولیا و مربیان را خاطره تحصیل فرزند بزرگترش که امسال وارد دانشگاه شده است عنوان می کند و در گفت و گو با گزارشگر کیهان می گوید: آن سال ها هر زمان جلساتی با عنوان انجمن اولیا و مربیان تشکیل می شد، درخواست پول برای کمک به مدرسه در اولویت قرار می گرفت و نهایتا چند نفر از والدین عضو می شدند تا به امور مدرسه برسند.

عمادی هم که فرزندانش در مقاطع راهنمایی تحصیل می کنند علت عدم حضورش در جلسات انجمن اولیا و مربیان را در گفت و گو با گزارشگر کیهان اینطور مطرح می کند: متاسفانه در انجمن های مدارس، بجای توجه به مشکلات روحی و آموزشی دانش آموزان، بیشتر به معضلات مالی آموزشگاه ها پرداخته می شود. حتی به علت انتظاری که مربیان مدرسه به تناسب شغل والدین دارند من هم مانند دیگر والدین مجبورم شغل اصلی ام را پنهان کنم چون ممکن است بار مالی یا کاری زیادی روی دوشم بیفتد .

● هم والدین و هم اعضای انجمن دلخورند

حکایت های این چنینی شکایت عده زیادی از والدینی است که هر زمان بحث انجمن های اولیا و مربیان پیش می آید نارضایتی خود را از چنین موضوعی مخفی نمی کنند.

چرا که کارکرد این انجمن ها که می بایست در حکم یک شورای مشورتی به همکاری و هماهنگی با اولیا مدرسه بپردازند عملا خنثی و در برخی موارد کاملا غیرفعال است.

هادی حسینی پدری ۴۰ ساله است. او نیز تشکیل انجمن های اولیا و مربیان را در حد تشکیل یک جلسه در طول سال آن هم بدون حضور تمامی اعضا می داند.

وی در گفت و گو با خبرنگار سرویس گزارش کیهان اظهار می دارد: انجمن اولیا و مربیان پل ارتباطی خانه و مدرسه است اما بیشتر از اینکه واسطه ای برای حل مشکلات باشد به گروهی در حد شعار خلاصه شده است.

حسینی که پیش از این سابقه حضور در جلسات انجمن را داشته است صرف بودجه مدرسه برای امور گوناگون را مختص مدیر مدرسه و فقط پرکردن دفترچه ارزیابی فعالیت های انجمن اولیا و مربیان را تنها بهانه تشکیل جلسات انجمن عنوان می کند.

تلاش و همکاری برای جلب مشارکت اولیای دانش آموزان، صاحبان حرف و افراد خیر و مؤسسات خیریه در تأمین امکانات به منظور بهبود امور مدرسه یکی از اهدافی است که تشکیل جلسات انجمن اولیا و مربیان می تواند آن را تحقق بخشد.

به اعتقاد کارشناسان، مدیر مدرسه موظف است حداکثرتا آخر مهرماه هرسال از تمام اولیای دانش آموزان دعوت به عمل آورد و پس از تشکیل جلسه عمومی اولیا با استفاده از محتوای کتاب آشنایی با انجمن اولیا ومربیان لزوم تشکیل، فواید و وظایف انجمن را برای آنان تشریح کند .

اما آیا به راستی آنطور که باید از همفکری و مشاوره اعضای انجمن استفاده می شود؟

صدیقه پوریا با سابقه عضویت چهار ساله در انجمن اولیا و مربیان مدارس پسرانه نقش این نهاد تاثیرگذار در رفع مشکلات مدرسه و دغدغه اولیا ضعیف قلمداد می کند.

وی در گفت و گوی خود با گزارشگر کیهان اینگونه از دلزدگی اش نسبت به عضویت در انجمن اولیا و مربیان می گوید: برای صرف بودجه مدارس می بایست دو یا سه نفر از اعضای انجمن حضور داشته باشند در حالی که تصمیمات لازم از سوی مدیران مدرسه اتخاذ و اعتبارات هزینه می شد در نهایت جلسات انجمن فقط با حضور عضوی که حق امضا داشت تشکیل می شد تا دفترارزیابی به امضا برسد.

خانم پوریا در ادامه تاکید می کند: در یکی از همین سال ها مشاور مدرسه به جای درخواست مشاوره و همفکری اعضای انجمن انتظار داشت تا در انجام وظایفی که برعهده داشت کمکش کنیم که خارج از حیطه وظایف اعضا بود.

وی می گوید: این درخواست در حد مشاوره نبود بلکه رسیدگی به برگه های امتحانی مدرسه و فعالیت های اداری بود. در حالی که ما انتظار داشتیم در امور آموزشی و فرهنگی بتوانیم برنامه هایی ارایه کنیم. فقط یک بار هم در طول سال جلسه برای اعضای انجمن برگزار شد که مشکلات مطرح و راهکارهایی ارایه دادیم اما هیچ وقت از سرانجام تصمیمات بعدی و رفع مشکلات مطلع نشدیم.

● انجمن را باور کنید تا موفق باشد

نارضایتی والدین و همچنین اعضای انجمن ها از فقدان فرصت مناسب برای همفکری و مشورت در حالی است که مدیران مدارس به همفکری والدین در قالب انجمن های اولیا و مربیان تاکید دارند و همواره در جلساتی که با حضور پدران و مادران برگزار می شود والدین را حلال بسیاری از مشکلات دانش آموزان و مدارس عنوان می کنند.

این موضوع در حالی است که با تقابل نظر منتقدان و موافقان در مورد نحوه عملکرد انجمن های اولیا و مربیان مواجهیم.

بهمن الیاسی یکی از کارشناسان آموزش و پرورش علت تشکیل انجمن اولیا و مربیان در برخی مدارس به ویژه مدرسه های کوچک یا روستایی به صورت سطحی و بدون برگزاری جلسه را فقدان باور انجمن ها می داند.

وی در گفت و گو با خبرنگار سرویس گزارش کیهان با تایید صحبت های والدین و دلخوری آنها از کارکرد نامناسب برخی از انجمن ها تصریح می کند: در بعضی از مدارس مدیر مدرسه خود را صاحب اختیار می داند به همین علت اعضای انجمن احساس مسئولیت چندانی برای سرنوشت مدرسه و بچه های خود ندارند.

الیاسی انتقاد دیگر خود را به نحوه انتخاب اعضای انجمن وارد می داند و در این رابطه می گوید: با توجه به دخالت ندادن اعضای انجمن در تصمیمات مهم مدرسه، والدین هم تمایلی برای عضویت ندارند. بنابراین گاهی دیده می شود اعضای انجمن به اجبار و با سلام و صلوات مدیران و حضار به عضویت درمی آیند.

البته این کارشناس آموزش و پرورش ضمن اینکه نقدهایی به انجمن ها دارد اما مشکل را در بعد دیگری هم جستجو می کند و در این رابطه معتقد است: در صورتی که به باور صحیح از فلسفه وجودی انجمن ها برسیم و بدانیم با مشارکت و همفکری اولیا خانه و مدرسه این پیوند تقویت و بدون هزینه های مالی بسیاری از مشکلات دانش آموزان و مدارس حل می شود، انجمن ها کارکرد صحیح را یافته و با استقبال والدین و دانش آموزان مواجه خواهیم شد. نتایج بدست آمده از ضعف های موجود در نظام آموزشی ثابت می کند در بحث انجمن ها موفق نبوده ایم و اکنون با مشکلات تربیتی و آموزشی مواجهیم.

● کم لطفی برخی از خانواده ها

پیگیری امور آموزشی و پرورشی فرزندان طی سال های اخیر از سوی والدین بیشتر شده و خانواده های زیادی برای کسب اطلاع از میزان تلاش فرزندان، نوع اخلاق اجتماعی آنها در مدارس و نحوه رفتار اولیا آموزشی به مدارس رفت و آمد دارند تا از نزدیک این موضوع را بررسی کنند.

اما هنوز خانواده هایی هم پیدا می شوند که به دلیل مشغله کاری یا مشکلات زندگی و دلایل دیگر توجیه ناپذیر حاضر نیستند فرصتی را برای دیدار با معلمان و مربیان فرزندانشان اختصاص دهند.

ناگفته نماند این والدین همیشه از عملکرد انجمن ها ناراضی اند.

دکتر امان الله قرائی مقدم آسیب شناس اجتماعی از موافقان عملکرد انجمن ها است در گفت و گو با گزارشگر کیهان می گوید: برخی از خانواده ها نسبت به انجمن ها کم لطف هستند چرا که تصور می کنند با فرستادن فرزند خود به مدرسه همه وظایف آموزشی و تربیتی برعهده اولیا مدرسه است و خود نباید همکاری داشته باشند.

وی می گوید: پررنگ کردن نقش والدین در امور پرورشی و تربیتی می تواند بسیاری از آسیب های اجتماعی را محو و نابود کند اما والدینی هم هستند که نسبت به این موضوع کم توجهند و حاضر نیستند حتی یک بار در طول سال به مدرسه بیایند و از وضعیت تحصیلی فرزندانشان آگاه شوند.

این کارشناس اجتماعی ادامه می دهد: تنها راه حل رفع مشکلات مدارس و دانش آموزان تقویت تعامل میان خانه و مدرسه است. یعنی تقویت انجمن های اولیا و مربیان که البته نباید منحصر به روز پیوند اولیا و مربیان شود.

البته بهمن الیاسی هم با قبول این موضوع حضور معلمان را همراه والدین در جلسات انجمن مهم ارزیابی می کند و معتقد است: در برخی مواقع معلمان با دیدن رفتارهای ناشایست از سوی دانش آموزان آنها را به ناظم یا مدیران مدرسه ارجاع می دهند تا تنبیه شوند در حالی که اگر دقیق باشند علت اصلی رفتار دانش آموز را می توانند تشخیص دهند و این موضوع را خود حل کنند اما آنها را به دفتر مدرسه می فرستند بدون اینکه مدیر یا ناظم علت رفتار را بداند او را تنبیه می کند که این تاثیر منفی بر دانش آموز دارد. می خواهم بگویم معلمان بیشتر از مدیران و معاونان مدرسه با بچه ها در ارتباطند و نیاز به مشاوره والدین دارند. بنابراین حضور معلمان برای تعامل بیشتر با والدین و رفع مشکلات دانش آموزان در انجمن اهمیت زیادی دارد که باید برنامه منسجمی برای جلسات انجمن اولیا و مربیان و دیدار معلمان و والدین فراهم شود.

انجمن اولیا و مربیان در سال ۱۳۲۶ در مدرسه متولد شد. در آن زمان تشکیلاتی به نام اداره کل، شهرستان و ستاد نبود اما امروز تشکیلاتی به این وسعت، شهرستان و منطقه تشکیل شده است. با وجودی که ۳۱ سال از عمر ۶۳ ساله انجمن به قبل از انقلاب باز می گردد و ۳۲ سال متعلق به سال های بعد از انقلاب است اما هنوز بدور از دغدغه نام و نان با نقاط ضعفی در کنار نقاط قوت خود مواجهند تا جایی که نحوه عملکرد این انجمن ها دارای مخالف و موافقانی است که توجه به نظرات این دو گروه تضمینی برای موفقیت های آتی انجمن ها خواهد بود.

اولیا به عنوان صاحبان اصلی سرمایه های ارزشمند، دارای حق اظهار نظر، نظارت و در برخی موارد حق دخالت در مسایل آموزش و پرورش هستند. فقط در این حالت است که فرآیند پیچیده تعلیم و تربیت به شکل درست و شایسته اجرا و موجب رشد و تعالی خواهد شد.

ناگفته نماند مهمترین نقش در پرورش فکری و روانی کودک به عهده مدرسه است و از سوی دیگر تا زمانی که اهمیت ارتباط میان خانواده و مدرسه برای اولیا روشن نشود نمی توان آنها را در مسایل آموزش و پرورش مشارکت داد. چرا که هر یک از اولیا خانه و مدرسه این وظیفه مهم که بر دوش هر دو سنگینی می کند را نقش و مسئولیت دیگری دانسته و در این صورت امر آموزش و پرورش موفقیتی کسب نخواهد کرد.

بنابراین خانه و مدرسه زمانی رسالت آموزشی و تربیتی خود را به نحو مطلوب اجرا می کنند که از وظایف خود شناخت کافی داشته باشند و نقش تربیتی خاص خود را با بصیرت اجرا کنند.

در شماره اول این گزارش به صحبت های موافقان و مخالفان فعالیت انجمن های اولیا و مربیان اشاره شد که البته این نظرات تا حدودی صحیح به نظر می رسد.

به همین علت در گزارش دوم چرایی ضعف برخی از انجمن های اولیا و مربیان از دیدگاه کارشناسان و مسئولان بررسی خواهد شد.

● جلسات انجمن مساوی با پول نیست

برخی از والدین انجمن اولیا و مربیان را مساوی با پول می دانند در حالی که چنین اشکالی به هیچ عنوان به این انجمن ها وارد نیست بلکه به اعتقاد کارشناسان اگرچه انجمن ها آنگونه که باید عمل نکرده اند و پاره ای ضعف ها در کارنامه آنها دیده می شود اما باید فعالیتشان را مساوی با به خدمت گرفتن مردم در همه ابعاد و با برنامه دقیق و منطقی قلمداد کرد.

سید حسین حاجی معاون یکی از مدارس پسرانه تهران که تمامی مسئولیت تشکیل جلسات انجمن را در این مدرسه برعهده دارد، نوع فعالیت انجمن ها را وابسته به تلاش مدیران و اولیای آموزشی آن مدارس می داند.

وی در گفت و گو با خبرنگار سرویس گزارش کیهان ضمن رد این ادعا که هدف از تشکیل جلسات انجمن اخذ کمک های مالی از والدین است، می گوید: با وجود همکاری با دو مدرسه و اطلاع از نحوه فعالیت دیگر مدارس تهران حتی بعضی از شهرستان ها چنین ادعایی صحت ندارد و تمام جلسات انجمن برای رفع مشکلات دانش آموزان تشکیل می شود.

نحوه تشکیل جلسات انجمن اولیا و مربیان دیگر موضوعی است که وی بدان اشاره و تاکید می کند: طی هر هفته شورای معلمان با حضور معاونین و مدیر مدرسه تشکیل می شود و یکی از موضوعات مطرح در این شورا مباحثی است که می بایست در جلسات ماهانه با اعضای انجمن در میان گذاشته شود. بنابراین حضور معلمان در جلسات انجمن به صورت غیرمستقیم انجام می شود.

این معاون باسابقه همچنین می گوید: طرح مباحث آموزشی، پرورشی، اردوها و رفع مشکلات اخلاقی و رفتاری دانش آموزان بحث دیگری است که مطرح می شود و در جلسات انجمن علاوه بر هزینه اعتبارات در مورد این موضوعات هم صحبت می شود. اما اینکه مدرسه هزینه ای از والدین طلب کند صحت ندارد.

کمندی مدیر یکی از مدارس تهران هم در همین زمینه می گوید: اغلب مدارس دولتی سعی می کنند از دانش آموزان هزینه ای دریافت نکنند بلکه کمبود بودجه با کمک شهرداری مناطق یا اداراتی که تمایل به کمک دارند تامین می شود. اما شاهد این هم بوده ایم که اعضای انجمن بدون اینکه ما عنوان کنیم برای کلاس های مدرسه پرده هایی تهیه کردند اما هزینه نصب آن را مدرسه تقبل کرد.

وی در ادامه به خبرنگار سرویس گزارش کیهان می گوید: کلید اصلی حل مشکلات مدرسه به دست مدیر مدرسه و معاونان است. اگر مدیر آگاه به مسائل باشد هیچ زمان از والدین پول طلب نمی کند.

● ۱۴ میلیون دانش آموز و هزینه های فراوان

تامین هزینه های بسیار بالای آموزش و پرورش برای ۱۴ میلیون دانش آموز در مقاطع دبستان، راهنمایی و دبیرستان مسئولیت دشواری است که به عقیده کارشناسان اجتماعی وظیفه ای کمرشکن عنوان می شود.

دکتر قرائی مقدم عضو هیات علمی دانشگاه و آسیب شناس اجتماعی تامین این هزینه را از جانب آموزش و پرورش که وزارتخانه ای بدون درآمد است دشوار می داند و در این مورد به گزارشگر کیهان می گوید: امسال حدود یک میلیون نفر وارد مدرسه شدند که تا پایان مقطع دبیرستان هزینه زیادی برای آموزش و پرورش دارند. علی رغم اعتبارات موجود چنانچه والدین کمک های مالی هم به مدارس داشته باشند باز هم جبران هزینه نخواهد بود.

وی با انتقاد از سخن والدینی که دریافت کمک های مالی از خانواده ها را ضعف نظام آموزشی توصیف می کنند، اظهار می دارد: برخی از والدین حاضرند انواع هزینه های تفریحی را برای دانش آموزان داشته باشند اما برای آموزش و پرورش او در مدرسه هزینه نکنند. چنین ایده ای باعث ضعف نظام آموزش و پرورش می شود ضمن آنکه این تصور به فرزندان هم منتقل می شود و تعامل خانه و مدرسه به حداقل می رسد.

این استاد دانشگاه که سابقه طولانی در عضویت انجمن اولیا و مربیان دارد اضافه می کند: تا زمانی که جامعه درک نکند و مسئولان ندانند که آموزش و پرورش بزرگترین تولید کننده است و عامل مهمی برای توسعه اقتصادی تلقی می شود و توسعه سطح بهداشت، آموزش، رعایت قانون و مقررات و درک بینش سیاسی و اجتماعی و فرهنگی را در برخواهد داشت انجمن ها کارایی ندارند.

فاطمه عاطف یکتا کارشناس امور آموزش و پرورش با دفاع از فعالیت انجمن اولیا و مربیان می گوید: انجمن های اولیا و مربیان مدارس در طول سه دهه بدون ادعا نقش بسیار موثری در افزایش تولید ملی داشته است. وقت گذرانی های داوطلبانه، کمک های مالی و مهارتی این عزیزان به مدارس با وجود کاستی های برخی مقررات و سرانه دانش آموزی حداقلی بسیار راهگشا بوده است.

وی عدم بهره گیری برخی مدیران از ظرفیت فکری والدین را در پیشبرد امور آموزشی و پرورشی وابسته به دلایل متعددی می داند که درگفت و گو با گزارشگر کیهان بدان اشاره می کند و می گوید: امور سخت افزاری مدارس به انجمن ها سپرده شده اما درامر نرم افزاری اعم از محتوای آموزشی و روش های پرورشی به دلیل آماده نبودن زیرساخت های لازم این مسئولیت به مدیران واگذار شده است.

وی علت دیگر را مسئولیت فردی مدیر مدرسه در پاسخگویی نسبت به مشکلات عنوان می کند و معتقد است: در این زمینه باید مدیران محافظه کارتر باشند و فقط عوامل اجرایی را به معاونان واگذار کنند. شرح صدر مدیران و تسلط کافی علمی و مهارتی مهم است اما اگر نقصی در این موارد باشد مدرسه از ظرفیت فکری اولیا محروم خواهد ماند.

این کارشناس امور آموزش و پرورش که سابقه مشاور رییس سازمان مرکزی اولیا و مربیان را در کارنامه کاری اش دارد ادامه می دهد: کمرنگ بودن جایگاه های حمایتی از حقوق انجمن های اولیا و مربیان در مناطق واستان ها در مواقع بروز اختلاف نظر از جمله عوامل ورود انجمن ها در مسایل محتوایی است بنابراین نیاز مبرم به بازنگری در قوانین و مقررات موجود برای اصلاح این موارد احساس می شود. البته جایگاه نظارتی در برخی حوزه های ستادی با آسیب هایی در حیطه مقررات وساختار و نیروی انسانی مواجه است در حالی که سازمان ها و مراکز با اولویت دادن به پایش و نظارت مرحله ای و هشدارهای پیشگیرانه می توانند با هزینه کمتر به بهره وری بیشتر دست یابند.

● راه افزایش بهره وری تزریق پول نیست

به اعتقاد کارشناسان امور تربیتی اگر بپذیریم مساله آموزش و پرورش صحیح نسل جوان به مولفه های متعددی نیاز دارد در این صورت همه مسئولیت ها به اولیای آموزشی و مسئولان آموزش و پرورش ختم نخواهد شد.

بهروز همتی کارشناس آموزش و پرورش یکی از این مولفه ها را همکاری خانه و مدرسه و همفکری این دو می داند و البته خانواده از نظر وی مهمترین رکن است.

وی در گفت و گو با خبرنگار سرویس گزارش کیهان معتقد است: هنوز خانواده ها و اولیای آموزشی به این باور نرسیده اند که از تجربیات و دانش یکدیگر استفاده کنند. باید ارتباطات منطقی و تعریف شده در یک چارچوب منطقی و اثربخش تعریف شود تا همکاری این دو به سرانجام برسد.

همتی دریافت کمک های مالی مدارس از خانواده ها را در قالب جلسات انجمن اولیا و مربیان در گذشته باعث بی رغبتی و عدم تمایل خانواده ها به این انجمن ها می داند و می گوید: در حال حاضر مدارس بیشتر از اینکه نیاز به تزریق پول و امکانات از سوی خانواده ها داشته باشند به همکاری و تعامل والدین در امور آموزشی و پرورشی احتیاج دارند. راه افزایش بهره وری هم افزایش امکانات و بودجه نیست بلکه اصلاح الگوهای رفتاری مدنظر است و چنین هدفی در اثر ارتباط تنگاتنگ خانه و مدرسه میسر می شود.

دکتر رضا مومنی هم که پیش از این مشاور عالی سازمان انجمن اولیا و مربیان بوده و در حال حاضر ارتباط تنگاتنگی در امور مشاوره با این سازمان دارد به گزارشگر کیهان می گوید: در فضای جدید مدیریت سازمان، برنامه های جدیدی برای تعامل بیشتر اولیا درنظر گرفته شده است.

وی برنامه های این سازمان را به منظور تقویت انجمن اولیا و مربیان در مدارس اینطور شرح می دهد: برنامه هایی از قبیل انتخابات اعضا انجمن ها همچنین برنامه های آمادگی مشاورین خانواده برای ارایه خدمات مشاوره به خانواده ها و بازرسی های محسوس و نامحسوس از فعالیت انجمن ها و جذب همکاری خانواده ها برای کمک های فکری از جمله اقدامات این سازمان به شمار می رود.

● تشخیص صلاحیت اعضای انجمن

پیوند اولیا و مربیان آنچنان از اعتبار و ارزش برخوردار است که بی توجهی به آن می تواند لطمات جبران ناپذیری به عرصه آموزش و پرورش کشور تحمیل کند.

دکتر مومنی انتخاب ناصحیح اعضای انجمن در برخی مدارس را یکی از علل ضعف عنوان می کند و با تاکید بر نظارت استصوابی مدیران بر کاندیداهای عضویت در انجمن می گوید: مدیران باید نظارت دقیقی داشته باشند چرا که برخی از والدین از اهرم عضویت در انجمن استفاده می کنند تا ضعف تحصیلی دانش آموزانشان را به نوعی بتوانند جبران کنند و درنهایت سوء استفاده هایی شود.

بنابر همین ادعا حجت الاسلام اسلام درخشان پور مشاور حوزه علمیه قم انتخاب اعضای انجمن ها را منوط به شناخت قبلی و اطلاع از وضعیت اعتقادی، اخلاقی و شخصیتی آنها می داند و می گوید: پیش از انتخاب اعضای انجمن بهتر است صلاحیت افراد شناسایی شود. در صورتی که شایستگی افراد محرز شد انتخاب اعضا از میان آنها انجام گیرد تا جلسات انجمن هم موثرتر برگزار شود.

وی ابزارهایی که پیوند اولیا و مربیان را تقویت و تحکیم می کند را مطرح و بر تجهیز مدارس به آن تاکید می کند.

حجت الاسلام درخشان پور در همین رابطه به گزارشگر کیهان می گوید: گام اول داشتن نماینده و مسئول کارآمد و مورد اعتماد برای برقراری ارتباط و تعامل میان خانه و مدرسه است که البته در نقش انجمن های اولیا و مربیان تعریف شده اما این انتخاب نماینده باید با انگیزه و رغبت و نظارتی دقیق صورت گیرد. ارتباط گیری حضوری یا تلفنی، داشتن ارتباطات مکاتبه ای هم دیگر گام های لازم برای تعامل بهتر میان خانه و مدرسه است.

وی اضافه می کند: در صورتی که اولیا مدرسه بتوانند علت رفتارهای نابهنجار که از سوی بعضی دانش آموزان سر می زند را شناسایی کنند یا در اثر ارتباط با خانواده ها از مشکلات آنها آگاه شوند نه تنها می توانند بسیاری از دغدغه های خانواده ها را حل کنند بلکه این موضوع موجب اعتماد خانواده به مدرسه و تقویت روحیه دانش آموزان می شود.

پریسا جلالی