نقش والدین و توسعه روابط اجتماعي فرزندان

 جام جم آنلاین:

البته بايد مهارت‌هاي اجتماعي كودكان را بتدريج پايه‌ريزي كرد. شايد كودك شما در رشته‌هايي مانند هنر، موسيقي، بازي يا پياده‌روي، استعداد و قابليت‌هايي داشته باشد.

گاهي اوقات والدين به اشتباه تصور مي‌كنند كه براي اين كه جمع فرزندشان را بپذيرد، بايد او را مانند ديگران بار بياورند. در صورتي كه شما بايد آنچه در كودكتان وجود دارد و زمينه رشد دارد را يافته و پرورش دهيد. اگر از فوتبال بدش نمي‌آيد؛ اما قابليت‌هاي فعاليت‌هاي تيمي و گروهي را ندارد، به پرورش آنچه واقعا در وجود اوست، بپردازيد نه اين كه او را وادار به فوتبال كنيد.

وقتي با توافق فرزندتان هدفي را در نظر مي‌گيريد، نخواهيد او را وادار كنيد تا بسرعت به هدف برسد، زيرا در چنين مواردي اصولا ناكامي ايجاد مي‌شود. رسيدن به هر هدفي با گام‌هاي كوتاه؛ اما استوار، دائمي و پايدارتر است.سعي كنيد اهداف كوتاه‌مدت و دست‌يافتني را براي فرزندتان تعيين كنيد تا با رسيدن به آنها، انگيزه بيشتري براي ادامه مسير پيدا كند. در اين راه نيز نياز‌هاي او را همواره به ياد داشته باشيد و توقع بيش از توان او نداشته باشيد.

وقتي وارد جمعي مي‌شود، انتظار نداشته باشيد با همه ارتباط برقرار كند. در گام اول همين كه سلام كند و يا حتي بتواند با يك نفر صحبت كند، كافي است. بتدريج مي‌آموزد كه با ديگران چگونه رفتار كند.

نحوه صحيح ارتباط نياز به تمرين، تكرار و خوش‌بيني دارد، در ضمن نياز به صرف زمان بسيار دارد. پس خود شما نيز كه الگوي فرزندان هستيد، با كمترين بي‌مهري يا اشتباهي از صحنه خارج نشويد.

با هر مشكلي به عنوان يك مانع رفتار نكنيد؛ بلكه به عنوان يك چالش قابل حل رفتار كنيد. بپذيريد كه برخي افراد، گرم و صميمي و آگاه از مهارت‌هاي اجتماعي هستند و برخي ديگر اين گونه نبوده و نيستند و هرگز هم نخواهند بود و قابل تغيير هم نمي‌باشند. برخي والدين تصور مي‌كنند فرزندشان در كودكي مشكلاتي در زندگي و برقراري ارتباطات اجتماعي دارد كه با گذشت زمان به خودي‌خود برطرف مي‌شود؛ در صورتي كه كودكان بايد از سن پايين وارد ارتباطات اجتماعي شوند.