دوشنبه, ۲۲ بهمن, ۱۴۰۳ / 10 February, 2025
مرکز اورژانس تهران در دسترس نمی باشد
همانطور که می‌دانید کلمه اورژانس یعنی فوریت‌های پزشکی در کوتاه‌ترین زمان ممکن، یعنی به درد مردم بیچاره رسیدن، یعنی اینکه انسانی را از مرگ نجات دادن و هزاران تعاریف دیگر که در این فرصت کم مجال بازگویی نیست.
متاسفانه در جامعه ما و در سطوح مختلف اجتماعی که بتازگی به بخش پزشکی نیز رخنه کرده، فقط و فقط عنوان‌ها را یدک می‌کشیم و از محتوا و باطن تهی هستیم و هیچ یک در جای اصلی خودمان نیستیم غرض از انتشار این دردنامه این بود که اینجانب برحسب وظیفه خود ۶ اسفند ۸۴ در ساعت ۱ بامداد به این فاجعه واقف گشتم که یکی از همکاران زحمتکش بخش توزیع روزنامه... دچار ناراحتی شدید قلبی شد و حتی قدرت بیان نداشت، من برحسب وظیفه انسانی خود بلافاصله مشغول گرفتن تلفن ۱۱۵ شدم ولی متاسفانه و ناباورانه، نتوانستم مرکز اورژانس تهران را بگیرم و به جرات قسم می‌خورم که چون من اپراتور مرکز تلفن روزنامه... هستم و خطوط تلفن زیادی در اختیارم هست، حتی نتوانستم با ۵ خط در یک زمان با این مرکز تماس بگیرم و تا ساعت ۳۰:۲ بامداد معطل و مستاصل شدم و به ناچار مجبور شدم مراکز اورژانس مناطق چندگانه تهران را بگیرم که با اورژانس... و ... تماس گرفتم که آنها نیز از آمدن خودداری کردند و با این استدلال مضحک که منطقه... در حوزه استحفاظی ما نیست!
و جای بسی تعجب که کمک‌رسانی و امداد پزشکی را همانند خدمات شهرداری و کلانتری‌ها، منطقه‌بندی و سهمیه‌بندی کرده‌اند و وقتی که اپراتور اورژانس... گفت به ما ربطی ندارد و در حوزه ما نیست، با خود گفتم که ما انسان‌های تحقیر شده و فراموش شده‌یی هستیم که در این دنیای ماشین و دود حتی موقع مرگ و میر نیز باید طوری تلف شویم که در حوزه و مناطق خط‌کشی شده بیمارستانی باشد تا بتوانند به ما خدمات دهند!
آخر! این چه تقسیم‌بندی است که انسان‌ها را اینگونه نابود می‌کنند؟
این چه منطق و استدلالی است که برای گریز از مسئولیت انسانی و شغلی خود عنوان می‌کنیم!
آیا برای گرفتن یک تلفن خدماتی و پزشکی که عنوان مرکز اورژانس تهران را یدک می‌کشد باید یک ساعت و نیم معطل شویم و در نهایت نتیجه نگیریم؟!حال توجه کنید که بیمار مورد نظر و بیماران مشابه او در سطح تهران بزرگ چه سرنوشتی پیدا خواهند کرد.
حقیر، ناچاراً با اورژانس خصوصی تماس گرفتم که بلافاصله بعد از ۱۵ دقیقه به محل آمد و بیمار را به یکی از بیمارستان‌ها اعزام کرد. عجبا پول در این آشفته بازار به جای وسیله‌یی جهت امرار معاش، هدفی مقدس شده است که حتی جان انسان‌ها در برابر آن بی‌ارزش است! و یاد جمله‌یی از دوستم افتادم که می‌گفت: اگر در این جامعه پول نداشته باشی کلاه تو پس معرکه است!
از مسئولان وزارت بهداشت، درمان و غیره می‌خواهم که این معضل که مربوط به امشب و شب‌های دیگر نیست، این آفتی است که چند سال در پیکر و سازمان پزشکی افتاده و جا خوش کرده است، شدیداً و بطور جدی مبارزه کنند و هر یک از بخش‌های زیر مجموعه وزارت بهداشت نه تنها کمک به همنوع را جزو وظایف شغلی بشمارند بلکه اینگونه رفتار را جزو رفتارهای انسانی و خداپسندانه قلمداد کنند که شهروندان بتوانند در امنیت و سلامت روح و روان زندگی را گذران نمایند، به امید آن روز.
کاوه سیاهکلی از تهران
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست