فرار از رنج و استرس و خدایی که همین نزدیکی است

دلم که می گیرد و خسته از تب و تاب های دنیایی که می شوم, سجاده مخملی سبزم را گوشه ایوان پهن می کنم و شروع می کنم به قنوت و سجود

دلم که می گیرد و خسته از تب و تاب های دنیایی که می شوم، سجاده مخملی سبزم را گوشه ایوان پهن می کنم و شروع می کنم به قنوت و سجود.

دلم که می گیرد و خسته می شوم از صدای بوق ها و آدم ها تازه یادم می آید که خدایی هم هست، خدایی که به قول خیلی ها همین نزدیکی است.

دلم که می گیرد...

راستی تو کی به یاد خدا می افتی! تو کی یادت می آید که خدایی هم هست! تو کی از آن اعماق دلت می گویی: خدا!

نمی دانم که تو چقدر در یاد خدا هستی، یا حتی خود من، نمی داند که چقدر در یاد خداست اما ما در فکر خدا قرار داریم یعنی خدا به تک تک مان فکر می کند و نزد او دارای ارزش هایی هستیم. به عبارتی به این دنیا آمدن مان شانسی نبوده است و در نیل به اهداف خلقت ما هم اثری داشته ایم.

● خدا و هدیه زندگی

زندگی ما، هدیه ای است که خداوند به ما عطا کرده است. هدیه ای که از آن باید استفاده کنیم ولی آن وقت هایی که در ناراحتی یا عصبانیت هستیم یا در مشکلات روحی، به زندگی با این دید نگاه نمی کنیم و منکر تمام نقش خدا در زندگی مان می شویم و گاهی هم از سر ندانستن تمام سختی ها را به خدا نسبت می دهیم بدون آن که به یاد آوریم که خداوند آدم و حوا را آفرید و همه چیزهای زیبا را به آن ها بخشید و گفت از آن ها لذت ببرید. به نظر شما این هدیه ای زیبا نیست!

زندگی بزرگ ترین برکت و هدیه ای است که خداوند می توانست به ما بدهد. وقتی غرق در خوشی ها هستیم، خدا را- فراموش از نعمت- سپاس نمی گوییم و آن گاه که غرق در مشکلات می شویم به انکار حقایق و حضور خدا در زندگی مان می پردازیم و این حکایت انسان هایی است که در زندگی خدا ندارند.

● خدا و روزمرگی

گاهی تکرارها و روز مرگی ها ما را از یاد خدا غافل می کند، در این زمینه حجت الاسلام عبدخدایی در گفت و گو با ما می گویند: غفلت و روزمرگی همان غفلت از یاد خداست. اگر ما این موضوع را در نظر بگیریم که همواره به یاد خدا باشیم و خدا محوری را در زندگی مان حاکم کنیم، مسلما آن غفلت هم به وجود نخواهد آمد. یعنی تمام مصیبت بشر امروز این است که از خدا محوری به یک نوع جریان هایی که اگر هم معنویت دارد، معنویتی کاذب است روی آورده.

بشر امروز فقط به فکر این است که به گونه ای از استرس نجات پیدا کند ولی راه درستی را در پیش نگرفته است؛ مثلا برای کسب آرامش رفته سراغ مدی تیشن. شاید غربی ها بیشتر کار کرده اند و شاید ما در معرفی عرفان واقعی در این بین کم کاری کرده ایم. ارائه دهندگان این عرفان های کاذب یک آرامشی را به مردم معرفی می کنند و با دادن رنگ و لعاب به آن جوان را به سوی خود جذب می کنند ولی چون از درون محتوا ندارد جوان را دچار تناقض و سردرگمی می کند. یعنی به اسم معنویت جوانمان را از معنویت حقیقی دور می کنند.

دکتر عبدخدایی در ادامه می گوید: باید دین واقعی و چیزهایی را که برای نجات از سختی در متن دین آورده شده بیان کنیم و بگوییم این گونه نیست که هر دین یا معنویتی که ادعا دارد می خواهد بشر را از درد و رنج، نجات دهد، حقیقی است.

مثلا این مکتب کوبیسم همین ادعا را دارد. مدی تیشن و سانترا همین ادعا را دارند. تمام این عرفان ها فقط آمده اند تا ادعا کنند بشر را از رنج نجات می دهند. ما باید روشنگری کنیم که چنین چیزی محال است. یعنی وقتی قرآن می گوید که: «لقد خلقنا الانسان فی کبد» رنج و سختی در زندگی آمیخته است ولی زندگی دائما رنج هم نیست چون: «ان مع العسر یسرا فان مع العسر یسرا» یعنی در زندگی همیشه همراه با یک سختی، یک راحتی هم هست. باید بدانیم که راز این سختی ها در زندگی چیست.

زندگی اگر دائم هم خوشی باشد یکنواخت خواهد شد و خود پوچی آور خواهد بود. این سختی ها تنوع ایجاد می کند و البته در روحیه انسان و به کمال رسیدن انسان نقش تربیتی دارد. مثلا دین می گوید اگر شما از آن چه که خدا به شما داده است راضی باشید همیشه شاد خواهید بود. این جایگاه را مشخص کنیم تا سختی هم معنا پیدا کند. این ها مسائلی است که فکر می کنم ما هنوز فرمول نکرده ایم، ساده بیان نکرده ایم. بزرگان ما از قدیم الایام مسائل عرفانی را با رمز و راز مطرح می کردند. ما بیاییم و آن ها را در قالب یک زبان ساده بیان کنیم و آن را در زندگی کاربردی کنیم. عرفان اسلامی آن قدر جذاب هست که بتوانیم مردم را جذب آن کنیم و نگذاریم در این سردرگمی با ابهام کاذب درگیر شوند.

● خدا و فرداها

امروز خدا می تواند به زندگی آدمی چون تو هدف بخشد. در برابر نعمت هایش از او سپاسگزار باش. اگر می خواهی خدا را از همین امروز و از همین لحظه به زندگی ات بیاوری می توانی از همین الان یاد خدا را در حافظه ات به عنوان اولین و آخرین یادها قرار دهی و جز برای او قدمی برنداری.

غذا که می پزی برای خدا این کار را انجام بده و اگر توانستی چند ذکر در حین پختن غذا به لب بیاور. این ذکرها هم قلب تو را آرام تر می کند هم غذایت را خواستنی تر.

مادرانی هم که نوزادان شیرخوار دارند توصیه می شود با وضو این کار را انجام دهند. تلاوت چند آیه از قرآن کریم درحین شیردادن یا بعد و قبل از آن اثر مثبت بر شخصیت آینده فرزند شما خواهد داشت. البته این تلاوت ها در دوران بارداری هم موثر هستند.

محبت کردن به دیگران، ابراز احساسات دوستانه، بخشیدن و عطاکردن، لذت بردن از زندگی که خداوند به ما عطا فرموده است، داشتن صبر و استقامت برابر مشکلات، همدلی، تعاون و نیکویی به خلق خدا که خود نیز نمودی از وجود خداوند هستند از دیگر راه هایی است که شما با استفاده از آن ها می توانید خدا را به زندگی تان بیاورید و در خانه هایتان. خدا لحظه به لحظه با ماست، این ماییم که گاهی از او دور می شویم و فاصله میان خود و آفریدگارمان به وجود می آوریم.