کسب تجربه یا سرخوردگی

۸ بازی و ۸ شکست حاصل حضور تیم ملی واترپلوی ایران در مسابقات لیگ جهانی این رشته در منطقه آسیا ـ اقیانوسیه بود و قعرنشینی تیم کشورمان در این پیکارها که در توکیو صورت پذیرفت, اخبار فراوانی را موجب شد و به همان میزان اظهارنظرهای متفاوتی را سبب گشت

۸ بازی و ۸ شکست حاصل حضور تیم ملی واترپلوی ایران در مسابقات لیگ جهانی این رشته در منطقه آسیا ـ اقیانوسیه بود و قعرنشینی تیم کشورمان در این پیکارها که در توکیو صورت پذیرفت، اخبار فراوانی را موجب شد و به همان میزان اظهارنظرهای متفاوتی را سبب گشت.

با این وجود اینها نتایجی بود که از قبل می شد انتظار آن را داشت. دلیل اصلی، برتری هر ۴ رقیب هم منطقه ای مان در این پیکارها بر تیم ما بود و طبعا نمی شد انتظار پیروزی و بالانشینی تیم ما را در چنان عرصه ای داشت. آن چه اسباب تعجب شد، افزایش فاصله سطحی و کیفی تیم ما با این رقبا در قیاس با نتایج سه چهار سال اخیر بود. در حالی که در مدت مذکور بازی هایی پایاپای و با کمترین اختلاف گل با ژاپن، کره جنوبی و چین داشته ایم، این بار با اختلاف هایی زیاد بازنده شدیم و طبیعی و قابل پیش بینی بود که با استرالیا نیز که تیم دهم در دوره آخر مسابقات قهرمانی جهان این رشته بوده است، چه سرنوشتی داشته ایم. با این که هیچ کس توضیح و استدلال روشنی را ارایه نمی کند، ناگفته پیداست که دلیل تفاوت نتایج این است که رقبای فوق در زمان برپایی ادوار مختلف مسابقات قهرمانی آسیا و حتی بازی های آسیایی تیم اصلی شان را به صحنه گسیل نمی کردند و تیم اصلی آنها همانی است که به پیکارهای اخیر لیگ جهانی گسیل کرده بودند. به همین سبب است که مثلا در واترپلوی بازی های آسیایی ۲۰۰۶ خوب کار کردیم و بر سکوی افتخار ایستادیم و در رقابت های اخیر لیگ جهانی اگر هم سکویی وجود می داشت(این مسابقات لیگ وار است و بهترین هایش به مرحله نهایی راه می یابند و آنجا بر سر قهرمانی می جنگند و سکو و مدالی ندارد) به ما تعلق نمی یافت.

● موقعیتی عالی

شاید حمایت کنندگان از فدراسیون شنا بگویند که نتایج دور برگشت لیگ در قیاس با دور رفت برای ایران بهتر بوده است اما حتی در دور برگشت باز هم شکست های یک طرفه و سنگینی را در برابر استرالیا و چین با بیشترین گل خورده و کمترین گل زده داشته ایم و فقط در برابر نیوزیلند بهتر عمل کرده ایم و دیدار را به تساوی و ضربات پنالتی کشانده ایم در چنین مرحله ای بازنده شده ایم. سیروس طاهریان مربی تیم ملی واترپلوی ایران که دستیار نون کواکویچ سرمربی صربستانی این تیم است، از آنها است که روند و محصول حضور تیم ایران در مسابقات فوق را مثبت و تجربه ای ارزشمند می نامد و می گوید: این رقابت ها موقعیتی عالی بود تا ملی پوشان ما خود را در تقابل با تیم ها و نفراتی قوی مانند استرالیا، چین و ژاپن بیازمایند و به نقاط ضعف خود بیش از پیش پی ببرند. با این که ما چند تن از نفرات کلیدی و باتجربه خود را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشتیم، ولی تیم اعزامی در دور برگشت لیگ خوب کار کرد و ثابت شد که اگر استمرار در حضور در این مسابقات داشته باشند، از این هم بهتر خواهند شد. یکی از محسنات حضور در لیگ جهانی واترپلو تقویت تیم برای بازی های آسیایی گوانگ ژو (۲۰۱۰) نیز خواهد بود و طبعا یک تیم باتجربه شده می تواند در آنجا مدعی مدال و پای سکوی افتخار هم باشد. نباید شکست هایی از آن قبیل که در لیگ جهانی حاصل آمد، ما را از هدف اصلی مان که بالاتر رفتن سطح این ورزش است، باز دارد. هماوردی با تیم های این لیگ حتی اگر با شکست همراه باشد، مقدمه و زمینه مناسبی برای اعتلای بیشتر واترپلوی ما در سطح قاره خواهد بود.

● تکرار وضعیت قبلی

با این وجود نتایج لیگ مذکور لااقل در مورد بازی با استرالیا و چین نه تنها پیشرفتی را نشان نمی دهد بلکه حاکی از ثبات و تکرار وضعیت قبلی و حتی پسرفت است، زیرا در مرحله برگشت ۱-۲۰ به استرالیا باخته ایم و چین هم ۲-۱۶ بر ایران فایق آمده است و در مورد نخست نتیجه حاصله ما قدری ضعیف تر از مرحله رفت بوده و در مورد دوم نیز تفاوت حاصله اندک بوده است. در مورد دیدار با ژاپن نیز باید گفت که باخت ۲-۹ دور رفت را با شکست ۴-۹ در مرحله برگشت عوض کرده ایم و هر چند تعدد این رویارویی ها لاجرم نتایج ما را بهتر خواهد کرد، اما به نظر نمی رسد لیگ جهانی واترپلو پس از حذف تیم ما در همان مرحله نخست و در قاره متبوعه خویش چنان فرصتی را مجددا نصیب ما کرده باشد و پس از ۸ بازی سریع، پرونده ما بسته شده است و تیم های استرالیا و چین از این منطقه به مرحله نهایی لیگ صعود کرده اند و سایرین که حذف شده اند، اگر در صدد ارتقای سطح بازی شان و باتجربه تر شدن هستند، باید به دوره و مرحله بعدی این رقابت ها چشم بدوزند و تا آن زمان صبر داشته باشند. استرالیا با بردن هر ۸ بازی اش صعود کرد و چین فقط با قبول باخت در برابر استرالیا دوم شد و همراه با رقیب اقیانوسیه ای خود بالا رفت.

● تنها تیم

ایران تنها تیمی بود که تمامی ۸ بازی خود را باخت و بیشترین گل خورده و کمترین گل زده را داشت و چگونه می توان مطمئن بود که پس از یک سال ، فرصت اعتلا به این تیم و نفراتش داده شود و آیا این تجربیات کوتاه مدت و نتایج حاصله آن بیشتر باعث سرخوردگی ورزشکاران ما نخواهد شد.

وحید رسولی