به سوی ماه

اکنون دقیقا زمان آن است که اکتشافات انسانی ماه, آغاز گردد ما قبلا در دوران اکتشافات پر اهمیت, اما مقداری درهم برهم و پر فراز و نشیب از ماه بودیم اروپا, ماهواره Smart ۱ خود را در مهر ۸۲ به سوی ماه پرتاب نمود ژاپن, هند و چین نیز در حال کار بر روی ماموریت های کره ماه هستند

تا اینجا، طرح جرج بوش برای بر پا کردن پایگاهی دائمی در ماه تا سال ۱۳۹۹ ( شمسی) و طرح اعزام فضانورد به مریخ تا سال ۱۴۰۹، با استقبال جامعه امریکا مواجه نشده است. اگر بخواهیم عادلانه قضاوت کنیم، مردم بیشتر به هزینه برآورد نشده این طرح توجه کرده اند. اما من امیدوارم این طرز فکر محاسبه گرانه، ما را از این فرصت استثنایی برای زنده کردن عصر فضا، و قرار دادن آن در یک مسیر صحیح، غافل نکند. ما باید تلاش کنیم این اتفاق، علیرغم هزینه هایش، به جای اینکه هزینه ها ما را منصرف کنند، بیفتد.

بر خلاف شاتل و ایستگاه فضایی، پایگاه ماه تک منظوره نبوده و حالتی مانند جهانی مجزا دارد. ماه، فقط سرآغازی برای مریخ نخواهد بود. زمین شناسان تمایل دارند در مورد نیمه دیگر ماه، تحقیق کنند، چون ممکن است ترکیبات آن، کاملا متفاوت با این نیمه ماه باشند.

پوسته قدیمی تر آن، به ما تاریخچه ای بهتر در مورد ماه، و وسیله ای بهتر در مقابله با تهدید های حاصل از تاثیر شهاب سنگ ها بر روی سیاره مان، در اختیار ما می گذارد. کاوشگران منظومه شمسی، می خواهند پایگاهی در قطب جنوب ماه داشته باشند، زیرا ممکن است در آنجا یخ وجود داشته باشد، که می توان آن را استخراج کرد و آن را به سوخت موشک ها، برای ماموریت ها ی مریخ و فراتر از آن تبدیل نمود. ( سوخت رسانی به یک فضا پیمای بین سیاره ای از روی ماه، شصت مرتبه آسان تر از سوخت رسانی به آن از روی زمین است. ) اختر شناسان دوست دارند یک تلسکوپ عظیم در دهانه ای آتشفشانی که در مکانی نزدیک قطب جنوب قرار گرفته و همیشه در سایه است قرار دهند، تا در آنجا بتوانند دائما از آسمان تاریک لذت ببرند. در نزدیکی آن، کوهستان «مالاپرت» در آفتاب تقریبا دائمی بوده و می توان به عنوان یک نیروگاه خورشیدی از آن استفاده کرد.

اکنون دقیقا زمان آن است که اکتشافات انسانی ماه، آغاز گردد. ما قبلا در دوران اکتشافات پر اهمیت، اما مقداری درهم برهم و پر فراز و نشیب از ماه بودیم. اروپا، ماهواره Smart-۱ خود را در مهر ۸۲ به سوی ماه پرتاب نمود. ژاپن، هند و چین نیز در حال کار بر روی ماموریت های کره ماه هستند. همچنین، NASA در حال مطالعه یک ماموریت روبوتیک به نیمه دیگر ماه است که توسط «میشل دوک» از دانشکده معدن کلرادو، پیشنهاد شده است. این ماموریت، که هنوز بر سر بودجه در حال رقابت با یک مدارگرد سیاره مشتری است، یک ماه نورد را در دشت «آیتکن» در قطب جنوب می فرستد، و برای اولین بار پس از «لونا ۲۴» روسیه در سال ۱۳۵۵، سنگ هایی را از ماه باز می گرداند. NASA می تواند ماموریت های بدون سرنشین، مانند «رنجر» و «سرویر» در سال ۱۳۳۹ را به عنوان ماموریت های پیشاهنگ، برای بازبینی دشت «آیتکن» ، از قطب جنوب ماه تدارک ببیند.

زمانی که ما انسانها به ماه برگردیم، من بر این باورم که حتی می توان چنین کاری را طوری انجام داد که «تکنو فوب» ها (افراد تکنولوژی گریز) نیز آن را تحسین نمایند. فضانوردان زیادی به فضا سفر کرده اند، اما برای انتقال تجارب خود با مشکل مواجه اند. این بار، ما باید شاعران، فیلم سازان و هنرمندان را به همراه دانشمندان به ماه ببریم . ما بطور قطع، باید زنان را - بزرگترین جزء فراموش شده در ماموریت آپولو- مشارکت دهیم . به برکت وجود اینترنت، ماموریت های اکتشافی ماه بسیار عام تر و پر بیننده تر از آنچه در دهه ۱۳۵۰ بود، خواهند بود. اما عاقبت باید با تمام خطر ها، ماه را برای مشاهده واقعی شهروندان عادی باز کنیم، نه آنکه به دیدن های مجازی اکتفا نماییم.

شاید مهمترین دلیل بازگشت ما به ماه، حیاتی است که به روح انسان بخشیده شده. برای یک نسل، ما چیزی بهتر از چرخش های فرفره وار در مدار پایین کره زمین، به فضانوردان نداده ایم، که در مقیاس فضایی، معادل چرخیدن با زنجیر به دور یک ستون است. در جهانی که قهرمانان در آن همیشه در محرومیت قرار دارند، گروه های فضانوردی، قهرمانان در انتظار ما هستند. اکنون برای ما زمان آن فرا رسیده است که به آنان با ماموریتی حقیقتا قهرمانانه، شور و نشاط ببخشیم؛ ماجراجویی در خور رؤیاها و از خودگذشتگی های آنها.

رؤیای «ناسا» ی جدید، نباید «بازگشتن» به ماه باشد، در عوض ما باید به پیش روی فکر کنیم - به دنیایی از فرصت ها که ما تنها به اکتشاف آنها آغاز کرده ایم.

ترجمه: امیر مهدی زربو

http://www.thenakedscientists.com/