”فان باستن“ زیر گام های اسکولاری

از بازی هلند و پرتغال برداشت های متفاوتی می توان داشت چرا که ۲ تیم با ستاره های تکنیکی و جوان خود صحنه های جذابی را در میدان مسابقه خلق کردند ولی به حکم داور مسابقه یعنی ”والنتین ایوانف“ روسی که بارها با کارت های رنگی از بازیکنان دو تیم پذیرائی کرد بازی رو به خشونت نهاد و چهره نه چندان مناسبی از این جدال بزرگ در سطح دنیا منتشر شد که تا مدت ها از اذهان عمومی پاک نمی شود, ضمن اینکه تا به امروز لقب خشن ترین دیدار جام به مسابقه فوق تعلق گرفت و بازی جوانمردانه کاملاً در این میادین فراموش شد

● سرانجام جدال تجربه و جوانی در جام جهانی

از بازی هلند و پرتغال برداشت‌های متفاوتی می‌توان داشت؛ چرا که ۲ تیم با ستاره‌های تکنیکی و جوان خود صحنه‌های جذابی را در میدان مسابقه خلق کردند ولی به حکم داور مسابقه یعنی ”والنتین ایوانف“ روسی که بارها با کارت‌های رنگی از بازیکنان دو تیم پذیرائی کرد بازی رو به خشونت نهاد و چهره نه چندان مناسبی از این جدال بزرگ در سطح دنیا منتشر شد که تا مدت‌ها از اذهان عمومی پاک نمی‌شود، ضمن اینکه تا به امروز لقب خشن‌ترین دیدار جام به مسابقه فوق تعلق گرفت و بازی جوانمردانه کاملاً در این میادین فراموش شد.

از بحث‌های فنی این دیدار که بگذریم باید به نقش تجربه و مسائل روانی اشاره کنیم که پرتغالی‌ها به لطف در اختیار داشتن ”اسکولاری“ مربی کهنه‌کاری که دور قبل برزیل را قهرمان جهان کرده در این مسابقه پربرخورد سلامت از میدان خارج شدند و جواز صعود گرفتند، هر چند که بهای سنگینی برای این پیروزی پرداخت کردند، مصدومیت ”رونالدو“ و خروجش از میدان به همراه اخراج ”کاستینیا“ و ”دکو“ جزو مهم‌ترین موارد فوق بود، ضمن اینکه آمار تک اخطاره‌ها هم فوق‌العاده افزایش یافت.

”اسکولاری“ مرد سرد و گرم چشیده‌ای است که خیلی سریع متوجه شد از نظر فوتبالی و تاکتیک اجرائی، ”فان باستن“ سرمربی جوان هلند شاید حریف تیم مقابل نشود، لذا به همراه ”فیگو“ کاپیتان با تجربه‌اش جنگ روانی را آغاز کرد.

او روی نیمکت و خارج از میدان تمرکز ”فان باستن“ را بر هم زد، به‌گونه‌ای که قدرت تصمیم‌گیری همتای جوانش در لحظات سخت مسابقه را از او سلب کرد و ”فیگو“ درون میدان جوانان هلند را وادار به واکنش‌های غیرطبیعی می‌کرد که ثمره‌اش اخراج ”بولاهروز“ مدافع تنومند حریف شد.

”اسکولاری“ حتی داور مسابقه و داور چهارم را تحت‌تأثیر حرکات خود قرار داده بود. اگر به اخراج ”دکو“ توجه کنید می‌بینید پس از خروج از میدان دقایقی را در کنار نیمکت خودی ایستاده بود، بی‌آنکه با واکنشی از سوی داور چهارم روبه‌رو شود و این مسئله به حرکات عجیب ”فیل بزرگ“ مربوط می‌شد. او حتی هنگام تعویض ”فیگو“ هم بسیار حرفه‌ای عمل کرد. یک بار کاپیتان خود را به لب خط طولی زمین آورد، بعد دستور تغییر تعویض را داد، ولی سرانجام ”فیگو“ را از زمین کشید که همین رفت‌وآمدها دقایقی از وقت بازی را گرفت ضمن اینکه جریان بازی را متوقف کرد تا مردان سراسر حمله هلند، عصبی و احساسی دقایق پایانی را دنبال کنند.

اوقات تلف شده بازی نزدیک به ۱۰ دقیقه بود ولی داور ۶ دقیقه این زمان را لحاظ کرد و ”اسکولاری“ در همین زمان‌ها هم دست‌بردار نبود و تمام مسائل را به خارج از زمین منتقل کرد تا کارش را به نحو احسن انجام دهد. در این شرایط ”فان باسن“ جوان‌ مات و مبهوت روی نیمکت نشسته بود و حرکات حریف نامدار کهنه‌کارش را می‌دید. او در تصمیم‌گیری و فکر کردن عاجز مانده بود و مرد باتجربه‌ای را هم کنار خود نداشت که در شرایط بحرانی وی را یاری دهد.

”مارکو“ که در انتخاب اولیه بازیکنانش چشم خود را روی تجربه ”سیدورف“، ”داویدز“ و ”ماکای“ بسته بود در این دیدار از ” نیستلروی“ دیگر عنصر باتجربه‌اش هم صرف‌نظر کرد تا مهاجمان جوانش فرصت‌ها را یکی پس از دیگری از دست بدهند و جالب اینکه عناصر باتجربه حاضر در میدان هم هرگز نتوانستند دست او را بگیرند و از ”کوکو“ گرفته که از دو قدمی توپ را به دیرک افقی کوبید تا ”ون برنکهورست“ چپ پای باتجربه‌اش که از بازی به دلیل یک تکروی بی‌حاصل و خطای بچه‌گانه از زمین اخراج شد تا این مربی مغموم و ناراحت شاهد شادمانی پرتغالی‌ها باشد. در جدال تجربه و جوانی اولی برتری یافت و ”اسکولاری“ با این حربه بزرگ و استفاده از روانشناسی ورزشی، حریف جوان خود را مات کرد.

”فان باستن“ که سابقه چندانی در مربیگری ندارد هنگام بازی کردن هم توفیقی در جام جهانی نداشت، لذا با تجربه‌ای نازل گام به این عرصه بزرگ نهاد اما در هر حال با معرفی نسل جوان و خوش‌آتیه کشورش هلند را در صف مدعیان اصلی جام یورو ۲۰۰۸ برد هر چند که تا مدت‌ها کلاس درسی را که ”اسکولاری“ برابر چشمانش برپا کرد فراموش نمی‌کند.

”فان باستن“ زیر پای ”فیل بزرگ“ له شد تا دریابد هنوز در دنیای مربیگری اصول فراوانی باقی است که باید بیاموزد و ”اسکولاری هم ثابت نمود بی‌دلیل در دور قبل برزیل را قهرمان نکرده، چرا که استاد جنگ‌های روانی و تحریک نیروی انگیزش بازیکنان خودی است، هر چند که او هم برای صعود به مراحل بالاتر راه دشواری پیش‌رو دارد و در این راه رقبای باتجربه‌ای نظیر ”اریکسون“ و احتمالاً دو هموطن بزرگ و نامدارش یعنی ”پریه‌را“ و ”زگالو“ را ملاقات خواهد کرد که در آن بازی‌های عیار مربیگری و توان حرفه‌ای او بیش از پیش مشخص خواهد شد.