فریاد مظلومیت

زندگی بانوی بزرگ اسلام با آن که در جوانی به خزان گرایید, در همان دوران کوتاه, درس های فراوانی برای پیروان حضرتش به جا گذاشت یکی از این آموزه ها که سراسر عمر پربرکت فاطمه مرضیه س یکصدا و همسو آن را فریاد می کرد, «اهتمام و جدیت نسبت به دین» بوده است

زندگی بانوی بزرگ اسلام با آن که در جوانی به خزان گرایید، در همان دوران کوتاه، درس های فراوانی برای پیروان حضرتش به جا گذاشت. یکی از این آموزه ها که سراسر عمر پربرکت فاطمه مرضیه (س) یکصدا و همسو آن را فریاد می کرد، «اهتمام و جدیت نسبت به دین» بوده است.

مظلومیت با همه بخش های زندگی صدیقه طاهره پیوند خورد، به ویژه حوادث دوران پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) که همچو تندبادی بر آن «یاس نبی» وزید و منجر به شهادت دردناک و غم آور آن «ریحانه رسول» گردید، اما همین مظلومیت های پیوسته نیز همگی یک جهت را نشان می دهد و آن «سوی دین داری و پایداری به پای دین اصیل» است.

- ولادت حضرت فاطمه (س) با انزوای مادربزرگوارش ازسوی زنان قریش همراه شد. آنان به دلیل ازدواج حضرت خدیجه (س) با پیامبر اسلام (ص) با وی قطع رابطه کردند و حاضر نشدند در لحظات دشوار وضع حمل به یاری او بشتابند. بدین شکل زهرای اطهر (س) در فضایی آکنده از مظلومیت متولد شد. اما پیام این مظلومیت چیزی نبود جز «دفاع از دین خدا و حمایت از رسول خدا محمد (ص)»

- کودکی فاطمه مرضیه (س) با دوره نخست تبلیغ دین در مکه توأم گردید. مشاهده پدر که به ضرب سنگباران زخمی شده یا شکمبه شتر بر سر و روی مبارکش ریخته اند، بخشی از سهم کودکی فاطمه (س) در رسالت دشوار رسول خدا محمد (ص) بود.

اوج این سختی، در سه ساله محاصره در شعب ابی طالب (ع) به وقوع پیوست. تلخ کامی هایی که با مرگ مادر عزیزش، تلخ تر شد. پیام این دوران نیز در پاسخ نبی اکرم (ص) به وعده های فریبای سران مکه جلوه می نمود که فرمود: «اگر خورشید را در دست راست من و ماه را در دست چپم قراردهید تا امر رسالت الهی را وانهم، چنین نخواهم کرد.» و این درس بزرگ استقامت در دین بود.

- آغاز نوجوانی آن حضرت در مدینه با جنگ های پی درپی علیه مسلمانان همراه شد. عروس خانه امیرالمؤمنین علیه السلام در غیاب همسر خود که سردار بی بدیل سپاه اسلام بود، بارسنگین کارهای خانه و رسیدگی به فرزندان خردسال را به دوش می کشید. داستان دستان زهرای مرضیه (س) که از چرخاندن آسیاب سنگی زخم شده بود و چادر وصله دار حضرتش که سلمان را به گریه انداخت، همچنین ماجرای شبهای خانه علی علیه السلام که فرزندان کوچکش گرسنه سر بر بالین می گذاشتند، گوشه هایی از درد و رنج نوعروس آسمانی اسلام است که همگی به پای نهال نورس اسلام و برای جان گرفتن درخت رسالت بود.

- عزای غمبار سیدالشهدا علیه السلام که بزرگترین مصیبت تاریخ بشر است، پیشاپیش خاندان نبوت را به استقبال خود برد.

براساس روایات معتبر، جبرئیل برای رسول خدا (ص) خبر از فرزندی آورد که خداوند متعال به زهرای اطهر (س) عطاخواهد کرد و امت او را به شهادت خواهند رساند.

حضرت فاطمه (س) خواست تا این تقدیر الهی تغییریابد. اما فرشته وحی مجدداً خبر آورد که پاداش این امر، استمرار امامت در نسل حسین علیه السلام خواهد بود. ادامه سلسله امامت یعنی به کمال رسیدن کار همه انبیای گذشته.

سخن که بدین جا رسید حضرت فاطمه (س) این بار سنگین را پذیرفت. اندوه مظلومیت حسین علیه السلام حتی پیش از ولادت، قلب و جان بانوی بزرگ اسلام را آکند و تا آخرین مراحل حیات همراه ایشان بود چنان که در لحظات سراسر اندوه وداع آن حضرت با همسر مظلومش امیرالمؤمنین علیه السلام از آخرین وصایای صدیقه طاهر ه این بود: «... کشته دشمنان در کنار فرات را از یاد مبر.»

این همه اندوه فقط به پای دین و برای حفظ آن.

- گذشته از جهت گیری کلی در زندگانی حضرت زهرا (س)، تعالیم آن بانو نیز در جهت ترویج و تشویق «اهتمام به دین» قرار داشت. امام عسگری علیه السلام نقل می فرماید: که روزی خانمی خدمت حضرت زهرا (س) آمد و سؤالاتی راجع به نماز پرسید. چون تعداد سؤالات زیاد و زمان طولانی شد، زن خجالت کشید و گفت: بس است دیگر زحمت نمی دهم.

بانوی اسلام فرمود: هرچه می خواهی بپرس. آیا اگر کسی اجیر شود که بار سنگینی را به بام برساند و یکصدهزار دینار (طلا) اجرت دریافت کند این کار بر او سخت می آید؟... من سزاوارترم که این کار برم گران نیاید. از پدرم رسول خدا (ص) شنیدم که فرمود: دانشمندان شیعه ما در روز قیامت درحالی محشور می شوند که به اندازه فهم و دانش و کوشش آنان در راه ارشاد بندگان، بر قامتشان خلعت های کرامت و بزرگواری افکنده می شود.

این نحوه برخورد بانوی بزرگ اسلام، نوعی ارائه الگوی عملی به پیروانش در جهت اهمیت دادن به فهم و پرسشگری دین و فرهنگسازی دراین زمینه است.

در موردی دیگر حضرت زهرا (س) به خانمی حجت و استدلالی آموخت تا در بحث بر مبلغ معاندی پیروز شود.

زمانی که آن زن پس از غلبه بر مخالف، ابراز شادی زیادی نمود، حضرت به او فرمودند: شادی فرشتگان به واسطه غلبه تو بر آن زن بیش از سرور تو است و غصه شیطان و عوامل او به واسطه حزن آن زن معاند، بیش از غصه خود او است.

- ماجراهایی که پس از رحلت رسول خدا (ص) بر فاطمه مرضیه (س) گذشت و شدت حزن و اندوه آن گرامی در آن دوران به وصف نمی آید.

تعبیر خود ایشان در شعر منسوب به حضرتش این است: «مصیبت هایی بر من فروریخت که اگر به روزها افکنده می شد آنها را به شبهای تاریک بدل می نمود.»

آن بانو به موجب کلام امام صادق علیه السلام، پس از درگذشت پدر، دائماً اشکبار بود و پی در پی از شدت غصه از حال می رفت و جسم مبارکش مستمراً تراشیده می شد. اما آن ولی و حجت الهی به همه این اندوهها جهت الهی داد و همه را برای تقویت دین خدا و تحکیم موقعیت وصی و جانشین رسول خدا (ص) هزینه کرد و در کمال ماتم زدگی، مصائب خود را زمینه نهیب زدن بر مردمانی قرارداد که غفلت و مصلحت اندیشی دنیایی در خطر برگشت به جاهلیت قرارشان داده بود.

این چنین بود که زهرای اطهر (س) در چهره بزرگترین حامی و پیشوای مظلوم خویش ظاهر شد و سند حقانیت امیرالمؤمنین علیه السلام و مظلومیت آن جناب را با خون خود مهر کرد و ابدیت بخشید.

حضرت فاطمه زهرا (س) در دوران کوتاه رحلت رسول خدا (ص) با شهادت خویش، یکبار به مسجد نبوی پای گذاشت و خطبه خواند چنان که عظمت و هیبت کلام فاطمی ستونهای مسجد و بلکه عرش الهی را به لرزه انداخت.

در شرایطی که جو سنگین حاکم بر مدینه نفس ها را در سینه ما خفه می کرد، دختر پیامبر (ص) حقایق را در چهره مسلمانان نهیب زد: ای بندگان خدا شما پرچمداران امر و نهی و حاملان دین و وحی او هستید، شما امانتداران خدا بر خویشتن بوده و مأمور رسانیدن احکام دین او به ملل دیگر می باشید...

به سوی شما از میان خودتان پیامبری آمد که رنج و ناراحتی شما بر او دشوار بود و بر ایمان آوردن شما حرص می ورزید و به مؤمنین دلسوز و مهربان بود...

و هنگامی که خدای تعالی خانه جاودانی انبیا و جایگاه برگزیدگان را برای پیغمبرش اختیارنمود، کینه های درونی و نفاق شما ظاهر گشت و جامه دین مندرس و فرسوده شد، گمراهان خاموش به سخن درآمدند و گمنامان فرومایه دعوی نبوغ کردند. شتر باطل گرایان به صدا درآمد و در صحن خانه هایتان جولان نمود. شیطان از کمینگاه خود درحالی که شما را به سوی خود می خواند سرکشید و دید که چه زود دعوتش را پذیرفتید...

کجا می روید در حالی که کتاب خدا پیش روی شما است. کتابی که مطالب و امورش هویدا و احکامش درخشان و نشانه هایش روشن و نواهیش آشکار و اوامرش واضح است و شما آن را پشت سر خود انداخته اید؟ آیا قصد اعراض از قرآن را دارید و یا به غیر قرآن می خواهید داوری کنید و حکم غیر قرآن برای ستمکاران چه بد جزایی است! و هر که جز اسلام دین دیگری اختیار کند از او پذیرفته نشود و در قیامت جزو زیانکاران خواهد بود. همه هستی و لحظه لحظه عمر حضرت فاطمه مرضیه (س) یک بانگ را تکرار می کرد. فریاد اعتنا و توجه به دین خدا، آنچنان که خداوند خود خواسته و بدان امر فرموده: «فریاد بیدار باش به مسلمانان که خط اصیل دین را گم نکنند» و این نهیب ها در دوران پررنج پس از پیامبر (ص) تا لحظه شهادت بانوی اسلام، به شکل فریادهای اعلام مظلومیت علی امیرالمؤمنین علیه السلام و یادآوری حق پایمال شده او که نشانه زیر پا نهادن دین خدا بود، درآمد.

باشد که ما به عنوان شیعیان فاطمه زهرا (س) و عزاداران مصائب او این پیام را دریابیم. به دین خدا اهتمام ورزیم و بکوشیم تا خط ولایت علوی علیه السلام را گم نکنیم