میگو و خواص آن

میگوها از خانواده سخت پوستان هستند و غالبا در دریا زندگی می کنند میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر دارد که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است

میگوها از خانواده سخت‌پوستان هستند و غالبا در دریا زندگی می‌کنند. میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری به ویژه آهن و فسفر دارد که برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.

میگو منبع عالی ویتامین B۱۲، ویتامین D، سلنیوم، پروتئین با کیفیت بالا، چربی‌های غیر اشباع و آهن و نیاسین است.

ویتامین D۳ به طور طبیعی در فراورده‌های حیوانی یافت می‌شود که غنی‌ترین آنها روغن ماهی است. سلنیوم در انواع غذاهای دریایی موجود است و آثار آنتی‌اکسیدانی آن در جلوگیری از سرطان موثر است.

سلنیوم در نوسازی و ترمیم بخش‌های تخریب‌شده DNA اهمیت دارد و در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز دخالت دارد که در کبد مواد سمی را خنثی می‌کند.مصرف روزانه ۱۲۰ گرم میگو ۷/۸۱ درصد نیاز روزانه به سلنیوم را برطرف می‌کند.میگو حاوی آمینو اسید تریپتوفان است و این آمینو اسید در بدن تبدیل به نیاسین (ویتامین B۳) می‌شود و در کل نیاسین میگو را بالا می‌برد.

نیاسین نقش‌های بسیار متفاوتی در متابولیسم دارد در کمبود آن باعث ضعف عضلانی، بی‌اشتهایی، سوءهاضمه و بثورات جلدی می‌شود و کمبود شدید آن منجر به پلاگر همراه با خشکی پوست و تیرگی آن و پوسته‌ریزی و همچنین اسهال و البته مشکلات روحی روانی می‌شود.

همچنین با مصرف ۱۲۰ گرم میگو، ۴/۷۰ درصد نیاز روزانه ویتامین B۱۲ و ۸/۱۰ درصد نیاز روزانه ویتامین B۶ تامین می‌شود. از طرفی در هر ۱۱۰ گرم میگو ۲۰۰ میلی‌گرم کلسترول است اما نسبت LDL (کلسترول بد) به HDL (کلسترول خوب) با مصرف میگو کاهش می‌یابد.

یکی از مشکلات ماهی‌ها متیل جیوه است که در آنها و به‌ویژه پوست‌شان ذخیره می‌شود. جیوه حاصل از آلودگی هوا، توسط باران وارد رودخانه و دریا می‌شود و ماهی‌ها به واسطه خوردن جلبک‌ها و پلانکتون‌ها این ماده را دریافت می‌کنند. تقریبا تمام ماهی‌ها حاوی متیل جیوه هستند که می‌تواند منجر به بروز آسیب‌های عصبی به‌خصوص در کودکان شود.

با این حال مطالعات اخیر از فواید تغذیه‌ای مصرف ماهی در زنان باردار حکایت دارد و آن را بسیار پراهمیت‌تر از مساله میزان جیوه موجود در این ماهی‌ها می‌داند. پیش از این FDA در سال ۲۰۰۴ در اطلاعیه‌ای اعلام کرده بود که زنان باردار و شیرده در طول هفته بیش از ۱۲ انس از غذاهای دریایی حاوی جیوه پایین مانند میگو و ماهی تن استفاده کنند و از مصرف ماهی‌های با محتوای جیوه بالا مثل شمشیرماهی و کوسه‌ماهی پرهیز کنند ولی حالا مصرف ماهی را بیشتر توصیه کرده است و مساله جیوه را کم‌اهمیت‌تر دانسته است.پوست کندن ماهی از محتوای جیوه کلی موجود در ماهی می‌کاهد.

برای کاهش وزن، پایین آوردن کلسترول و جلوگیری از انواع سرطان، اغلب رژیم‌های کم‌چرب را توصیه می‌کنند.

اما اگر چه کاهش کلسترول احتمال خطر مرگ به دلیل بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش می‌دهد ولی از طرفی می‌تواند منجر به افزایش احتمال بروز مرگ‌ومیر غیرطبیعی ناشی از افسردگی و خودکشی شود. پس خیرالامور اوسطها. در این مورد گزینش غذاها و استفاده از اسیدهای چرب غیراشباع گیاهی و ضروری موجود در غذاهای دریایی توصیه می‌شود هر چند که عوامل متعدد فرهنگی، آداب و رسوم اجتماعی، سطح سواد و آگاهی و البته عامل مهم اقتصادی روی این گزینش اثر می‌گذارد. با این حال ماهی گران‌تر دلیلی بر مغذی‌تر بودن آن نیست.

زیرا انواع ماهی حتی از نوع پرورشی ارزش بسیار بالاتری از منابع دیگر پروتئین‌های حیوانی و اسیدهای چرب، مثل گوشت قرمز سرخ شده دارد.

در هرم غذایی مدیترانه‌ای که یکی از بهترین و تاییدشده‌ترین مراجع غذایی است، مصرف گوشت سفید،‌ چند بار در هفته و مصرف گوشت قرمز، به میزان کمتر و چندبار در ماه توصیه شده است.

LDL (کلسترول بد) باعث سختی عروق و در نهایت بیماری‌های قلبی عروقی می‌شود ولی HDL (کلسترول خوب) باعث کاهش بیماری‌های قلبی عروقی می‌شود. روغن‌های جامد و اشباع نسبت LDL به HDL را افزایش می‌دهند و زمینه برای ایجاد بیماری‌های مختلف مزمن را فراهم می‌کنند.

اسیدهای چرب غیراشباع امگا۳ (EPA و DHA) که در ماهی و میگو یافت می‌شوند میزان کلسترول خوب (HDL) را افزایش می‌دهند.

علاوه بر این غذاهای دریایی حاوی پروتئین با کیفیت خوب و انواع املاح و عناصر موردنیاز بدن و ویتامین‌های گروه B و D هستند.