آوار اگر آویزان نبود

دمی دم می شوم در دمای دم
و را ه را به راه می اندازم
ماه از دور
ماه بر دوش می آید
و من خورشید به دست بر می خیزم
و می نشینم
تا خالی ام پر شور شود از سرشار
و شما ای شمای شما
از کدام پنجره …

دمی دم می شوم در دمای دم

و را ه را به راه می اندازم

ماه از دور

ماه بر دوش می آید

و من خورشید به دست بر می خیزم

و می نشینم

تا خالی ام پر شور شود از سرشار

و شما ای شمای شما

از کدام پنجره به پنجره

می نگرید

و در کدام قدم می زنید قدم

که بر مشامتان می رسد بوی فاصله

آسمان وصال صاف است

همچو دو سنگ

که بی واسطه به هم می رسند

و ستاره ای که ستاره می زند

واژه در انتها به ابتدا می آید

آوار اگر آویزان نبود

هرگز نمی نشست بر سینای خانه

هرگز نمی گفت مرگ سبیل دارد

زندگی موهایش جوگندمی است .

عابدین پاپی