احتیاط شرط عقل

در دیدار شنبه باید بدانیم كه بازی تاخیری با استفاده از پاس های عرضی كوتاه تنها به حریف كمك می كند كه در دفاع انسجام داشته باشد بیش و كم از حالا پیدا است كه سرمربی تیم از روش دفاع ضد حمله برای بازی شنبه بهره می گیرد, اما اینكه چگونه ضدحمله بزنیم و كجای خط دفاع كره را نشانه برویم خیلی مهم تر از انتخاب روش است

تیم ملی ایران امروز به كره جنوبی رفت، در شرایطی كه گمانه زنی های فراوانی درباره نتیجه گرفتن این تیم وجود داشت.اما یكی از مهم ترین سئوال هایی كه بین فوتبالی ها دهان به دهان می شد، این بود كه ما در این بازی چگونه باید بازی كنیم. باید به دنبال فوتبال بازی كردن باشیم، یا به دنبال نتیجه گرفتن.

باید به جوانان میدان بدهیم یا با باتجربه هایمان بازی كنیم. همه اینها سئوالاتی بود كه برای مربیان تیم ملی و البته دوستداران این تیم وجود داشت. البته نكته امیدواركننده این بود كه مربیان تیم ملی با بازبینی شرایط نتیجه گرفته بودند باید از كره جنوبی با امتیاز به تهران بازگردند، چرا كه شكست مقابل كره، تیم ملی را در وضعیتی قرار می دهد كه هر نتیجه ای را در سوریه ممكن می كند. اما برای امتیاز گرفتن از كره ای ها چه باید بكنیم.

یكم باتجربه ها یا جوانان این یك سئوال مهم است می دانیم كه برای حضور موفقیت آمیز در جام جهانی ۲۰۱۰ باید از حالا به یك جوانگرایی هدفمند دست بزنیم اما این را هم می دانیم كه نباید این جوانگرایی به حذف تیم ملی از جام ملت های آسیا بینجامد.

چرا كه آن تورنمنتی است برای پرورش جوانان و آماده كردن آنها برای رقابت های سخت جهانی. با این وصف، در بازی مقابل كره باید با باتجربه ترین عناصر تیم بازی كنیم. البته این خبر نگران كننده ای است كه بعضی از باتجربه های تیم نمی توانند خودشان را به آمادگی لازم برسانند، اما مربیان تیم ملی نباید از بازیكنان باتجربه ای چون میرزاپور و كعبی به راحتی عبور كنند. درست است كه ترس برادر مرگ است، اما احتیاط هم شرط عقل است و تیم ملی باید در بازی شنبه با احتیاط عمل كند.

دوم بازی هجومی یا بازی دفاعی این هم سئوال مهمی است اینكه استراتژی بازی ما مقابل كره جنوبی چگونه باید باشد. برای این كه بدانیم مقابل كره چگونه بازی كنیم، بهتر است بازی های ایران و كره جنوبی را در سال های گذشته بازبینی كنیم و ببینیم وقتی مقابل آنها به برتری رسیدیم چگونه بازی كرده ایم.

برای نمونه می توانیم دیدار ایران و كره جنوبی را در جام ملت های ۱۹۹۶ و جام ملت های ۲۰۰۴ چین و نیز دیدار تیم های امید ایران و كره جنوبی در بوسان كره بازبینی كنیم و به این برسیم كه تیم ملی وقتی به موفقیت دست یافته كه از حریفش نترسیده و در دفاع با احتیاط عمل كرده و در حمله سریع و متفكر. مقابل كره جنوبی دقیقا باید مثل كره ای ها بازی كنیم، درست مثل بازی های ۲۰۰۴. حتما یادتان هست كه در آن دیدار تیم ما چگونه در كمترین زمان ممكن خودش را به خط دفاع كره می رساند و از بازی تاخیری پرهیز می كرد.

در دیدار شنبه باید بدانیم كه بازی تاخیری با استفاده از پاس های عرضی كوتاه تنها به حریف كمك می كند كه در دفاع انسجام داشته باشد. بیش و كم از حالا پیدا است كه سرمربی تیم از روش دفاع ضد حمله برای بازی شنبه بهره می گیرد، اما اینكه چگونه ضدحمله بزنیم و كجای خط دفاع كره را نشانه برویم خیلی مهم تر از انتخاب روش است.

كره ای ها در این بازی با تیم جام جهانی شان به میدان می آیند. تیم جام جهانی كره در گوش ها قوی بود و در عمق دفاع با مشكلاتی روبه رو بود. اینك اولین قدم برای امیر قلعه نویی این است كه بازی كره را دقیقه به دقیقه در ذهن خودش تصویر كرده و سپس آن را برای بازیكنانش شبیه سازی كند. اگر بازیكنان ایرانی ذهنیت صحیحی از نوع بازی كره داشته باشند، به راحتی می توانند از كره با دست پر بازگردند.