عشق ، معجزه تردامن

بی ثمر ماند درختی که کهن شد با من
سوخت امروز درخت ازتب خود فردا، من
آن که می ریخت جنون، در تن بی پروا، شک
آن که می سوخت میان عطش دریا، من
عشق این آب طربناک که افتاد به خاک
شعله ای …

بی ثمر ماند درختی که کهن شد با من

سوخت امروز درخت ازتب خود فردا، من

آن که می ریخت جنون، در تن بی پروا، شک

آن که می سوخت میان عطش دریا، من

عشق این آب طربناک که افتاد به خاک

شعله ای شد که رسید از تب عصیان تا من

آتش سبز به تن می کند از دست بهشت

هر که ازعشق، از این معجزه شد تر دامن

دیگر از دست من اینجا نشود سبز، درخت

یا زمین سرد در این خاک سترون یا من

محمدعلی آبان ( م - شفایی)