رفاقت, اعتماد و آرامش

استقلال مجموعه ای است از افراد مختلف كه هدف سازمانی مشتركی را دنبال نمی كنند آرمان مشتركی ندارند و از انسجام سابق برخوردار نیستند به همین دلیل است كه تیم دچار مشكل شده است

تیم مثل یك خانواده است حتی در سختی ها و بدترین شرایط مالی هم می توان زندگی را در كنار دیگر اعضا به خوبی پیش برد اما وقتی «رفاقت» یكدلی و همبستگی در كار نباشد، ثروت هم نمی تواند تیم - یا خانواده- را به سمت خوشبختی پیش ببرد.

مشكل حال حاضر باشگاه استقلال هم همین است. رفاقت كمتر به چشم می خورد و جای خود را به جبهه گیری افراد علیه یكدیگر داده است. به همین خاطر است كه تیم در هفته های اخیر در گرفتن نتایج مطلوب، ناموفق نشان داده است. استقلال مجموعه ای است از افراد مختلف كه هدف سازمانی مشتركی را دنبال نمی كنند.آرمان مشتركی ندارند و از انسجام سابق برخوردار نیستند. به همین دلیل است كه تیم دچار مشكل شده است.

مشكل فعلی استقلال با رفتن نجف نژاد یا صمد مرفاوی و آمدن یك جانشین درست نمی شود همانطور كه دیدیم ۲ نفر به اعضای هیأت مدیره اضافه شدند و تیم در نخستین دیدار پس از این تغییرات، بازی را واگذار كرد.مشكل تیم نه با رفتن ها و آمدن ها كه با ماندن ها برطرف می شود. گروهی كه امروز در استقلال هستند (شامل اعضای هیأت مدیره، مدیر عامل، كادر فنی و بازیكنان) تا چند هفته قبل صدرنشین لیگ بودند و در كسب امتیازهای ارزشمند تبحر خاصی نشان دادند پس این توانایی و شایستگی را دارند كه به كار خود ادامه دهند و مقام از دست رفته را دوباره به دست بیاورند.

ایجاد تغییر در كادر مدیریتی و فنی مشكلی از مشكلات را برطرف نمی كند مگر اینكه نفرات جایگزین شده هم شناخت مناسبی از اوضاع داشته باشند و بتوانند در كوتاهترین زمان ممكن بر اوضاع مسلط شوند و با تحولاتی كه ایجاد می كنند، مشكلات را برطرف سازند.آیا كسی هست كه بتواند در مدت كوتاهی از نظر مدیریتی، مالی و فنی این استقلال را متحول سازد؟

كلید حل مشكلات استقلال در بازگرداندن عنصر گمشده رفاقت است و بس. اگر رفاقت به تیم دوباره تیم به روزهای خوب خودباز می گردد، اما وقتی رفاقت نباشد اتفاق جدیدی رخ نخواهد داد.

وقتی بازیكنان تیم می بینند كه باشگاه در قضیه محرومیت ۱۰ جلسه ای سیاوش اكبرپور از بازیكن خود دفاع نمی كند، حس اعتماد خود را از دست می دهند به خصوص وقتی از یاد نمی برند كه سیاوش در شیراز تنها به این دلیل اخراج شد كه به بازیكن شیرازی اعتراض كرد كه چرا بازیكن همتیمی او را مورد ضرب و شتم قرار داده است!در حقیقت اكبرپور آن روز به این دلیل اخراج شد كه نسبت به همتیمی خود احساس مسوولیت می كرد و برای دفاع از او وارد مهلكه شد. كار او درست نبود اما معنا و مفهوم مشخصی داشت.

«اینجا در استقلال، رفاقت حاكم است و من بازیكن حتی به قیمت اخراج شدن هم اجازه نمی دهم كسی همتیمی مرا به این شكل مورد ضرب و شتم قرار دهد.»آیا امروز هم همین اتفاق در تیم تكرار می شود؟ اگر مدافع تیمی بازیكن استقلال را با ضربه ای غیرورزشی مورد ضرب و شتم قراردهد، دیگر بازیكنان آبی پوش از همتیمی مضروب خود همان حمایتی را خواهند كرد كه پیش از این از اكبرپور دیده بودیم؟

سخن زیاد است و مجالی باقی نمانده تا این بحث را ادامه دهیم. اینكه دوای درد استقلال در روزهای فعلی بركناری صمد مرفاوی یا مقداد نجف نژاد است را به هیأت مدیره واگذار می كنیم اما باز هم تأكید می كنیم كه تنها اصلی كه می تواند ضامن بازگشت آرامش باشد رفاقت است و رفاقت نیازمند اعتماد است. تا اعتمادی در كار نباشد، رفاقتی هم در كار نیست.