انسان شناسی فرهنگی

انسان شناسی فرهنگی علم مطالعهٔ فرهنگ و جامعهٔ انسانی است, حوزه ای که به توصیف, تحلیل, تفسیر و تبیین تفاوت ها و تشابهات فرهنگی و اجتماعی می پردازد به منظور بررسی و تفسیر تنوع فرهنگی, انسان شناسان فرهنگی درگیر دو نوع فعالیت هستند مردم نگاری بر پایهٔ کار میدانی و مردم شناسی بر پایهٔ مقایسهٔ میان فرهنگی

انسان‌شناسی فرهنگی علم مطالعهٔ فرهنگ و جامعهٔ انسانی است، حوزه‌ای که به توصیف، تحلیل، تفسیر و تبیین تفاوت‌ها و تشابهات فرهنگی و اجتماعی می‌پردازد. به منظور بررسی و تفسیر تنوع فرهنگی، انسان‌شناسان فرهنگی درگیر دو نوع فعالیت هستند:مردم‌نگاری( بر پایهٔ کار میدانی) و مردم‌شناسی (بر پایهٔ مقایسهٔ میان فرهنگی). مردم‌نگاری شرحی از فرهنگ، جامعه و اجتماع خاصی به دست می‌دهند. در طی کار میدانی مردم‌نگارانه، مردم‌نگار داده‌هایی را که او به منظور انجام و ارایهٔ یک گزارش سازمان می‌دهد، توصیف ، تحلیل و یا تفسیر می‌کند را جمع‌آوری می‌کند، که ممکن است به شکل کتاب، مقاله و یا فیلم باشد. به طور سنتی، مردم‌نگاران در اجتماعات کوچک زندگی می‌کنند ( نظیر آرمبپ Arembepe در برزیل ) و رفتار محلی، عقاید، آداب و رسوم ، زندگی اجتماعی، فعالیت‌های اقتصادی، سیاست و دین را بررسی می‌کنند. کدام نوع تجربه برای یک مردم‌نگار، مردم‌نگاری به حساب می‌آید؟

دیدگاه انسان‌شناختی برخاسته از کار میدانی مردم‌نگارانه است که اغلب به طور ریشه‌ای از علوم اقتصادی و سیاسی متمایز است. زمینهٔ کاری آنها متمرکز بر سازمان‌ها و سیاست‌های ملی و رسمی است و اغلب بر نخبگان تکیه دارند. به هر حال، گروه‎هایی که انسان‌شناسان به طور سنتی آنها را مطالعه می‌کنند به مانند اغلب مردم امروزی جهان، معمولاَ به طور نسبی فقیر و فاقد قدرتند. مردم‌نگاران اغلب اعمال تبعیض‌آمیزی که بر این مردمان اعمال می‌شود را مشاهده می‌کنند، مردمانی که کمبود غذا، کسری تغذیه، و دیگر جنبه‌های فقر را تجربه می‌کنند. عالمان سیاسی معمولا به مطالعهٔ برنامه‌هایی می‌پردازند که طراحان ملی توسعه دادند، در حالیکه انسان‌شناسان به این امر می‌پردازند که این برنامه‌ها در سطح محلی چگونه عمل می‌کنند.

فرهنگ‌ها ایزوله نیستند..همان گونه که فرانس بواس ( ۱۹۶۶/۱۹۴۴) سال‌ها پیش اشاره کرده است ارتباط بین قبایل همسایه همیشه وجود داشته است و در حوزه‌های گوناگونی گسترش یافته است." جمعیت‌های انسانی فرهنگ‌هایشان را در تعامل با یکدیگر و نه در انزوا ساخته‌اند" ( ولف، ۱۹۸۲)، روستایی‌ها به طور روزافزونی حوادث محلی، ملی، و جهانی دخیل بوده‌اند. در معرض نیروهای بیگانه بودن از طریق رسانه‌های گروهی، مهاجرت، و حمل و نقل مدرن به وقوع پیوسته است. شهر و ملت در لوای توریست‌ها، کارگزاران توسعه، مبلغین مذهبی، افسران حکومتی و نامزدهای سیاسی به طور روزافزونی به اجتماعات محلی هجوم برده‌اند. چنین پیوندهایی مولفه‌های برجستهٔ منطقه‌ای، ملی و نظام بین‌الملل سیاست، اقتصاد و اطلاعات هستند. این نظام‌های بزرگتر به طور روزافزونیبر افراد و اماکنی که انسان‌شناسان به طور سنتی بررسی می‌کرده‌اند، تاثیر می‌گذارند. بررسی چنین ارتباط‌ها و نظام‌هایی بخشی از انسان‌شناسی جدید است.

مردم‌شناسی نتایج مردم‌نگاری – داده‌های جمع‌آوری شده در جوامع مختلف- را آزمون، تفسیر، تجزیه و تحلیل و مقایسه می‌کند. و چنین داده‌هایی را به منظور مقایسه و مقابله و نیز ساختن تعمیم‌هایی دربارهٔ فرهنگ و جامعه به کار می‌برد. مردم‌شناسان، با نگاه کردن از ورای یک امر خاص به یک امر عام‌تر، تلاش می‌کنند به منظور آزمایش فرضیاتشان و نیز نظریه‌پردازی برای افزایش درک ما از چگونگی کارکرد نظام‌های فرهنگی و اجتماعی، تفاوت‌ها و تشابهات فرهنگی را تعیین و تبیین کنند. مردم‌شناسی داده‌هایش را برای مقایسه نه تنها از مردم‌نگاری بلکه همچنین از دیگر حوزه‌ها، به ویژه از انسان‌شناسی باستان‌شناختی- که نظام‌های اجتماعی در گذشته را بازسازی می‌کند- اخذ می‌کند.

ترجمه از:Kottak, C.F.۲۰۰۴,(۱۰th eds), cultural anthropology, New York. McGraw Hill companies