اصلاح الگوی مصرف

نکاتی پیرامون جمله آشنا و پر از رمز و راز اصلاح الگوی مصرف

هر انسانی با دیدگاههای مختلف به این جمله می اندیشد و در حوزه تخصص خود در این باره اندیشه می کند . معطوف کردن فکر تنها به چگونه مصرف کردن آب و برق و گاز ، بسیاری از اشتباهاتی که پیرامونمان رخ می دهد نادیده می مانند . از دیدگاه من اصلاح الگوی مصرف فقط به چگونه استفاده کردن از منابع طبیعی مثل آب و برق و گاز محدود نمی شود . در زندگی روزمره می بینیم که پیرامون ما کارهایی انجام می شود که یا از روی نادانی است ، یا به دلیل خودخواهی است و یا ...... که با کمی تامل متوجه می شویم که عبارت اصلاح الگوی مصرف در خصوص این کارهانیز کاربرد دارد که در زیر مواردی را که به وفور اتفاق می افتد متذکر می شوم :

● سازمانها و محیطهای آموزشی :

۱) استفاده بی رویه از گچ . به طوری که در هر کلاس فقط به ۲ یا ۳ رول گچ نیاز است ، درحالیکه بیشتر از ۱۰ رول گچ به صورت شکسته و نیمه کاره در محفظه مخصوص گچ و یا پای تابلو وجود دارد و چه بسا زیر پای معلم و دانش آموز!!!

۲) استفاده بی رویه از کاغذ . به دلایل مختلف از کاغذ استفاده می شود : اعلام مجاز بودن و غیر مجاز بودن غیبت دانش آموز به معلم مربوطه که این کار را می توان در پایان هر روز به صورت کلی روی یک برگ برای اطلاع کلیه دبیران یک آموزشگاه در پانل مربوط به دبیران نصب کرد . حداقل در هر روز از بیهوده مصرف کردن ۴ یا ۵ برگه A۴ جلوگیری می شود .

۳) اطلاع رسانی یک مطلب به دانش آموزان . مثلا جهت اعلام یک برنامه آموزشی ، تفریحی و..... به دانش آموزان به هر دانش آموز یک برگه داده میشود که فقط برای چند جمله کوتاه از آن استفاده شده است در حالیکه می توان همین کار را از طریق یک گردهمایی از دانش آموزان و ثبت اسامی آنها فقط در یک برگه و گرفتن امضاء از آنها جهت روئت مطلب انجام داد . هر بار اعلام یک مطلب حداقل ۱۰۰ برگه A۴ صرفه جویی می شود . !!!

۴) هر فرد با شروع به کار خود در یک سازمان دولتی و یا خصوصی مدارکی را ارائه می دهد و این در حالی است که هرسازمان حداقل به یک کامپیوتر مجهز است و ما در دنیای فن آوری زندگی می کنیم ولی متاسفانه به دلایل مختلف شخص استخدام شده می بایست مجددا مدارکی را به همان سازمان ارائه دهد . راه حل این است که ادارات و سازمانها مدارک هر شخص را به حافظه کامپیوتر بدهند و برای استفاده های بعدی فقط پرینت بگیرند و به این صورت دسترسی به مدارک و عکس و ۰۰۰۰ کاری بسیار آسان می شود و از اتلاف وقت و کاغذ بازی جلوگیری می شود ، نیازی به بایگانی کاغذی نیست و نیازی به کمد های بزرگ و زونکن های مختلف و در نتیجه فضایی بزرگ جهت نگهداری مطالب نیست و به این صورت هم در وقت ، هم در فضا ، هم در کاغذ ، هم در امکانات و بالاخره نیازی به استخدام افراد در پست مربوطه نیست .

▪ معابر عمومی :

۵) بارها مشاهده شده است که اداره ای مثلا مخابرات در یک منطقه جهت تعمیرات و یا احداث خط جدید و غیره خیابان و گاها پیاده رو را حفاری می کند و پس از عملیات مربوطه ، آن خیابان آسفالت شده و به شکل اول برمی گردد . ولی متاسفانه چند روز بعد باز مشاهده می شود که سازمان آب و برق همان منطقه را به دلیلی دیگر ویران می کند و دست به تعمیرات و یا احداث جدیدی می زند . راه حل این معضل بسیار ساده است و با تشکیل کمیته مشترک خدمات شهری می توان در یک اقدام کارهای بسیاری انجام داد تا هم از اتلاف سرمایه ، آنهم بیت المال جلوگیری شود و هم مزاحمت برای ساکنین آن منطقه به کرات ایجاد نشود .

۶) برخی ازسازمانها و نهادهای آموزشی جهت تبلیغات سازمانی از تراکت ها و آگهی هایی استفاده می کنند که توسط برخی از افراد در گذرگاهها و محیط های پر ازدحام پخش می شوند که در این نقاط با سیل بی کران کاعذ روبرو هستیم و متاسفانه هیچ مقام مسئولی به این حرکت اشتباه اقدامی نمی کند . صرفنظر از اتلاف کاعذ ، منظره اماکن عمومی و معابر را نیز ناخوشایند می کند . در چهارراهها و میادین پرجمعیت شهر آگهی های دانشگاه پیام نور به وفور یافت می شود که زیر پای عابرین تبلیغات می کنند . جالب اینجاست که شخص پخش کننده مشاهده میکند که افراد بعد از دریافت برگه آن را دور می ریزند ولی گویی فقط مسئولیت پخش را به عهده دارد و بس .

راه حل این مسئله این که در محل های درج آگهی و تبلیغات به راحتی می توان این کار را انجام داد . بدون ابطال کاغذ ، بدون برهم زدن ظاهر معابر عمومی و بدون زحمت زیاد کارگران زحمت کش شهرداری برای نظافت هر روز و شب معابر و با ماندگاری و تاثیر بیشتر تبلیغات . چگونه مردم به سازمان ، نهاد ، شرکت و ۰۰۰۰ که صرفا به جهت کسب درآمد ، حقوق افراد را زیر پا می گذارداعتماد می کنند و به این گونه تبلیغات بها می دهند ؟

اینها خلاصه مواردی بود از هزاران مورد که علاوه بر الگوی بهینه مصرف انرژی ، می بایست مد نظر قرار داده شود تا به فردایی بهتر دست یابیم .

فرزانه روزدار