گل‌‌آرایی ژاپنی

گل‌آرایی ژاپنی در سال ۱۳۹۰ میلادی در زمان «مورد ماچی» آغاز شد. ابتدا این نوع گل‌آرایی به قصد مراسم مذهبی انجام می‌شد. به‌طوری که دسته‌های گل با گلبرگ‌ها را بر روی آب می‌ریختند …

گل‌آرایی ژاپنی در سال ۱۳۹۰ میلادی در زمان «مورد ماچی» آغاز شد. ابتدا این نوع گل‌آرایی به قصد مراسم مذهبی انجام می‌شد. به‌طوری که دسته‌های گل با گلبرگ‌ها را بر روی آب می‌ریختند و بعد، آن را در معابد به بودا هدیه می‌کردند. این گل‌آرایی ابتدا از هند به چین و از چین به ژاپن انتقال یافت و در ژاپن به اوج شهرتی رسید که هنوز ادامه دارد. به شکلی که در حال حاضر تنها در یکی از مدارس معروف ژاپن هزار مربی مشغول تعلیم این هنر به هنرجویان هستند و مدارس متعدد دیگری به منظور آموزش این فن در ژاپن و دیگر نقاط جهان وجود دارد. در ژاپن هدف از مطالعه و پرداختن به هنر، بیداری و روشنایی دل است، نه صرفاً هنر برای هنر، در تاریخ فرهنگ مردم ژاپن، هنر و دین رابطه‌ای تنگاتنگ دارند. از این دیدگاه، گل‌آرایی، صرفاً امری تزئینی تلقی نمی‌شود بلکه بیان ابعاد بسیار عمیق و پیچیده درون آدمی است. گل‌آرایی باید شکوه طبیعت را تداعی کند. در گل‌آرایی ژاپنی ترکیب مثلث نقش به سزایی دارد.

بنابر اصل مثلث، گل گیتی به سه بخش تقسیم می‌شود: آسمان، زمین و جهان آدمیان. انسان در زندگی‌اش با گیاه و نیز با کل عالم، پیوند ذاتی دارد، هم راه به جهان دارد هم راه به خاک. در چرخه ی این مثلث، جای انسان، بین آسمان و زمین است. شاگرد راستین این هنر نه تنها از جهان رو بر نمی‌گرداند، بلکه با دیدی بهتر، به جهان می‌نگرد و سرنوشت خود را با روی باز می‌پذیرد،و به آنچه در اختیار اوست رضایت می‌دهد و به انکار جهان نمی‌پردازد.

در آیین نامه گل‌آرایی ژاپنی چنین آمده است:

در مجلس درس خاموش و نیک رفتار باش؛ فروتن باش و مپندار که بیش از دیگران می‌‌دانی که این بس شایسته است و به خود نیز غره مباش؛ نادان است کسی که می‌‌پندارد استاد گل‌آرایی است اما از ظرافت هنری و حس انسانی بویی نبرده است؛ چیره دستی و ظرافت از آن کسی است که با ذوقی خاص خانه را گل‌آرایی کند، حتی اگر شیوه گل‌آرایی‌اش چندان استادانه نباشد؛ شرط ادب آن است که با گل رفتاری نرم و مهربان داشته باشیم؛ بیش از ذات گل از او چیزی نطلبیم. بنابر یک سنت قدیمی استاد گل‌‌آرایی باید نه خصلت داشته باشد تا به جان (تعلیم راستین) راه یابد و این حاصل نمی‌شود مگر این که به روح آن تعلیم دست یابد.

۱) گل‌آرایی، میان بالا و پست، پیوندی معنوی پدید می‌آورد.

۲) هیچ را در دل داشته باش که خود همه چیز است.

۳) فارغ از تمامی غم‌ها بودن.

۴) با گیاهان و ذات طبیعی پیوند داشتن.

۵) تمام آدمیان را دوست بدار و حرمت ایشان را نگه دارد.

۶) خانه را از نظم و حرمت سرشار کن.

۷) گل‌آرایی را با احساس دینی در‌آمیز.

۸) هماهنگی جسم و جان.

۹) عدم پیروی از نفس و رهایی از بدی‌ها و حفظ خویشتنداری.