چهارشنبه, ۳ بهمن, ۱۴۰۳ / 22 January, 2025
خوب زندگی کردن در کاروان سیدالشهدا ع
تربیت کودک در مکتب امام حسین(ع) شامل خیرات و برکات بسیاری در شخصیت سازی کودک و به نوعی واکسینه کردن وی برای تمام عمر می‌باشد. والدین با هر گونه دغدغه مذهبی و غیرمذهبی، می‌توانند از این فرصت استثنایی، جهت پرورش ویژگی‌های ناب شخصیتی فرزندانشان استفاده نمایند. در مکتب امام حسین(ع)، نه‌تنها از دینداری و دین‌ورزی سخن می‌رود، بلکه به گفته خود امام(ع)، سخن از آزادگی و با عزت و شرف زندگی کردن است که می‌تواند برای هر انسانی، با هر نوع آئین و مسلک، راهگشای خوب زندگی کردن باشد. همان‌طور که می‌دانیم اگر کودک تربیت دینی و مذهبی داشته باشد، در اغلب اوقات، آرام و مطمئن خواهد بود. در واقع کودکی که با تصوری شیرین و دوست داشتنی با خدا آشناست، هیچگاه احساس پوچی نمی‌کند و در جای‌جای زندگی‌اش تکیه گاه محکمی خواهد داشت و با همین تکیه گاه، در برابر مشکلات استقامت خواهد کرد. یکی از بهترین و موثرترین راه‌های ایجاد دین مداری در دل فرزندان، شرکت آنان در تکایا و دسته‌های عزاداری امام حسین(ع) می‌باشد. خصوصا اینکه دسته‌های عزاداری مخصوصی هم برای کودکان وجود دارد که تمام کارهایش را خود کودکان انجام می‌دهند. اینگونه مراسم، در کنار تجربه شیرین عشق‌ورزی به امام حسین(ع)، سبب افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس کودکان نیز می‌گردد. البته می‌توان فضای حسینی را در خود خانه‌ها هم ایجاد کرد. مثلا اینکه پدر با کمک فرزندش یک پرچم سیاه بالای در خانه شان نصب نمایند و خلاصه فضای خانواده را با عطر و بوی محرم آشنا نمایند.
برای تربیت دینی و بالاخص تربیت حسینی، نباید تنها به روشهای سنتی بسنده نمود، بلکه بهتر است از روشهای مختلفی کمک گرفت. روش‌هایی چون : خواندن شعرهای عاشورایی همراه با کودکان یا والدین، خواندن داستان کودکان امام حسین(ع) با زبانی نرم و دلنشین، شرکت در نمایش‌های عروسکی و کودکانه که به مناسبت ایام محرم و عاشورا برگزار می‌شود و... یکی از نکات مهمی که والدین در خصوص شرکت در مراسم عزاداری همراه با فرزندشان باید بدانند، این است که حتی‌الامکان او را آزاد بگذارند تا احساس تعذب و خستگی ِ ناشی از ساعت‌ها یک جا نشستن و حرف نزدن، تجربه ناخوشایندی برای کودکان در هنگام حضور در مراسم ایجاد ننماید. بحثی در روانشناسی تربیتی وجود دارد به نام قانون مجاورت. بدین معنا که اگر دو عامل با هم همراه شود، اگر عامل اول برای کودک احساس ناخوشایندی ایجاد نماید، به سبب اینکه این دو عامل با هم و در کنار هم به کودک عرضه شده است، ناخودآگاه عامل دوم نیز برای کودک با احساس ناخوشایندی همراه خواهد شد. منظور ما این است که اگرکودک، در مراسم عزاداری، احساس خوب و شیرینی داشته باشد، ناخودآگاه نسبت به خود مراسم و عشق به امام حسین(ع) نیز احساس خوب و جاویدی خواهد داشت که تا پایان عمر همراه او خواهد بود و در مشکلات روحی و ذهنی او را مصون خواهد داشت. والدین گرامی باید در انتخاب مکان مراسم دقت لازم را داشته باشند.
مثلا مساجد یا امامزاده‌های بزرگی را انتخاب نمایند که حتی المقدور حیاط و درخت و حوض داشته باشد، مکان‌هایی که خیلی شلوغ نباشد، مکان‌هایی که بچه‌های بیشتری در آن حضور دارند، مکان‌هایی که مداحی پرمعناتر و سخنرانی غنی تری داشته باشد و... در این گونه مکان‌ها، کودک حتی می‌تواند ماشین، عروسک یا دفترنقاشی و مدادرنگی‌های خود را نیز همراه خود بیاورد و در کنار والدین بازی نماید. صرفِ تنها حضور کودکان در چنین مراسمی، می‌تواند اثر فوق‌العاده خود را در تربیت دینی کودکان بگذارد. دسته‌های عزاداری‌ای که در خیابان‌ها برگزار می‌شود، به سبب وجود تحرک و جنبه‌های ریتمیکِ حاصل از طبل و سنج و زنجیر، می‌تواند تجربه شورانگیزی را برای کودکان ایجاد نماید. حال به سراغ مواردی می‌رویم که مکتب حسینی، می‌تواند برای تربیت و شخصیت سازی کودکان ما به ارمغان بیاورد. مواردی چون : زندگی با عزت، ادب، صبر، حلم، فداکاری، بندگی در برابر خدا و... وقتی روضه خوان در بالای منبر، از حرکات و حسنات امام حسین(ع) و یارانشان می‌گوید، وقتی این ویژگی‌های شخصیتی را مدح می‌کند و می‌ستاید، وقتی این همه از فداکاری و غیرت و عزت می‌گوید، کودکان با این خصایل ناب شخصیتی به طور خاص و ملموس آشنا می‌شوند و سعی در ایجاد اینگونه رفتارها در خود می‌نمایند. وقتی کودکان با زندگی برخی یاران خاص امام(ع)، مثلا حر آشنا می‌شوند که اول بدجنس بود و به بچه‌های امام حسین آب نداد، ولی وقتی پشیمان شد و رفت پیش امام حسین(ع)، امام با روی باز او را در آغوش گرفت و در آخر حر بهشتی شد، می‌فهمند که رنگ و بوی گذشت و بزرگ منشی واقعی چگونه است.بچه‌ها می‌فهمند که اگر با امام حسین(ع) و آدمای خوب باشی، بهشتی میشی و اگه با آدمای بد و بدجنس بمونی جهنمی میشی.
بچه‌ها تمام اینها را می‌فهمند و در خود نهادینه می‌کنند و در تمام عمر با خود به یدک می‌کشند.حال سوال ما این است : والدینی که به سبب غفلت یا به علت اینکه احساس می‌کنند کودکان بعد از حضور در مراسم خسته می‌شوند یا به علت اینکه فکر می‌کنند فرزندان کوچک شان چیزی از این سخنرانی‌ها و مداحی‌ها نمی‌فهمند، کودکان شان را از این نعمت بی شائبه محروم می‌نمایند، چه تدبیری برای آموزش و نهادینه کردن مفهوم گذشت، ادب یا فداکاری برای کودکانشان دارند؟ به راستی کدام کتاب آموزشی و کلاس خلاقانه‌ای می‌تواند اینگونه، مثل یک کارگاه ده روزه منظم و سیستماتیک، کودکان را مورد تربیت و انسان‌سازی قرار دهد؟ می‌توان به جرات بیان کرد که اگر زندگی امام حسین(ع)، با شیوه‌ای درست و کارآمد، برای کودکان تحلیل و تفسیر شود، می‌تواند نقش بهترین مربی و الگو را برای آنان ایفا نماید.
سرور حاجی سعید
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست