باگوش سخن می گویم

نیم ساعت به ساعت رفتن
و من در تاریکی خود نشسته ام
بر وفق مراد و عادت همیشگی ام
نه با زبان که با گوش سخن می گویم
به ناگه خورشیدی کسوف گرفته
صدایم می زند
هی آقا
ما را در روشنا یی خود …

نیم ساعت به ساعت رفتن

و من در تاریکی خود نشسته ام

بر وفق مراد و عادت همیشگی ام

نه با زبان که با گوش سخن می گویم

به ناگه خورشیدی کسوف گرفته

صدایم می زند

هی آقا

ما را در روشنا یی خود جای می دهی

و من که زبانم را ورم کرده می بینم

مجبورم که با واژه ی جوابش بدهم

نه نه

خود باش که این هم می گذرد .

شعر از استاد پاپی