احساساتت را بیرون بریز

شاید دیده باشید والدینی را که ناخواسته به نوجوانانشان می‌آموزند احساسات خود را نباید ابراز کنند. پسران گریه نکنند و دختران شادی‌شان را نشان ندهند. بروز احساساتی از قبیل شادی …

شاید دیده باشید والدینی را که ناخواسته به نوجوانانشان می‌آموزند احساسات خود را نباید ابراز کنند. پسران گریه نکنند و دختران شادی‌شان را نشان ندهند. بروز احساساتی از قبیل شادی و شعف، آرامش، رنج، نشاط و لذت، حسادت، غرور، ترس، شهامت، عشق و تنفر در این خانواده‌ها ممنوع است. در چنین خانواده‌ای باید کامل و بی عیب و نقص بود. اشتباه نابخشودنی. بنابراین فرزندان برای جلب حمایت، دریافت توجه و تایید، در حد کمال تلاش می‌کنند. تلاشی که برای آنها جز رنج، ناامیدی و شکست چیزی به همراه ندارند. حاصل این خانواده‌ها چیزی جز بچه‌های آسیب دیده و شکننده نیست که در پوسته‌ای از سرسختی پنهان شده‌اند.این خانواده با قانون خودخواه نباش، به اعضای خانواده یاد می‌دهد که نیازهایشان را به طور مستقیم و با درخواست صادقانه مطرح نکنند؛ بلکه به طور غیرمستقیم و با مراقبت کردن از دیگران و برآوردن نیازهای آنها، به نیازهای خود پاسخ دهند. چنین افرادی در بزرگسالی قادر به بخشیدن نیستند و واقعا خودخواه خواهند شد.

قوانین دیگری هم وجود دارد از قبیل: «همیشه خودت را خوب جلوه بده، حق با ماست و دیگران همیشه اشتباه می‌کنند، زیادی سؤال نکن و غیره در نتیجه رشد کردن و بزرگ شدن در این خانواده‌ها تقریباً سه نوع احساس را در ما پایدار می‌سازد: ترس، خجالت و ناامنی. حتی پس از ترک خانواده اولیه خود و تشکیل خانواده جدید، ما این احساس‌ها را با خود خواهیم داشت. چرا که تنها احساس‌هایی هستند که ما یاد گرفته ایم. چنین وضعیتی بستر پیدایش انواع مشکلات و اختلالات رفتاری، روحی و روانی را فراهم خواهد ساخت.