آیا روزنامه ها آینده ای دارند

ناامیدکننده به نظر می رسد چگونه صنعت روزنامه نگاری می تواند از خطر ناشی از اینترنت, جان سالم به در ببرد و به حیات خود ادامه دهد

ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد. چگونه صنعت روزنامه‌نگاری می‌تواند از خطر ناشی از اینترنت، جان سالم به‌در ببرد و به حیات خود ادامه دهد؟

از یک طرف انتظار می‌رود که روزنامه‌ها، اخبار و مقالات خود را به‌طور رایگان روی وب منتشر کنند و از طرف دیگر، تبلیغات سودآور برای روزنامه، از سایت حذف شود.

نمایش تبلیغات در سایت‌ها، در حال افت کردن است. در این میان، ترس از وبلاگ‌ها هم وجود دارد؛ مردم، اخبار و اطلاعات درباره دنیای پیرامونشان را از نزدیک‌ترین و در دسترس‌ترین منابع کسب می‌کنند؛ به‌صورت نامنظم و بی‌قاعده و بسیار سریع‌تر از روزنامه‌نگاران حرفه‌ای با روش‌ها و استانداردهایشان.

۱۰ سال پیش، چالش و مبارزه وب‌سایت‌ها بر سر جلب نظر مردم و نگه‌داشتن آنها پای رایانه‌ها برای گذراندن وقت بود. اکنون مسئله، نگه‌داشتن و جلب نظر افراد زیر ۵۰سال برای خریدن یک روزنامه است.

تحویل روزنامه به جایی که مشتری می‌خواهد، حتی با پوشش پلاستیکی تا از رطوبت و صدمه‌های احتمالی در امان باشد، روش قدیمی و منسوخ‌شده‌ای است؛ چون او می‌تواند مقابل رایانه‌اش بنشیند و از خواندن همان روزنامه، لذت ببرد.

حتی می‌تواند همزمان، چندین روزنامه یا روزنامه‌های کشورهای دیگر را هم بخواند. او می‌تواند روزنامه‌های کاغذی را نادیده بگیرد و به‌جای آن، به‌سراغ سایت‌هایی برود که اخبار سیاسی و حتی مطالب سرگرم‌کننده را در اختیارش قرار می‌دهد.

اما این افراد راحت‌طلب و جاه‌طلب، بیشترین اخبار و اطلاعاتشان را از کجا به‌دست می‌آورند؟ پاسخ این سؤال، معلوم است: از روزنامه‌ها؛ اما بدون این‌که هزینه واقعی را به روزنامه بپردازند. پس چگونه می‌توان با هجوم اینترنت به روزنامه مقابله کرد؟

امروزه اینترنت، محیط غالب برای عرضه خبر است. از جهتی شبکه اینترنت، نخستین و محبوب‌ترین منبع خبر برای افراد در محل کار و دومین منبع خبر برای افراد در خانه است. در آمریکا، اینترنت منبع اولیه خبررسانی به ٥۰ میلیون آمریکایی است.

برای بسیاری از روزنامه‌ها، افزایش روزافزون استفاده از اینترنت برای کسب خبر، باعث کاهش تیراژ نسخه چاپی شده‌است. در چنین فضایی، توجه ویژه روزنامه‌های بزرگ به استفاده از اینترنت، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

جامعه و فناوری پیشرفت کرده‌است و به‌دنبال آن، صنعت روزنامه‌نگاری نیز ناگزیر از پیشرفت است. امروزه، بیش‌از ۴هزار پایگاه اینترنتی به نام روزنامه‌های مختلف روی شبکه جهانی اینترنت وجود دارد.

این پایگاه‌ها با روش‌های متفاوت اداره می‌شوند. برخی از آن‌ها، اخبار نسخه چاپی روزنامه را روی پایگاه اینترنتی قرار می‌دهند؛ اما برخی دیگر که البته معروف‌تر و بزرگ‌تر هستند، علاوه‌بر اخبار روزنامه، هر دقیقه به‌روز می‌شوند و اخبار جدید را نیز پوشش می‌دهند.روزنامه‌ها می‌توانند خبرهای داغ را در نسخه آنلاین خود منتشر کنند.

ممکن است رادیو یا تلویزیون، پیش‌تر، آن خبر یا گزارش را پخش کرده باشند، اما بیشتر روزنامه‌ها از این می‌ترسند که در رقابت با نسخه‌های چاپی دیگر عقب بمانند و خوانندگان خود را از دست بدهند. البته راه‌اندازی نسخه آنلاین روزنامه به موازات نسخه چاپی، برای گردانندگان روزنامه‌ها سود مالی چندانی ندارد.

روزنامه‌ها می‌توانند از نسخه آنلاین خود به‌صورت خلاقانه‌ای استفاده کنند؛ اما هنوز درباره استفاده تمام‌وکمال از این نسخه، تردید وجود دارد.

هنوز بسیاری از سردبیران و گردانندگان روزنامه‌ها، نسخه آنلاین روزنامه را رقیبی برای فروش نسخه چاپی می‌دانند و بیم دارند این نسخه، باعث پایین آمدن میزان فروش نسخه چاپی شود. برخی معتقدند که اینترنت می‌تواند جانشین روزنامه به‌عنوان منبع تامین اخبار و اطلاعات شود.

این مسئله حتی توسط کسانی که به وقوع این جانشینی معتقدند نیز به‌درستی توضیح داده نشده‌است. در حال حاضر، ۸۰درصد اخبار و اطلاعات قابل دسترسی در اینترنت، ریشه در روزنامه‌ها دارند و هیچ شرکت اینترنتی، منابع لازم برای جمع‌آوری و ویرایش اخبار را در اختیار ندارد.

علاوه ‌بر این، شرکت‌هایی مانند «Yahoo» و «Google»، در ظاهر علاقه‌ای به وارد شدن به دنیای روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و جدی ندارند. برخی معتقدند که ادغام برخی از روزنامه‌ها با دیگر روزنامه‌ها، پایین آوردن هزینه‌ها و کاهش کارمندان، یکی از راه‌های مقابله با اینترنت است.

به‌نظر می‌رسد برخی با پرداخت هزینه برای کاغذ سعی دارند روزنامه‌ها‌ را وادار به پیشرفت کنند. این مسئله ممکن است در مدت زمان کوتاهی، سودآور باشد، اما راه پایان دادن به بحرانی که روزنامه‌ها به آن دچار شده‌اند، نیست.

مقالات و نوشته‌های زیادی درباره مشکلات روزنامه‌نگاری کنونی چاپ شده‌است که در بیشتر آن‌ها، نگرانی درباره مسائل و مشکلات اقتصادی روزنامه‌نگاری کنونی دیده می‌شود. خطرناک‌ترین و مهم‌ترین مشکل موجود، در بخش مالکیت و مدیریت است.

برخی معتقدند که بازگرداندن مالکیت محلی، راه چاره است. روزنامه‌ها به‌طور مستقل به‌وجود آمدند و هنوز هم در همه‌جا مانند حلقه‌های زنجیر، به‌هم پیوسته هستند. تجدید حیات آنها به‌وسیله تامین هزینه‌هایشان از طریق منابع ثروتمند باعث می‌شود آنها از زیر بار فشار برای پرداخت هزینه‌ها رهایی یابند.

در عین حال، تفاوت زیادی وجود دارد میان کسانی که از طریق انتشار روزنامه، به ثروت می‌رسند و کسانی که ثروتی دارند و حق انتشار روزنامه‌ای را می‌خرند. معمولا افراد ثروتمند، سرگرمی گران‌قیمت و باارزشی برای دیگران فراهم نمی‌کنند.

بنابراین، آیا ما محکوم هستیم اخبار و اطلاعات را از طریق یک موجود ۱۲ساله به نام اینترنت به دست آوریم که گاهی هم با شیطنت، به شایعات دامن می‌زند؟ لزوما نه. واقعیت اینکه مردم برای دریافت اخبار از طریق اینترنت، هزینه‌ای نخواهند ‌پرداخت، اینترنت آن‌طور که به‌نظر می‌رسد، ویران‌کننده رسانه‌های قدیمی نیست.

مردم برای دریافت اخبار مورد نظرشان، هزینه‌ای برای روزنامه‌های سنتی پرداخت نمی‌کنند؛ آنها فقط برای کاغذ، هزینه می‌پردازند. پولی که آنها می‌پردازند، بسیار کمتر از هزینه تمام‌شده یک روزنامه است.

بنابراین، این‌طور به‌نظر می‌رسد که اگر روزنامه‌ها بتوانند تبلیغات در سایت‌هایشان را حذف نکنند، انتشار اخبار بدون کاغذ، برایشان بسیار سودآور است.

● خریدن ارزش وجودی

هنگامی‌که شما از طریق اینترنت، آپارتمانی را اجاره می‌کنید یا کالایی را خریداری می‌کنید، در حقیقت، بر این نکته تاکید می‌کنید که یک روزنامه سنتی با ابعاد کوچک‌اش، آینده‌ای نخواهد داشت.

فقط آهستگی و کندی، از تسلط و چیرگی اطلاعات طبقه‌بندی شده آنلاین بر روزنامه‌ها جلوگیری کرده‌است. فناوری را می‌توان خرید، اما ارزش وجودی یک روزنامه محلی را نمی‌توان خرید، مگر با خرید روزنامه.

به هر حال به‌نظر می‌رسد روزنامه‌های کاغذی، در حال حذف شدن و از بین رفتن هستند؛ برخی از آنها به‌دنبال یافتن راه‌حل هستند، برخی نیز با درگیر شدن در دعوا و منازعه بر سر کاهش کارمندان، فرصت را از دست می‌دهند.

سارا شاپوری

منبع: time.com