«رونالدو» و مصدومیت ۲ یار دیرینه

به دنبال مصدومیت طولانی مدت «رونالدو» ستاره برزیلی میلان, شایعات فراوانی پیرامون انتقال این بازیکن از سن سیرو به گوش می رسد این طور به نظر می رسد که مصدومیت و غیبت های طولانی مدت این بازیکن حوصله سران میلان را سر برده و آنها هرچه زودتر درصدد یافتن جایگزینی مناسب برای او می باشند

به دنبال مصدومیت طولانی مدت «رونالدو» ستاره برزیلی میلان، شایعات فراوانی پیرامون انتقال این بازیکن از سن سیرو به گوش می رسد. این طور به نظر می رسد که مصدومیت و غیبت های طولانی مدت این بازیکن حوصله سران میلان را سر برده و آنها هرچه زودتر درصدد یافتن جایگزینی مناسب برای او می باشند. مسلماً زمانی که «لوئیز نازاریا دلیما» کفش های خود را آویزان کند، به عنوان یکی از اسطوره های تاریخ فوتبال در اذهان فوتبالدوستان باقی خواهد ماند. اگر با دقت به لقبی که هواداران رونالدو برای او انتخاب کرده اند توجه کنید، خواهید فهمید چه بازیکن بزرگی است. رونالدو مهاجمی با قابلیت استثنایی دریبل زنی، سرعت باورنکردنی، هوش بالا، تمام کنندگی عالی، قابلیت شوت زدن با ۲ پا و موفق در توپ های هوایی نشان داده است و به همین خاطر طرفداران برای او لقب «پدیده» را انتخاب کرده اند. این ستاره برزیلی برای اولین بار توسط «ژایرزینهو» یکی از اسطوره های کشورش با حضور در باشگاه کروزیرو در سال ۱۹۹۳ پای به عرصه دنیای مستطیل سبز گذاشت و در حالی که تنها ۱۶ سال داشت، خود را به عنوان یک پدیده در جهان فوتبال به همگان معرفی کرد.

رونالدو با به نمایش گذاشتن استعداد خدادادی خود در کروزیرو یک سال بعد توانست به جمع ملی پوشان برزیل راه یابد و نبوغ و هوش خود را به معرض دید جهانیان بگذارد. در واقع او با تکنیک ناب خود سرمربی وقت تیم برزیل را مجاب کرد تا از وی برای حضور در جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا دعوت به عمل آورد. مقصد بعدی رونالدو هلند و باشگاه آیندهوون بود؛ جایی که وی با هنرنمایی فوق العاده اش نظر سران بارسلونا را به خود جلب کرد تا بتواند در جمع آبی و اناری پوشان به درخشش خود ادامه دهد. اما بارسلونا نیز نتوانست خرگوش چاق را راضی کند تا وی اینتر را به عنوان ایستگاه بعدی انتخاب نماید. در واقع رونالدو با درخشش در این ۳ باشگاه بیشترین شهرت جهانی را کسب کرد و خود را به عنوان یکی از بهترین مهاجمان دنیای فوتبال معرفی نمود.

عملکرد این اسطوره برزیلی تا قبل از فینال جنجال برانگیز جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه فاقد هرگونه نقص و عیبی بود اما بعد از آن شرایط تا حدودی دستخوش تغییر و تحولاتی شد. برزیل در فینال، جام را به فرانسوی ها واگذار کرد و درست در همین دیدار بود که رونالدو به علت ناآمادگی از حضور در ترکیب اصلی برزیل بازماند. گرچه رونالدو پیش از این دیدار اعلام کرده بود آن قدر آماده است که بتواند در ترکیب تیم حاضر شود اما کارلوس آلبرتو پریه را ترجیح داد از مهاجم کارکشته خود در ابتدای بازی استفاده نکند تا طلایی پوشان، جام جهانی ۱۹۹۸ را با خاطره تلخ شکست ۳ بر صفر مقابل فرانسه ترک نمایند. اینکه چرا رونالدو نتوانست در دیدار فینال جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه به طور کامل تیمش را همراهی کند، مسأله ای است که مدت ها سوژه داغ برخی از محافل خبری بود. مدتی به طول خواهد انجامید تا علت واقعی این مسأله آشکار شود اما باید اذعان کرد دیگر هیچ گاه بعد از دیدار فینال جام جهانی ،۱۹۹۸رونالدو آن بازیکنی که همگان انتظار داشتند، نبود. وی در فصل ۲۰۰۰-۱۹۹۹ به خاطر دچار شدن به مصدومیت های متوالی تنها در ۱۹ بازی برای اینتر به میدان رفت و پس از آن نیز پارگی تاندون پایش به او اجازه هنرنمایی را برای ۶ ماه از او گرفت.

اما گویی بدشانسی ها برای رونالدو پایانی نداشت. او پس از رهایی یافتن از مصدومیت پس از ۶ ماه توانست در آوریل سال ۲۰۰۰ به میادین بازگردد اما تنها ۷ دقیقه از حضور او در میدان نگذشته بود که درد کهنه زانو سربرآورد تا خرگوش چاق برزیل، زانوی خود را برای دومین بار به تیغ جراحان بسپارد تا به مدت ۲۰ ماه از تمامی میادین به دور باشد. او پس از بهبودی در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن حضور داشت. ۲ سال و نیم با وجود دور بودن از میادین فوتبال برای ۵/۲ سال رونالدو با درخشش فوق العاده خود در رقابت های جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن همگان را شگفت زده کرد. این مهاجم فرصت طلب با به ثمر رساندن ۲ گل در فینال این رقابت ها مقابل آلمان علاوه بر تقدیم عنوان قهرمانی به تیم ملی کشورش، نظر سران بسیاری از باشگاه های مطرح اروپایی را به خود جلب نمود اما این کهکشانی های مادرید بودند که گوی سبقت را از سایر حریفان ربودند و این مهاجم تراز اول را به سانتیاگو برنابئو آوردند. اما حضور در رئال مادرید دوران پرفروغی برای آقای گل جام جهانی ۲۰۰۲ نبود. مصدومیت های نسبتاً طولانی مدت و مطرح شدن موضوع اضافه وزن باعث شد این ستاره برزیلی پس از توافق با فابیو کاپلو، سرمربی وقت رئال مادرید تصمیم به ترک سانتیاگو برنابئو و پیوستن به میلان بگیرد. وی سرانجام پس از کش و قوس های فراوان در ژانویه سال جاری به قرمز و مشکی پوشان میلان و جمع هموطنان خود از جمله کاکا، کافو، سرجینیو و دیدا پیوست.

رونالدو با پیوستن به میلان توانست نمایش خیره کننده ای از خود بر جای بگذارد و در ۱۴ دیدار در سری A موفق شد ۷ بار برای پرافتخارترین تیم ایتالیایی در عرصه رقابت های اروپایی گلزنی کند. اما این بار نیز مصدومیت گریبانگیر رونالدو شد تا این مهره برزیلی در فصل جاری تنها در یک بازی برای تیمش آن هم مقابل کالیاری در ۲۵ نوامبر به میدان برود. در حالی که قرارداد رونالدو با میلان تابستان سال آینده به پایان می رسد، مطبوعات ایتالیایی با درج خبرهایی، عدم تمایل سران میلان برای تمدید قرارداد با این بازیکن را اعلام داشتند. اکنون که رونالدو در ۳۱ سالگی بسر می برد و تا به حال تقریباً برای یک دهه از مصدومیت های پی در پی رنج برده، این سؤال مطرح می شود که فصل جاری می تواند پایانی بر دوران هنرنمایی برترین بازیکن جهان در سال های ۹۷،۹۶ و ۲۰۰۰ باشد؟

بدون شک رونالدو در صورت آمادگی کامل هنوز یک مهاجم کارکشته و با مهارت به شمار می رود. وی این موضوع را در بازی مقابل کالیاری و در حالی که ۶ ماه از میادین به دور بود، نشان داد. اما این طور به نظر می رسد که کمتر باشگاهی حاضر باشد ریسک ارائه پیشنهاد و یک قرارداد هنگفت با بازیکنی مانند رونالدو که همواره در بند مصدومیت قرار داشته، بپذیرد. آخرین مورد بدشانسی رونالدو به مصدومیت او در جریان تمرینات آماده سازی پیش از دیدار مقابل بنفیکا در چهارچوب رقابت های لیگ قهرمانان اروپا برمی گردد. گفته می شود رونالدو با پایان قراردادش با میلان، به یکی از باشگاه های آمریکایی، ژاپنی و یا عربی خواهد پیوست و این طور به نظر می رسد که این بهترین تصمیمی بود که این مهاجم برزیلی می توانست برای ادامه دوران بازیگری خود اتخاذ نماید. پدیده سابق فوتبال برزیل تنها تا ماه ژوئن فرصت خواهد داشت تا بار دیگر با اثبات تکنیک خود جایگاهش را در فوتبال تراز اول اروپا حفظ نماید و درغیر این صورت باید با فوتبال داغ و مهیج قاره سبز خداحافظی کند.