تپش قلم

▪ آنگاه که دارای قلب سلیمم، هرگاه سنگی را از سرراهی بردارم، احساس می کنم که جاده ای را در درونم هموار کرده ام!
▪ وقتی کسی را فریب می دهیم، عملاً به همه اجازه داده ایم که ما را فریب …

آنگاه که دارای قلب سلیمم، هرگاه سنگی را از سرراهی بردارم، احساس می کنم که جاده ای را در درونم هموار کرده ام!

وقتی کسی را فریب می دهیم، عملاً به همه اجازه داده ایم که ما را فریب دهند، عاقل هرگز فرمان حمله به خویش را صادر نمی کند.

ریاکاران در عرصه موفقیت های کوچک، شادی های بزرگ و در هنگام مشکلات خودساخته، فریادهای فرافکنانه می کنند!

اگر بدانیم که بزرگترین حقی که دیگران بر ما دارند از کوچکترین حقی که خود به گردن خویش داریم کوچکتر است، «خودسازی» اولویت اول می شود.

کسی که دست غذا دهنده خویش را می گزد، چکمه لگد زننده به خود را خواهد بوسید!

اگر اطرافیان رؤسا کوچکتر از معمول نباشند، آنها خویش را بزرگتر از معمول، نمی پندارند!

اگر به خواسته های طبیعی افراد پاسخ منطقی داده نشود، واکنشهای غیرمنطقی آنها به چنین روشی، معادلات زندگی سالم را نامتعادل می کند.

«مدیران کوچک» همراه با «نوکران بزرگ»، تملق و چاپلوسی و ورود به دایره حیوانی را در جامعه بشری نهادینه کرده اند.

به هر کس نیکی کنی، او را ساخته ای و به هرکس بدی کنی، به او باخته ای بساز و نباز!

بدها مرا هوشیار، منتقدین مرا پایدار و خوبان مرا امیدوار کرده اند، خداوندا به همه آنها پاداش خیر عطا فرما.