بوش و بحران در انرژی امریکا

زمانی یکی از مقامات دولت بوش برای من مثلی زد که در تگزاس بسیار رایج است «اگر همه آنچه که انجام می دهی همان است که همیشه انجام داده یی بنابراین همه آنچه که به دست می آوری همان است که همیشه به دست آورده یی »

زمانی یکی از مقامات دولت بوش برای من مثلی زد که در تگزاس بسیار رایج است؛ «اگر همه آنچه که انجام می دهی همان است که همیشه انجام داده یی بنابراین همه آنچه که به دست می آوری همان است که همیشه به دست آورده یی.» آیا کسی پیدا می شود بتواند تعریفی بهتر از این مثل برای توصیف سیاست های پرزیدنت بوش در بخش انرژی ارائه کند؟ امروز امریکا در آستانه ورود به بدترین بحران انرژی طی سالیان گذشته است و شما بگویید مسوول تصمیم گیری کشور در این باره چه تصمیمی اتخاذ کرده است؟ آه، ببخشید. یک چیز را فراموش کردم. مسوول تصمیم گیری کشور تصمیم گرفته ممنوعیت حفاری و استخراج منابع انرژی کشور که در سواحل امریکا واقع شده است را بردارد. البته او به خوبی می دانست این تصمیم حرکتی بی معنی است چراکه مهلت قانونی منع حفاری منابع انرژی که کنگره آن را در سال ۱۹۸۱ تصویب کرد هنوز به جای خود باقی است و اعتبار دارد.

بوش به عنوان رهبر یک ملت مثال خوبی برای فردی است که نه تنها یک بحران، بلکه دو بحران را با بی توجهی پشت سر گذاشت؛ نخست بحران ۱۱/۹ (یازده سپتامبر) و دیگری بحران ۱۱/۴. بنابر گزارش سازمان اطلاعات انرژی امریکا میانگین قیمت در امریکا طی هفته گذشته به ۱۱/۴ دلار رسید. پس از ۱۱سپتامبر جناب بوش این فرصت را داشت کشور را به سوی عملی کردن یک پروژه بزرگ ملی یعنی شکستن اعتیاد امریکا به نفت، هدایت کند. اما در عوض بوش به همه گفت بروید نفت بخرید. پس از آنکه قیمت بنزین هفته گذشته به ۱۱/۴ دلار رسید بوش این شانس را داشت کشور را به سوی پروژه ملی دیگری که همان سرمایه گذاری در بخش انرژی پاک است، هدایت کند. اما در عوض بوش به همه گفت بروید و حفاری کنید. نه نفت خریدن و نه حفاری، هیچ کدام راه حل این مساله نیست. اما آن چیزی که دار و دسته بوش از آن غافلند چیست؟ ما مشکل قیمت بنزین نداریم. مشکل ما این است که به نفت اعتیاد داریم. و این سوخت فسیلی کثیف سمومی تولید می کند که به ملت ما و کل جهان به انواع گوناگون آسیب می رساند. این اعتیاد روند گرم شدن کره زمین را شدت می بخشد. تقاضای غیرقابل کنترل جهانی را برای نفت و گاز به وجود می آورد. ارزش دلار را با خروج میلیون ها دلار از کشور برای واردات نفت و گاز پایین می آورد. فقر منابع انرژی را در سراسر آفریقا گسترش می دهد. کره زمین و جانوران آن را به شکل حیرت آوری نابود می کند. موجب قدرتمند تر شدن کشورهای دارای منابع انرژی نظیر ایران، روسیه و ونزوئلا می شود.

وقتی شخصی معتاد به کراک یا کوکائین است مشکل او افزایش قیمت مواد نیست. مشکل او آن تاثیری است که اعتیاد به کراک بر تمام اندام های بدنش می گذارد. درمان او این نیست که کراک ارزان در اختیارش بگذاریم. این کار تنها اعتیاد او به مواد و تمام تاثیرات مخربی که مواد بر بدن او می گذارد را دائمی و همیشگی می کند. درمان این فرد این است که اعتیادش را از بین ببریم.

این مساله درخصوص ما هم صدق می کند. درمان ما بنزین ارزان تر نیست بلکه درمان به خدمت گرفتن نظام انرژی پاک است. و کلید ساخت چنین نظامی این است که قیمت بنزین و زغال سنگ (کراک مورد نیاز) را بالا نگه داریم نه اینکه پایین بیاوریم. در این صورت مصرف کنندگان مجبور خواهند شد اعتیادشان را به این ماده کثیف ترک کرده و مخترعان ما هم سعی خواهند کرد تا گزینه های پاک تری برای این ماده کثیف بیابند.

من درک می کنم چرا مصرف کنندگان ما گمان می کنند ما مشکل قیمت بنزین داریم. برای اینکه آنها ناگهان با قیمت بالای بنزین غافلگیر شده و آسیب دیده اند. و پمپ های بنزین- جایی که اکثر مردم ما با سیستم مصرف انرژی کشور تماس دارند- آنها به هیچ وجه مایل نیستند مشکلات بزرگ تر را بدانند. اما این درست همان دلیلی است که ما به خاطرش رئیس جمهور داریم. ما رئیس جمهور داریم تا این مشکلات را توضیح دهد و پاسخی برای آنها ارائه کند.

افسوس که ما رئیس جمهور و معاون رئیس جمهوری داریم که این حقیقت که تغییرات آب و هوایی به محیط زیست ما آسیب می رساند را انکار می کنند. آنها نمی خواهند ارتباط میان خروج دلارهای ما از کشور را با قدرتمندتر شدن کشورهای دارای منابع انرژی ببینند. آنها هیچ اهمیتی برای کاهش گونه های جانوری و گیاهی قائل نیستند.

آنها کسانی هستند که هیچ اهمیتی به کاهش شدید ارزش دلار که بخشی از آن به دلیل پولی است که ما صرف واردات نفت می کنیم، نمی دهند. بنابراین آنها تصمیم گرفته اند این بحران را به نام «بحران قیمت بنزین» بخوانند نه به نام اعتیاد به سوخت که به شکل بسیار بدی در قالب یک بحران ملت ما را می آزارد. اگر می خواهید بدانید انرژی پاک چگونه است نگاهی به سخنرانی که «ال گور» روز پنجشنبه گذشته در جمع «ائتلاف برای حفاظت از آب و هوا» ایراد کرد بیندازید. گور که خود ریاست این ائتلاف را برعهده دارد از طرحی ۱۰ ساله سخن گفت. این ۱۰ سال درست به همان اندازه یی است که پرزیدنت جان اف کندی برای رفتن به کره ماه مقرر کرد. گور از طرحی ۱۰ساله برای چرخش کل کشور به استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر سخن گفت؛ منابع عاری از کربن. با این منابع خانه هایمان را روشن می کنیم و همین طور چرخ کارخانه ها و سیستم حمل و نقل را به راه می اندازیم.

جناب گور طرحی را برای بهبود شبکه ملی الکتریسیته و بازدهی بهتر انرژی ارائه داد؛ طرحی که با سرمایه گذاری روی انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی های وابسته به حرارت مرکزی زمین و انرژی هایی که از به کار گرفتن تکنولوژی جدا سازی کربن از منابع انرژی به دست می آید، به سرانجام می رسد.

توماس فریدمن / ترجمه؛ آرمین منتظری