تباه نشدن احسان

قاسم بن محسن گوید: در سفر مكه در راه، شخصی مستمند و ضعیفی را دیدم، یك قرص نان به او (صدقه) دادم، پس با همراهان به راه خود ادامه دادم، در راه گردباد تندی وزید كه عمامه همه ما را با خود …

قاسم بن محسن گوید: در سفر مكه در راه، شخصی مستمند و ضعیفی را دیدم، یك قرص نان به او (صدقه) دادم، پس با همراهان به راه خود ادامه دادم، در راه گردباد تندی وزید كه عمامه همه ما را با خود برد.

در مدینه به حضور امام جواد (ع) رسیدم به من فرمود: «ای قاسم گردباد، عمامه های تو و همراهان را با خود برد»؟

گفتم آری. امام به خدمتكارش فرمود:«برو عمامه قاسم را بیاور»، خدمتكار داخل خانه شد و همان عمامه خودم را آورد و به من داد.

به امام جواد (ع) عرض كردم:« چگونه این عمامه نزد شما آمد؟» در پاسخ فرمودند:«به آن شخص مستمند در راه صدقه دادی، خداوند صدقه تو را پذیرفت و از تو تقدیر نمود، و عمامه ات را برگرداند». ان الله لایضییع اجراالمحسنین (توبه- ۱۲۰)

قطعا خداوند پاداش نیكوكاران را تباه نمی كند. (۱)

۱- بحارالانوار، ج ۵۰، ص ۴۷