خشن اما انساندوست

دروگبا هرگز مردم فلاکت زده کشورش را از یاد نبرده است

تصویری که از دیدیه دروگبا طی بیش از ده سال درخشش این ساحل عاجی قدرتمند در فوتبال اروپا به وجود آمده، تجسم مرد بیرحم و فیزیکی و بی‌احساسی است که برای رسیدن به پیروزی دست به هر کاری می‌زند، اما حقیقت آن است که کاپیتان «فیل‌ها» (لقب تیم ملی ساحل عاج) سال‌هاست با وسعتی چشمگیر در کارهای خیریه در سطح جهان و بویژه قاره محل تولدش مشارکت دارد و محموله‌های‌ غذا و پوشاک را به آفریقا می‌برد و به دست نیازمندان می‌رساند.

دیدیه سی و پنج ساله از دیدگاه خیلی از آفریقایی​ها حد نهایت چیزی است که آنها همیشه آرزوی تبدیل‌شدن به آن را داشته و البته به آن نرسیده‌اند. در نتیجه دروگبا برای آنان مظهر و نماد تحقق آرزوهای به بار ننشسته خود آنهاست. یک ویژگی شاخص دروگبا این است که بعد از رسیدن به شهرت اولیه‌اش در مارسی فرانسه و سپس شهرتی بسیار بیشتر در چلسی، افرادی مشابه با خود در سطح آفریقا را از یاد نبرده و از هر فرصتی برای کمک‌رسانی به ‌آنها سود جسته است. دقیقا به همین سبب بود که سازمان ملل و بواقع دپارتمان برنامه‌های توسعه‌ای آن، وی را ژانویه ۲۰۰۷ به عنوان سفیر حسن‌نیت و نماینده ویژه خود برگزید.

سازمان ملل (UN) بر این باور بوده و هست که دروگبا به‌عنوان یکی از مشهورترین آفریقایی‌‌های عصر کنونی بیش از هر کسی می‌تواند سایر مردم جهان را به نیازهای آفریقای فقیر آگاه و از آنها برای کمک‌رسانی به مردمان بشدت فقیر در این قاره طلب مشارکت کند.

بعد از گذشت مدتی، مشارکت دروگبا در امور بهسازی در ساحل عاج وسعت و ارتقا یافت و او که می‌دانست در کشور جنگزده‌اش چه می‌گذرد، ابتدا یک بیمارستان و سپس دو مدرسه در ابیجان ـ پایتخت ساحل عاج ـ ساخت تا دست بیماران و محتاجان تحصیل را در شرایطی بگیرد که ناامنی در این منطقه به اوج خود رسیده بود و ساحل عاج تا مرز تجزیه و آشوب کامل داخلی پیش رفته بود. به‌دنبال این قضیه باشگاه چلسی با ستاره وقت خود (که از هفت ماه پیش به لیگ چین پیوسته است)‌ در امور خیریه همکاری کرد و مقداری پول به پروژه مورد نظر در ساحل عاج اختصاص داد.

دروگبا در سال‌های اخیر، معمولا هر دو یا سه ماه یک‌بار به ابیجان و حتی چند شهر دیگر در سایر کشورهای آفریقا که مشکلی مشابه با ساحل عاج دارند، سفر کرده و کمک‌های شخصی‌اش یا محموله‌های UN را به دست نیازمندان رسانده است.

او در طلیعه سال ۲۰۱۳ می‌گوید: «کشور من بعد از جنگ‌های داخلی اخیر بشدت تحلیل رفته و من هر بار در سفرهایم به ابیجان بیش از پیش به این مساله پی بردم و باید کاری را انجام می‌دادم و اولین نیاز مردم آفریقا چیزهایی بدوی و مواردی است که هر انسانی در هر منطقه‌ای از دنیا به آن نیاز دارد و آن سلامت و امنیت و وسایل بهداشتی و رسیدگی پزشکی است. این حداقل وظیفه‌ای است که من به‌عنوان یکی از معروف‌ترین شهروندان آفریقا به مردم کشورم دارم و آن را هرگز فراموش نمی‌کنم.»