روزه در ماه رمضان یک رژیم غذایی نیست!

مگر روزه یک رژیم غذایی است که حالا عده ای در فضای مجازی علیه این استدلال شبهه افکنی می کنند؟!
آنها می گویند اگر روزه مفید بود و سلامتی را ارتقا می داد، چرا به آدم های بیمار توصیه نشده است روزه بگیرند؟ معترضان، مدعی هستند که رژیم غذایی اصول ویژه خود را دارد و از قواعدی خاص پیروی می کند. متخصصان تغذیه می گویند در غذا خوردن نباید زیاده روی کرد بلکه باید همیشه غذا خورد، اما به صورت صحیح و کم کالری.

این روزها شبهاتی از این نژاد در فضای مجازی زیاد تبادل می شود.گرچه می توان به قطعیت اعلام کرد که روزه داری منظم در ماه مبارک رمضان، منفعت های بدنی و غذایی فراوانی دارد، آنچنان که حتی محققان غیرمسلمان نیز بر آن گواهی می دهند اما نباید فراموش کرد که خدای مهربان، فقط از جهت منفعت بدنی بر روزه داری تأکید نکرده است. حتی اصلی ترین فلسفه روزه داری همدردی با گرسنه ها و فقرا نبوده است که عده ای شبهه می کنند، اگر فلسفه روزه گرفتن، برای همدردی با گرسنه ها و فقراست، چرا افراد نیازمند و گرفتار هم باید روزه بگیرند؟

واقعیت ماجرا چیز دیگری است. روزه یک ابزار معنوی پرقدرت است در خدمت انسان زمینی که بتواند با تمسک به آن به قدرت اراده و کنترل نفس برسد. همه گرفتاری های ما ریشه در ضعیف بودن نفس و اراده مان دارد. چه بسیار کارهایی که می تواند به موفقیت ما کمک کند اما به دلیل ضعف اراده در انجام آن ناکام هستیم. چه بسیار کارهایی که ما را به ورطه نابودی می کشاند اما در برابر آن توان مقاومت نداریم. وادادگی ما در برابر گناه و عصیان، از جنس تسلیم یک معتاد در برابر مواد مخدر صنعتی است. او می بیند که هر روز بدنش به سمت پودرشدن و نابودی پیش می رود و مثل روز برایش روشن است که عاقبتش به کجا می انجامد اما توان ترک و مقاومت ندارد. انسان برای پیمودن مسیر پیشرفت و تعالی باید به مرحله معینی از «وقایت» و خودنگهداری برسد و این همان چیزی است که روزه داری برای ما تأمین می کند. روزه قوای جسمی ما را تقویت می کند، حس همدردی ما با فقرا را رشد می دهد، نظارت اجتماعی ما را در رمضان فراوان می کند اما همه اینها در پناه قدرت تقوا حاصل می شود. غرض و حاصل اصلی روزه داری تقواست و این مهم ترین دستاورد مناسک دینی است.

سید مهدی سیدی