نامه آلبرت انیشتین به حضرت آیت الله بروجردی

آلبرت انیشتین (فوت ۱۹۵۵ م) در رساله پایانی عمر خود با عنوان: “دی ارکلرونگ “ Die Erklarung” -- von: Albert Einstein ۱۹۵۴ یعنی: «بیانیه» که در سال ۱۹۵۴ آن را در آمریکا و به آلمانی نوشته است - اسلام را بر تمامی ادیان …

آلبرت انیشتین (فوت ۱۹۵۵ م) در رساله پایانی عمر خود با عنوان: “دی ارکلرونگ “ Die Erklarung” -- von: Albert Einstein ۱۹۵۴ یعنی: «بیانیه» که در سال ۱۹۵۴ آن را در آمریکا و به آلمانی نوشته است - اسلام را بر تمامی ادیان جهان ترجیح می دهد و آن را کامل ترین ومعقول ترین دین می داند. این رساله در حقیقت همان نامه نگاری محرمانه انیشتین با آیت الله العظمی بروجردی (فوت۱۳۴۰ش=۱۹۶۱م) است که توسط مترجمین برگزیده شاه ایران محرمانه صورت پذیرفته است. انیشتین در این رساله ، «نظریه نسبیت» خود را با آیاتی از قرآن کریم و احادیثی از (نهج البلاغه) و بیش از همه (بحارالانوار) علامه مجلسی (که از عربی به انگلیسی توسط حمید رضا پهلوی (فوت۱۳۷۱ش) و... ترجمه و تحت نظر آیت الله بروجردی شرح می شده) تطبیق داده و نوشته که هیچ جا در هیچ مذهبی چنین احادیث پر مغزی یافت نمی شود و تنها این مذهب شیعه است که احادیث پیشوایان آن نظریه پیچیده «نسبیت» را ارائه داده ولی اکثر دانشمندان نفهمیده اند. از آن جمله حدیثی است که علامه مجلسی در مورد معراج جسمانی رسول اکرم(ص) نقل می کند که؛ هنگام برخاستن از زمین، دامن یا پای مبارک پیامبر به ظرف آبی می خورد و آن ظرف واژگون می شود اما پس از اینکه پیامبراکرم(ص) از معراج جسمانی باز می گردند مشاهده می کنند که پس از گذشت این همه زمان هنوز آب آن ظرف در حال ریختن روی زمین است. انیشتین این حدیث را از گرانبهاترین بیانات علمی پیشوایان شیعه در زمینه «نسبیت زمان» دانسته و شرح فیزیکی مفصلی بر آن می نویسد. همچنین انیشتین در این رساله «معاد جسمانی» را از راه فیزیکی اثبات می کند (علاوه بر قانون سوم نیوتون=عمل وعکس العمل.)

او فرمول ریاضی معاد جسمانی را عکس فرمول معروف «نسبیت ماده و انرژی» می داند: ۲E=M.C

یعنی اگر حتی بدن ما تبدیل به انرژی شده باشد دوباره عینا به ماده تبدیل شده و زنده خواهد شد. او همچنین در همین رساله، عقیده به «وحدت وجود» را از خرافات شایع شده تلقی کرده و آن را از دیدگاه «فیزیک کلاسیک» و «فیزیک نسبیتی» به شدت مورد حمله قرار می دهد. به طور خلاصه او می گوید: هر موجودی دارای حیطه و مرز فیزیکی خاص خود است (حیز وجودی) که امکان ندارد با موجود یا وجود دیگری اتحاد یا وحدت داشته یا بیابد. در ارتباط با «عقل» نیز با کمال شگفتی - انیشتین نظریه اخباریون شیعه را (که عقل را نسبی می دانند و در حریم شرع و دین آن را به کار نمی برند) صحیح دانسته و می گوید: حق با اخباری های شماست و هنوز زود است که مردم این را بفهمند. در ادامه نیز فرمول ریاضی خاصی برای «عقل نظری بشر» ارائه داده و «نسبیت» آن را اثبات می کند. انیشتین در این کتاب همواره از آیت الله بروجردی با احترام و به لفظ «بروجردی بزرگ» یاد کرده و از شادروان پروفسور حسابی نیز بارها با لفظ «حسابی عزیز» یاد کرده است.