آغاز راهی پر از سنگلاخ

پیش از آن که نگران نتایج تیم ایران در گروهی که قرار گرفته و صعودش باشیم, باید نگران نابسامانی های فوتبال و ساختار نامنسجم آن بود در فوتبال ایران ساختار منسجمی وجود ندارد و در جام جهانی گذشته نیز تنها تیمی بودیم که از بین ۱۶ تیم حذف شدیم و در پی آن تمام مسوولان فدراسیون فوتبال نیز حذف شدند پس از آن به جام ملت های آسیا رسیدیم و همین اتفاق برای کادر فنی تیم ملی رخ داد

● نگرانی برای فوتبال ایران:

پیش از آن که نگران نتایج تیم ایران در گروهی که قرار گرفته و صعودش باشیم، باید نگران نابسامانی‌های فوتبال و ساختار نامنسجم آن بود.

در فوتبال ایران ساختار منسجمی وجود ندارد و در جام جهانی گذشته نیز تنها تیمی بودیم که از بین ۱۶ تیم حذف شدیم و در پی آن تمام مسوولان فدراسیون فوتبال نیز حذف شدند. پس از آن به جام ملت‌های آسیا رسیدیم و همین اتفاق برای کادر فنی تیم ملی رخ داد.

از فیفا حکم تعلیق گرفتیم و "بلاتر" در نهایت مهربانی اجازه داد در بازی‌های آسیایی دوحه شرکت کنیم. جالب‌تر آن که در عصر تکنولوژی، باشگاه قهرمان کشور نمی‌تواند لیست کامل بازیکنان خود را در موعد مقرر به AFC ارسال کند. این قضایا جای سوال دارد؟!

جالب‌تر از همه، اساس‌نامه فدراسیون فوتبال و انتخابات است که هنوز تکلیفش معلوم نیست. رییس فدراسیون فوتبال که نداریم، انتخابات فدراسیون فوتبال نیز که به تعویق می‌افتد. این نگاه بدبینانه‌ی فوتبال ایران جای سوال دارد و به تدریج پشتوانه‌ی مردمی خود را نیز از دست می‌دهد.

انگلستان با آن سیستم باشگاهی قوی در قاره خود حرفی برای گفتن ندارد و هنگامی که در مرحله‌ی حذفی مسابقات جام‌جهانی فوتبال، حذف می‌شود و مک لارن برای حضور در کمیته‌ی شکست و تعیین کادر جدید تیم ملی حضور پیدا می‌کند، سازمان و تشکیلات فوتبال این کشور دچار تزلزل و تخریب نمی‌شود.

با این مقدمه من گروهی که ایران در آن قرار گرفته را گروه ساده‌ای می‌دانم. در حالی که باید مد نظر داشت، در فوتبال مدرن حریف آسان پیدا نمی‌شود اما، با ذهنیتی که از سوابق و فوتبال ایران دارم، صعود از این گروه دست یافتنی است. اما، ما هیچ گاه نتوانسته‌ایم از این ثروت ملی به دلیل ناکارمدی مدیران استفاده ‌کنیم. پس از صعود از این گروه نیز ایران راه پر از سنگلاخی را طی خواهد کرد. امیدوارم انتخابات فدراسیون فوتبال در ۱۵ آذر ماه برگزار شود و نابسامانی‌ها نیز از بین برود.

امیدوارم آقایان تصمیم گیرنده به ۲ تا ۳ نفر از مربیان توانمند ایرانی ماموریت داده (و یا داده باشند) که چهره‌های برجسته‌ی لیگ و لژیونرها را انتخاب کنند و لیستی داشته باشند تا در اختیار مربی خارجی قرار دهند. از میان لژیونرها نیز هم‌اکنون تنها شرایط نکونام و مهدوی‌کیا خوب است و بقیه ذخیره هستند. پس از این که مربیان داخلی بهترین‌ها را انتخاب کردند، تصمیم نهایی را بر عهده‌ی سرمربی آینده تیم ملی بگذارند.

من مطمئنم یک مربی طراز اول در سری A قطعا به ایران نخواهد آمد. همین «برن کراس» که شایعه‌ی حضورش در ایران مطرح شده است در پگاه گیلان با او صحبت کوتاهی داشتم، و حتی به او گفتم در تیم بماند، وی گفت که من برای ماندن در ایران مساله‌ی مالی ندارم؛ اما ایران فاقد ابزار لازم برای کار یک مربی است. لورانت و سیموئز هم همین حرف را بیان کردند، تازه این مربیان، مربیان درجه B دنیا بودند.

شما فکر کنید یک جراح بزرگ دنیا هم که برای جراحی در بیمارستانی حاضر می‌شود، بدون دستیار و دارو و ... چگونه می‌تواند کارش را انجام دهد. بنابراین مربی که برنامه‌هایش را ارایه می‌کند، فدراسیون باید آن را مصوب کند و ابزار لازم را فراهم کند. این قضیه نیز به این بستگی دارد که چه مربی، با چه شخصیتی و با چه شاخص‌هایی قرار است هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرد؛ اما، او نباید تنها دیدگاه مادی داشته باشد.

امیر حاج رضایی