شنبه, ۲۰ بهمن, ۱۴۰۳ / 8 February, 2025
کشف اسرار سنت ناهاته
● naha - te
در اوایل قرن بیستم، هنگامی‌که کاراته پس از قرن‌ها تمرین مخفیانه در اکیناوا شکل گرفت، آن‌چه به آن پرداخته می‌شد بسیار متفاوت‌تر از کاراته‌ای است که امروزه با آن آشنا هستیم. در آن دوران هیچ سبک، سازمان، لباس (دوگی)، درجه یا برنامهٔ درسی وجود نداشت، تنها عده‌ای از مشتاقان و علاقمندان متعهد، تکنیک‌های بی‌نامی را که آموخته بودند، انتقال دادند. عده‌ای هنرشان را در یک معنای کلی تحت عنوانِ، ته Te (یا di) به معنای دست، تهٔ Te اکیناوائی، Tode (دست چینی) یا اسامی دیگر، نامگذاری کردند.
بیشتر این ورزشکاران در جنوبی‌ترین و سرشناس‌ترین بخش اکیناوا و در ۳ شهر اصلی آن زندگی می‌کردند، و تکنیک‌هائی که تمرین می‌کردند خصوصیات بسیار متفاوتی داشت.
همین امر سبب گشت که طبقه‌بندی‌های اولیهٔ کاراته، براساس مناطق جغرافیائی، شکل گیرد و اصطلاحاتی به کار رود که به شهرهائی که در آن زندگی می‌کردند، اشاره داشت؛ شهرهائی چون: ناها Naha، شوری Shuri و توماری Tomari.
شوری Shuri، پایتخت و مقر حکومتی بود (در حال حاضر یک حوزهٔ اداری اکیناوائی) و نیز جایگاه اشراف‌زادگان پیشین و اشراف ملاک که مقام و منزلت خویش را از دست داده بودند. قلعهٔ مشهور شوری یک بار توسط عده‌ای از سلاطین به تصرف در آمد. شوری در بالای تپه‌ای بلند قرار داشت و مایحتاجش توسط یک شهر بندری نسبتاً کوچک در توماری Tomari، تأمین می‌شد. هم‌چنین تقریباً در نزدیک ناها Naha، بندر اصلی اکیناوا و مرکز تجاری قرار داشت، یک شهر بین‌المللی، مملو از کشتی‌ها، ملوانان و تجّاری از نژادهای مختلف، که بعدها همان‌طور که گسترش می‌یافت با شهر Naha یکی شد. دهکدهٔ چینی کومه Kume، مرکز اصلی مهاجرین چینی، معلمین، تجّار و جایگاه متخصصین هنرهای گوناگون رزمی چینی بود.
رسوم رزمی ناها Naha Kume در یکی از ۲ سنت اصلی و مستمر کاراتهٔ نوپای اکیناوائی رشد یافت و به نام ناهاته Naha-te، یا نافادی Nafadi، شهرت یافت. Di، یک واژهٔ اکیناوائی برای دست و te، نیز واژه‌ای به همین معنا است که در سرزمین ژاپن با اندکی تفاوت تلفظ می‌شد.
● منشأ برنامهٔ آموزشی ناها Naha
اصطلاح نافادی Nafadi (یا Naha-te در استاندارد ژاپنی)، رسماً به کار برده نمی‌شد؛ اما در اواخر سال ۱۹۲۶، مورد پذیرش قرار گرفت و از آن پس به دلیل اهمیت هر یک از سبک‌های مدرن که از بوکس چینی گرفته شده بود، یک‌بار دیگر در شهر Naha و در دهکدهٔ کومه Kume تمرین شد.
این سبک‌ها شامل، گوجو ریو Gojo ryu، اوچی ریو Uchi-ryu و تون ریو on-ryu;To (از سبک‌های کاراته) بود، که البته تنها به این سبک‌ها محدود نمی‌شد.
این سری از مقالات در صدد آن است، منشأ کاتا را که عموماً مانند رسوم Nafadi پذیرفته شد، از طریق اسناد تاریخی و تحقیقات جدید بررسی کند، افزون بر آن، شامل عکس‌های تاریخی و کمیاب می‌باشد و به توصیف منتخبی از اجراهای کاتا می‌پردازد.
برنامهٔ اصلی Nafadi دقیقاً شامل چه چیزهائی می‌شد؟ متأسفانه، ممکن است هرگز جواب قانع کننده‌ای به این سئوال داده نشود. با این وجود، براساس مدارک و اطلاعات به‌دست آمده (هم‌چون کاتائی که در این سنت تمرین می‌شد)، می‌توان حدس‌هائی در این مورد زد.
قبل از هر چیز، مدرک و سند برگزاری جشن San Ru Chu (که جدائی رسمی سیاسی، مابین چین و ریوکیو Ryokyus را نشان می‌ٔهد و از آن پس، این جزایر تقریباً به ژاپن پیوستند)، بی هیچ تردیدی، ما را از وجود شکلی از کاراته کاتای سی سان Karate Kata seisan و پچورین Pecchurin/Suparinpei که در سال ۱۸۶۷ اجرا می‌شد، آگاه می‌سازد.
کانریو هیگائونا Kanryo Higaonna (پیشگام و پیشرو بزرگ کاراتهٔ Naha و استاد میاگی Miyagi که کاراتهٔ گوجور یو Gojo - ryo پایه‌گذاری کرد).
در آن زمان، ۱۴ یا ۱۵ سال بیشتر نداشت، یعنی مدت‌ها پیش از آن‌که برای ادامهٔ مطالعاتش در هنرهای رزمی، به فوجیان Fujian سفر کند. فوجیان، نزدیک‌ترین استان ساحلی اکیناوا به دریا است (منطقه‌ای که اغلب اوقات دانش آموزان اکیناوائی برای تعلیمات بیشتر هنرهای رزمی، از آن‌جا بازدید می‌کردند). گرچه ممکن است هرگز ندانیم دقیقاً چند نوع از این کاتاها اجرا می‌شد، اما با توجه به آن‌چه گفتیم، می‌توان فرض کرد که این کاتاها سرآغازی بودند که در سبک‌های مدرن کاراتهٔ گوجو رویو Gojo - ryu، شیتو ریو Shito-ryu و تون ریو to on-ryu تمرین می‌شدند.
از طرف دیگر، می‌توانیم برنامه‌های آموزشی کاتای دو تن از فعال‌ترین شاگردان هیگائونا Higaonna را با هم مقایسه کنیم:
۱) چوجون میاگی Chojun Miyagi، بنیان‌گذار نافادی کاراته Nafadi Karate سبک گوجو ریو Goju-ryu، که امروزه یکی از مشهورترین سبک‌های جهان می‌باشد.
۲) جوهاتسو کیودا Juhatsu Kiyoda، که یکی از اولین کسانی بود که به‌طور علنی کاراته را در یک مدرسهٔ متوسطهٔ اکیناوائی آموزش داد. گرچه کیودا هرگز دانش آموز برجسته‌ای را پرورش نداد، اما گروه کوچکی از دانش آموزان کوشا و پر تلاش را در سبکی که تحت عنوان تون ریو To on-ryu شناخته شد، آموزش داد. او یک کاراته‌کای بسیار مشهور و مورد احترام بود و نقش بسیار تعیین کننده و مؤثری در بهبود و هدایت بسیاری از کاراته ـ کا ها داشت. شهرت او بیشتر به سبب آموزش کاتا سان سیرو Kata Sanseiru بود. در سال ۱۹۳۴ ریاست بخش اکیناوائی بوتوکو کای Butoku Kai بر عهدهٔ او گذاشته شد، (بوتوکو کای کوتاه شدهٔ عبارت Dai Nippon Butoku، یا انجمن بزرگ رزمی ژاپن در سال ۱۸۹۵ است که برای حفاظت و ترفیع هنرهای رزمی و سبک‌های آن تأسیس شد).
▪ برنامهٔ آموزشی Goju-Ryu Karate-do مربوط به، چوجون میاگی Chojun Miyagi
توجه: اسمی که به دنبال کاتا آمده است به منشأ احتمالی کاتا اشاره دارد:
Sesian- Kanryu Higaonna Sanseiru- Kanryu Higaonna Suparinpei/Pecchurin- Kanryu Higaonna Saifa- Kanryu Higaonna Seienchin- Kanryu Higaonna Shisochin- Kanryu Higaonna Seipai- Kanryu Higaonna Kururunfa- Kanryu Higaonna Gekisai ۱&۲- Miyagi Chojun Tensho-Miyagi Chojun
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست