معجزه ردنپ

کار مربی تاتنهام در لیگ برتر انگلیس مشابه کار فرگوسن در منچستر یونایتد است

برای بسیاری نام تاتنهام با فوتبال عجین است و عده‌ای آن را تنها به عنوان محله‌ای در شمال لندن می‌شناسند. شاید طی یک قرن گذشته هیچ‌گاه به اندازه شورش‌های تابستان امسال در این منطقه، نام آن در سطح دنیا مطرح نشده باشد. جایی که ۱۳مرداد، وقتی پلیس یک مرد ۲۹ساله را به ضرب گلوله به قتل رساند، اعتراض‌های عمومی نسبت به آن بدل به یک هرج و مرج تاریخی شد، اما برای علاقه‌مندان به ورزش، تاتنهام یادآور خاطراتی خوب از توپ گرد و چمن سبز است.

● جوجه خروس

باشگاه سال ۱۸۸۲ و تحت نام «هاتسپرز اف‌سی» تشکیل و در لیگ منطقه‌ای آغاز به فعالیت کرد. رقابت بین آنها و آرسنال از همان ابتدا یکی از جذابیت‌های فوتبالی در منطقه بود و این رقابت تا به امروز هم ادامه دارد. آنها تا مدت‌ها در زمین پرت و گل‌آلود تاتنهام مارشال بازی می‌کردند که از ۱۹۸۹ بازی‌ها به ورزشگاه نورث‌امبرلند منتقل شد. جایی که برای نخستین‌بار از حضور ۱۴هزار تماشاگر لذت می‌بردند. حضور در این ورزشگاه سبب شد تا آنها سال ۱۹۰۱ فاتح یا جام‌حذفی (FAcup)‌ شوند. افتخاری که تا به امروز در پرونده باشگاه به عنوان نخستین فاتح غیرحرفه‌ای این جام ثبت شده است. این قهرمانی و بازی‌های جذاب باعث شد تا هواداران تیم روزبه‌روز بیشتر شده و مدیران باشگاه مجاب به ساخت یک ورزشگاه جدید شوند.

یک رستوران‌دار که وارث زمینی بزرگ در نزدیکی محل تمرین باشگاه بود و با رونق بیشتر باشگاه به سود زیادی رسیده بود، حاضر به فروش زمینی شد که«وایت‌هارت‌لین» نامیده شد و تنها ۱۰۰ متر با نورث‌امبرلند فاصله داشت. او ترتیب یک دیدار دوستانه بین تاتنهام و ناتس‌کانتی را داد که حاصل آن ۱۱۵ پوند (!) درآمد بود. سرانجام مدیران سال ۱۹۰۵ پول کافی برای خرید زمین را پیدا کرده و بتدریج نسبت به ساخت و ساز آن کوشیدند. ورزشگاهی که امروزه به یکی از مدرن‌ترین و باسابقه‌ترین استادیوم‌های دنیا تبدیل شده است.

با قهرمانی در مسابقات ۱۹۰۱ به باشگاه اعلام شد که باید نمادی برای آن در نظر بگیرند. با همفکری بازیکنان و به احترام هری هاتسپر(بنیانگذار اصلی باشگاه)‌حیوان مورد علاقه او یعنی جوجه خروس ‌ به عنوان نماد باشگاه انتخاب و تا به امروز حفظ شده است.

● قهرمان

جدای از قهرمانی FAcup سال ۱۹۰۱ که از آن یاد شد و بعدها توانستند ۷ بار دیگر هم آن را تکرار کنند، آنها اولین تیم انگلیسی بودند که توانست همزمان، هم جام‌حذفی و هم جام اتحادیه را فتح کند(۶۱- ۱۹۶۰). در ضمن آنها نخستین تیم انگلیسی بودند که فاتح جام یوفا شد(۱۹۷۲)؛ افتخاری که سال ۱۹۸۴ هم تکرار شد، ولی اصلی‌ترین افتخار داخلی آنها به ۲ قهرمانی در فصول ۶۱- ۱۹۶۰ و ۵۱- ۱۹۵۰ برمی‌گردد؛‌ جایی که اولین قهرمانی آن با جام کامنتی‌شیلد همراه بود و دومین آن در یکی از طلایی‌ترین دوران‌ تاریخ تاتنهام، اما پس از آن، تاتنهام که یکی از محبوب‌ترین باشگاه‌های جزیره بود، عملا به حاشیه رانده شد و نتوانست همپای دیگر رقیب سنتی خود یعنی آرسنال به حیات پربار خود ادامه دهد و دلخوشی هواداران، به اندک قهرمانی‌های گهگاه آن باقی ماند؛ اتفاقی که گویا قرار است با آمدن مردی مغرور و کاربلد به فراموشی سپرده شده و دوباره نام این تیم در دنیا بر سر زبان‌ها بیفتد.

● ردنپ

پسر موطلایی جوزف ویلیام ردنپ ۲ مارس ۱۹۴۷ در شرق لندن به دنیا آمد و تنها ۱۱سال داشت که یک مدیر سابق تاتنهام او را کشف و به مدرسه فوتبال باشگاه آورد، اما خیلی زود وی به وستهام رفته و از ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۲ به عنوان هافبک در بیش از ۱۴۹ دیدار حاضر شد. پورتموث مقصد بعدی او بود و سرانجام پس از بازی در برنتفورد و سیاتل(آمریکا) سال ۱۹۸۲ و در لباس پورتموث کفش‌هایش را آویخت. جایی که خیلی زود و از سال بعد و در حالی که تنها ۳۶سال داشت به مربیگری پرداخت. حاصل قریب به یک‌دهه کار وی در آنجا یک قهرمانی در دسته سه و یک جام حذفی منطقه‌ای بود. سال ۱۹۹۴ وی به دیگر تیم سابق خود یعنی وستهام رفته و توانست با این تیم به مسابقات اینتر توتوی ۱۹۹۹ راه یابد. وی سال‌های ۲۰۰۴- ۲۰۰۲ و ۲۰۰۵ در پورتموث به مربیگری پرداخت که حاصل آن یک قهرمانی در دسته یک و صعود به لیگ برتر (۳- ۲۰۰۲)، یک قهرمانی FAcup در فصل ۸- ۲۰۰۷ و یک نایب‌قهرمانی در جام خیریه سال ۲۰۰۸ بود. در این بین، وی یک فصل ناموفق را هم در ساوتهمپتون گذراند (۲۰۰۵- ۲۰۰۴)، اما اوج معروفیت وی با حضور در تیم کودکی‌اش یعنی تاتنهام شکل گرفت. جایی که کم‌کم او را به دست‌بالاترین‌ مدارج افتخار سوق می‌دهد.

نکته: ردنپ با تاتنهام مربی برتر فصل ۱۰- ۲۰۰۹ شد تا کسانی که وی را با نام پسرش جیمی که ستاره دهه ۹۰ انگلیس بود یا خواهر‌زاده‌اش لمپارد می‌شناختند امروز او را با توانایی‌های خودش باور کنند؛ تا جایی که از وی به عنوان اصلی‌ترین گزینه جانشینی فابیو کاپلو در تیم ملی انگلیس‌ یاد می‌شود

پس از اخراج خوان دراموس در سال ۲۰۰۸ مدیران تاتنهام دست به ریسک بزرگی زده و با اعلام تقبل خسارت ۵ میلیون پوندی پورتموث، اجازه خروج وی از آنجا را گرفته و سکان هدایت تیم را به وی سپردند. تیمی که در یک‌قدمی سقوط بود با آمدن وی بدل به یک تیم کامل شد و توانست تیم‌های سیتی و لیورپول را شکست دهد. با شروع فصل بعد(۱۰- ۲۰۰۹) وی یک فهرست ۵ ‌نفری به باشگاه داد و درخواست جذب آن بازیکنان را کرد: جرمین دفو بازیکن سابق خود از پورتموث، پالاسیوس از ویگان، کارلو کودیچینی بازیکن آزاد چلسی، پاسکال چیمبوندا بازیکن سابق یونایتد و رابی کین. حاصل این ترفند، امتیازگیری مناسب در لیگ و حضور در فینال لیگ کاپ و البته نایب‌قهرمانی سال ۲۰۰۹ بود که این یکی را به شاگردان الکس فرگوسن واگذار کرد.

ردنپ مربی برتر فصل ۱۰- ۲۰۰۹ گردید و سبب شد تا کسانی که وی را با نام پسرش جیمی که ستاره دهه ۹۰ انگلیس بود یا خواهر‌زاده‌اش فرانک لمپارد می‌شناختند، امروز او را با توانایی‌های خودش باور کنند؛ تا جایی که از وی به عنوان اصلی‌ترین گزینه جانشینی فابیو کاپلو در تیم ملی انگلیس یاد می‌شود.

● آینده

روندی که ردنپ در تاتنهام پیش گرفت چیزی شبیه به کار فرگوسن در دهه گذشته یونایتد است. او با آزاد گذاشتن بازیکنان و ‌اجبار نداشتن به پذیرش‌ پست‌های غیرتخصصی، کار را برای آنها راحت‌تر کرده و تلاش دارد از هرز رفتن توانایی‌های آنها جلوگیری کند. یکی از مثال‌های شاخص در این باب، لوکا مودریچ بازیکن کروات تاتنهام است. بازیکنی که در زمان حضور خوان دراموس در پست هافبک دفاعی به کار گرفته می‌شد اما با آمدن ردنپ، وی با آزادی عمل بیشتر، بدل به یک هافبک طراح و بازیساز شد و کار به جایی رسید که در فصل نقل و انتقالات امسال، تمامی تیم‌های بزرگ جزیره و خارج از آن خواهان به خدمت‌‌گیری وی بودند. در همین‌ جا بود که بخش دیگری از رفتار مدیریتی«هری بزرگ» بروز پیدا کرد. او برابر تمامی وسوسه‌های پیش‌آمده در باب فروش مودریچ مقاومت کرد و مانع از رفتن وی شد. شاید در آن زمان، بسیاری متوجه چرایی رفتار او نبودند اما امروز و با حضور تیم در رده سوم جدول و هم‌امتیازی با چلسی کهکشانی، نگاه مربی برای رسیدن به قهرمان فصل بهتر درک می‌شود. شاید همین تیم هم‌رده و مالک روسی آن (که در تابستان هر قیمتی را برای به خدمت‌گیری طراح تاتنهام می‌پرداخت) اگر صاحب مودریچ بود، امروز ویلاس‌بوآس پرتغالی جای مانچینی ایتالیایی را در صدر لیگ برتر اشغال کرده بود.

باخت هفته گذشته به استوک‌سیتی شاید تلنگر بجایی بود که هم اندکی از غرور کاذب بازیکنان بکاهد و هم صدر جدول را در هفته‌های آینده کمی ملتهب‌تر نگه دارد.

علی پازکیان‌