محققان ژاپنی و سیاست سیم زدایی

در سال ۱۸۹۹ یك دانشمند به نام <نیكولا تسلا> برای اولین‌بار كاری كرد كه الكتریسیته بدون سیم منتقل شود. علم در حال پیشرفت است و به نظر می‌رسد پایانی ندارد. ۱۰۷ سال پس از این موضوع، …

در سال ۱۸۹۹ یك دانشمند به نام <نیكولا تسلا> برای اولین‌بار كاری كرد كه الكتریسیته بدون سیم منتقل شود. علم در حال پیشرفت است و به نظر می‌رسد پایانی ندارد. ۱۰۷ سال پس از این موضوع، محققان ژاپنی دانشگاه توكیو شیوه جدیدی برای انتقال الكتریسیته كشف كردند. این محققان موكتی پلاستیكی و نیمه‌رسانا اختراع كرده‌اند كه می‌تواند برق را به هر دستگاه الكترونیكی كه روی آن قرار بگیرد بدون حتی كوچك‌ترین سیمی انتقال دهد. این موكت را می‌توان روی دیوار و زمین نصب كرد. این ماده شگفت‌انگیز جریان الكتریسیته را از یك دستگاه القای الكترومغناطیسی (همان وسیله‌ای كه تسلا در قرن گذشته كشف كرد) می‌گیرد و به لوازم برقی منتقل می‌كند.

زیر موكت سیم پیچ‌های كوچك مسی كار گذاشته شده است كه الكتریسیته را از یك میدان مغناطیسی به سیم پیچی‌های متصل شده به دستگاه‌های برقی منتقل می‌كند، به این ترتیب دستگاه‌های برقی تغذیه شده و به كار می‌افتند. جالب آنجاست كه الكتریسیته - حتی اگر لوازم برقی چند سانتی‌متر هم با موكت فاصله داشته باشند - باز هم منتقل می‌شود. راندمان كاری این موكت ۶۴ درصد است و متاسفانه باقی انرژی به صورت گرما هدر می‌رود. با این حال محققان كاشف این موكت امیدوارند در آینده بتوانند تا جای ممكن راندمان كاری آن را بالا ببرند.

لازم به ذكر است كه در این میان، جریان الكتریسیته حاكم نیست بلكه یك میدان مغناطیسی وجود دارد. به این معنی كه اگر انگشتان را روی موكت بگذارید جریان الكتریسیته را حس نمی‌كنید. به منظور اثبات این موضوع دانشمندان یك دستگاه مولد حباب را در آكواریومی قرار داده و آن را روی موكت گذاشتند. در عین حال كه برق به دستگاه منتقل می‌شد و دستگاه كار می‌كرد ولی هیچ نشانه‌ای از برق گرفتگی مشاهده نشد و ماهی‌ها كاملا طبیعی شنا می‌كردند.

البته پیش از این نیز از میدان مغناطیسی و سیم پیچ - البته در ابعاد بزرگ - برای تغذیه وسایل الكتریكی (به‌ویژه مسواك‌های برقی) استفاده شده بود، ولی تاكنون كسی از ابزاری برای انتقال الكتریسیته آن هم در یك محیط وسیع استفاده نكرده بود. موكت محققان ژاپنی این قابلیت را دارد كه میزان انرژی بالایی را در یك سطح وسیع آن هم به كمك سیم‌پیچ‌های كوچك مسی متصل به زیر موكت و زیر دستگاه‌های برقی منتقل كند. هر چه یك پیچ بزرگتر باشد مقدار انرژی كه به هدر می‌رود نیز بیشتر است و محققان ژاپنی توانستند به كمك سیم پیچ‌های كوچك نزدیك به ۳۰ وات انرژی را در سطحی بسیار وسیع منتقل كنند.

آنها به منظور كاهش مصرف انرژی امیدوارند بتوانند با به كارگیری یك مكانیسم توانمند، كاری كنند كه موكت جریان را تنها به وسایل انتخاب شده منتقل كند و به همین منظور قصد دارند یك سیستم شناسایی الكترونیكی روی وسایل نصب كنند. در حال حاضر انرژی به هر وسیله‌ فلزی كه روی سطح این موكت قرار بگیرد (سكه، چنگال و...) منتقل می‌شود. این موكت پلاستیكی نرم و ارزان قیمت‌تر از سیلیسیوم است.

سیلیسیوم ماده‌ای نیمه‌رساناست كه در حال حاضر در سراسر جهان پرمصرف‌ترین ماده منتقل كننده جریان الكتریسیته است. ژاپنی‌ها تلاش می‌كنند این موكت را با قیمت هر مترمربع ۱۰۰ دلار از هم‌اكنون تا پنج سال آینده وارد بازار كنند.

تصور اینكه روزی بتوانیم در خانه‌ای زندگی كنیم كه لامپ، كامپیوتر، قهوه‌جوش، یخچال و... بدون سیم برق كار كنند، شگفت‌انگیز است. اما باید عواقب سوء آن روی بدن را نیز در نظر گرفت. آیا میدان مغناطیسی در درازمدت روی كاركرد ارگان‌های بدن تاثیر می‌گذارد؟ آیا همان‌گونه كه محققان ادعا می‌كنند امواج ارسالی از تلفن‌های همراه روی مغز اثر مخرب دارد،‌ اثرات كار این موكت روی بدن در آینده جنجال‌برانگیز خواهد بود؟ متخصصان دانشگاه توكیو تصمیم دارند پیش از تولید انبوه این ماده خارق‌العاده، تحقیقی روی تاثیرات آن روی مغز و اندام‌های بدن انجام دهند.

سمیه مقصودعلی