چگونه صدای خود را تقویت کنیم

تصوری که شما از صدای خود دارید اغلب با واقعیت مطابقت نمی کند بیشتر مردم هنگامی که برای اولین بار صدای ضبط شده خود را می شنوند سخت تعجب می کنند صدای ضبط شده را ساختگی, زیر, وارفته و یا خفه می یابند این امر دو علت دارد یکی آنکه شما بخشی از صدای خود را از طریق هدایت استخوانی و لرزش های درون جمجمه می شنوید و دلیل دیگر آن است که شما صدای خود را به طور ذهنی می شنوید یعنی آنچه می شنوید از یک سو آمیخته است با تصوری که از صدای خوب و مناسب دارید و از سوی دیگر با مفهوم و مطالبی که می خواهید

برای ایجاد صوت دو عامل نیاز است؛ یکی ضربه می زند و دیگر آنکه ضربه را دریافت می کند و متناسب با کیفیت مقاومت خود و شدت ضربه به لرزه درمی آید. این ارزش ها به نوبه خود هوای اطراف را مرتعش می سازند و سلسله موج های صوتی پدید می آورند که به وسیله گوش دریافت می شوند و متناسب با کیفیت شان در مغز تفسیر و تعبیر می شوند.

در تولید صدا، نفس عامل اولی است که در حنجره بر تار آواها که به یکدیگر نزدیک شده اند (یا کشیده شده اند) ضربه می زند و آنها را به لرزه درمی آورد. این لرزه ها امواج صوتی ای پدید می آورند که در سینه، حلق، حفره های بالای حنجره، دهان، خیشوم، صورت و سینوس ها تشدید می شوند. از آنجا که اندام های گفتاری همه افراد از لحاظ شکل و اندازه متفاوت است صدای هر فرد کاملا با صدای دیگران متفاوت است. صدای برخی در ناحیه جمجمه بیش از اندازه تشدید می شود. علت این نقیصه وجود تنش در انتهای کام و قسمت پسین زبان است که به نت های سینه اجازه نمی دهد تا صوت را تقویت کنند. در این گفتار بارها از ریشه دار کردن یا عمق بخشیدن به صدا سخن رفته است. از لحاظ فیزیکی این کار عبارت است از به کار انداختن دنده های تحتانی و پایین بردن دیافراگم به درون شکم آنچنان که نفس تا آنجا که ممکن است از عمق بدن شما آغاز شود. هر گاه شما به هر علتی کلمات را با فشار پرتاب کنید احتمالا نارسایی های زیر به وجود خواهد آمد؛ صدا اندکی زیر می شود، انعطاف صدا و نوسان های آن از بین می رود، صدا حالتی یکنواخت تولید می کند، گفتار حالت مکالمه ای خود را از دست می دهد و لحن خطابی می یابد. تنش در گردن، گلو را منقبض می کند و به آن فشار می آورد. همچنین انقباض مانع تولید نت های سینه می شود و موجب صدمه دیدن تار آواها می شود. در عمل تنفس برای تولید صدا نفس نباید زیاد شدید باشد زیرا صوت را نازک می کند و بدان امکان تشدید نخواهد داد. همچنین نباید زیاده ضعیف یا کم باشد چرا که حالتی حلقی و خفه به صدا می دهد. در کار تشدید و تقویت نت اولیه استخوان ها نیز می توانند شرکت کنند و شما می توانید لرزش ایجادشده به وسیله نت اولیه را تا انتهای ستون مهره ها احساس کنید. البته این کار منوط به قرار داشتن بدن در یک حالت صحیح است. مثلا اگر پشت شما کاملا صاف نباشد دنده ها نمی توانند به طورکامل باز شوند و در قسمت پایین قفسه سینه امکان اندکی برای حرکت به وجود می آید و باعث ایجاد تنش می شود. مثلا تنش در کمر باعث تنش در شانه ها می شود و یا تنش در پس گردن به تنش در قسمت پیشین گردن منجر می شود که حنجره در این ناحیه قرار دارد و تنش علاوه بر اینکه استفاده از حفره های تشدید کننده را محدود می کند ظرفیت تنفسی را کاهش می دهد. اگر عمل تنفس را همراه با پایین بردن دیافراگم در پایین دنده ها به ویژه در قسمت پسین آنها و نیز در شکم انجام دهید از آنجا که تمام نیم تنه در عمل تنفس شرکت می کنند، لزومی ندارد برای تولید صدا به گلو فشار بیاورید و صوتی که بدین صورت به دست می آید دارای عمق و ریشه دار خواهد بود. در ادامه بحث پیرامون پرورش صدا و بیان به تمرین های فیزیکی و بدنی برای پرورش صدا می پردازیم. به پشت، کف اتاق دراز بکشید تا آنجا که می توانید پشت خود را باز و گسترده کنید. زانوها را خم کنید به طوری که نوک آنها به طرف سقف باشد. نباید به پشت فشار آورد زیرا این کار باعث ایجاد تنش در عضلات آن ناحیه خواهد شد. شانه ها را رها کنید تا باز شوند. رها کردن آرنج ها در دو سوی بدن و گذاشتن مچ ها روی پهلو به این منظور کمک می کند. لیک چنان تصور کنید که پشت تان روی کف اتاق کش می آید. اجازه دهید که گردن کش بیاید و سر از شانه ها دور شود. مچ ها را به نرمی تکان دهید و بگذارید بیفتد.

هما بیابانی

فرهیختگان آنلاین