گالیور و نظام مالیاتی

«… همچنین شاهد مناظره گرمی میان دو پروفسور بودم، در این باره که مفید‌ترین و موثر‌ترین روش جمع‌آوری پول که در عین حال موجب آزردگی خاطر مودی مالیاتی نشود، چیست. اولی اعتقاد داشت:
عادلانه‌ترین …

«… همچنین شاهد مناظره گرمی میان دو پروفسور بودم، در این باره که مفید‌ترین و موثر‌ترین روش جمع‌آوری پول که در عین حال موجب آزردگی خاطر مودی مالیاتی نشود، چیست. اولی اعتقاد داشت:

عادلانه‌ترین روش این است که ابتدا مالیاتی مشخص بر اعمال قبیحه و حماقت وضع کنیم و سپس در کنار آن بر هر فرد هم با نرخی منصفانه – که توسط همسایگانش تعیین می‌شود – مالیاتی قراردهیم، اما دومی نظرش کاملا خلاف این بود؛ او عقیده داشت آن خصوصیاتی از ذهن و جسم که مردان ارزش خود را با آن می‌سنجند، باید پایه مالیات قرار گیرند و نرخ مالیات هم بسته به اظهار افراد مبنی‌بر میزان برخورداری شان از این خصوصیات تعیین شود.

به این ترتیب، بالاترین مالیات بر مردانی بسته می‌شد که بیشترین جذابیت را برای جنس مخالف داشتند و برای این امر هم به شهادت خود آنها در مورد کمیت و کیفیت التفاتاتی که از جانب بانوان دریافت داشته‌اند استناد می‌شد.

همچنین از شوخ‌طبعی، رشادت و ادب نیز به همین شکل و با اظهار خود فرد مبنی‌ بر میزان بهره‌مندی اش از آنها، مالیات گرفته می‌شد.

اما، بر شرافت، عدالت، فرزانگی و فضل و کمال نباید مالیاتی وضع می‌شد، زیرا هیچ مردی نه حاضر است وجود این خصوصیات را در همسایه‌اش بپذیرد و نه حاضر است برای وجود آنها در خودش پولی بپردازد. پیشنهاد او این بود که از زنان هم بر پایه زیبایی و مهارت در لباس پوشیدن مالیات گرفته شود و آنان نیز مانند مردان، خود در مورد میزان برخورداری شان از این کیفیات قضاوت کنند، اما در مورد زنان، وفاداری، نجابت، عقل سلیم و خوش‌خلقی را نباید پایه مالیات قرار داد، زیرا در آن صورت عواید حاصل حتی کفاف هزینه‌های جمع‌آوری مالیات را نیز نخواهد داد.»

مجید روئین پرویزی

برگرفته از «سفرهای گالیور»، اثر جاناتان سوئیفت