اوباما کلینتون دوم

دموکرات های کارکشته در دولت جدید آمریکا حضور خواهند داشت

وقتی اوباما نامزد انتخاباتی ریاست‌جمهوری شد، بدون شک در واشنگتن خودی به حساب نمی‌آمد. او در مبارزات انتخاباتی‌اش هم بارها بر این مساله تاکید می‌کرد. هیلاری کلینتون، رقیب اصلی اوباما در مبارزات داخلی دموکرات‌ها بر سر نامزدی نهایی حزب در انتخابات ریاست‌جمهوری، برخلاف اوباما از آمادگی حرف می‌زد و بر تجربه‌اش به عنوان یک خودی در واشنگتن در دوران ریاست‌جمهموری همسرش تاکید می‌کرد.او در یکی از سخنرانی‌های انتخاباتی‌اش گفت: یک کلینتون لازم بود تا اشتباهات جورج بوش اول را سر و سامان دهد. حالا یک کلینتون دیگر لازم است تا خرابکاری‌های جورج بوش دوم را درست کند. البته هیلاری رقابت درون‌حزبی را به اوباما باخت و رقیبش در انتخابات ریاست‌جمهوری توانست نامزد جمهوریخواهان را شکست دهد و به کاخ سفید راه یابد. ‌

اما آیا حالا - آن طور که بعضی رسانه‌های منتقد می‌گویند - اوباما در حال گردهم آوردن تیم بیل کلینتون است؟ و آیا کاخ سفید اوباما شبیه کاخ سفید بیل کلینتون خواهد بود؟ ‌ تیمی دور از کلینتون‌ها به گزارش بی‌بی‌سی، حلقه نزدیکان اوباما در جریان مبارزات انتخاباتی پر بود از افرادی که در دهه ۹۰ میلادی هیچ‌گاه به کلینتون نپیوستند. ‌ ‌ دیوید اکسلراد، استراتژیست ارشد اوباما، یکی از کارکشته‌های سیاست شیکاگو به حساب می‌آید و در دهه ۹۰ برای پیروزی چند شهردار این شهر تلاش کرده است. او در سال ۲۰۰۴ هم در ستاد باراک اوباما حضور داشت و در پیروزی او در انتخابات سنا نقشی اساسی ایفا کرد. او در دولت کلینتون نقشی نداشت. یک دیوید مهم دیگر، دیوید پلاف، مدیر ستاد اوباما، در دوران کلینتون با سران حزب دموکرات در مجلس نمایندگان همکاری می‌کرد. در آن دوران شمار زیادی از دموکرات‌های کنگره نسبت به میانه‌روی‌های کلینتون و آنچه که از دست دادن فرصت‌ها توسط او می‌خواندند انتقاد داشتند. ‌ شمار زیادی از اعضای بلندپایه ستاد اوباما عضو دفتر تعدادی از مهم‌ترین منتقدان دموکرات کلینتون در کنگره، مثل تام دشل و ریچارد جفارد، بوده‌اند. اکثر سیاستمدارانی که در دوران کلینتون در دولت آمریکا حضور داشته‌اند طبیعتا در جریان رقابت‌های مقدماتی به هیلاری کلینتون متمایل بودند و همین نبود آنها در ستاد اوباما باعث شد حزب دموکرات در آن دوران به شدت دو دسته شود. در آن دوران اوباما بسیار کمتر از این روزها از دولت کلینتون به خوبی یاد می‌کرد. ‌

اوباما در ماه فوریه و در جریان رقابت‌های مقدماتی گفت: اوضاع مردم عادی در دوران دولت‌های جمهوریخواه و دموکرات بهتر نشد. اوباما چندین‌بار اعلام کرد که در دولت‌های گذشته سیاستمداران دو حزب کشور و صحنه سیاسی را برای خود تقسیم کرده بودند و منافع ویژه‌ای داشتند. این سخنان او هم حمله به بوش به حساب می‌آمد و هم انتقاد از بیل کلینتون. ... و حالا نزدیکان کلینتون حالا رقابت تمام شده و اوباما، که یک پیروزی دلچسب را در جیب دارد، به تیم کلینتون نزدیک شده است. جالب - و مهم - اینجاست که تیم انتقال قدرت او پر است از آدم‌هایی که در دولت کلینتون خودی به حساب می‌آمدند. امانوئل رم که در دولت اوباما رئیس کارکنان ریاست‌جمهوری خواهد بود در دهه نود میلادی معاون رئیس کارکنان ریاست‌جمهوری بود. جان پادستا یکی از روسای تیم انتقال قدرت بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رئیس کارکنان کاخ سفید بود. خلاصه کنیم، ۳۱ نفر از ۴۷ نفری که در تیم انتقال قدرت حضور دارند یا در دولت کلینتون بوده‌اند یا به کلینتون‌ها نزدیکند. ۱۱ نفر از ۱۲ مشاور اوباما برای انتخاب اعضای کابینه جزو نزدیکان کلینتون هستند. و مهم‌تر از همه روزبه‌روز بر احتمال اینکه هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه بعدی آمریکا شود افزوده می‌شود.

نزدیکی این روزهای اوباما به تیم کلینتون، مانند دوری آن روزهایش، زاده ضرورت است. اگر اوباما بخواهد که از دموکرات‌هایی با سابقه حضور در کاخ سفید مشاوره بگیرد، مجبور است به دموکرات‌های کلینتون رجوع کند، چرا که پیش از کلینتون عصر روسای جمهور جمهوریخواه بود و شاید همین بی‌تجربگی تیم کلینتون بود که باعث شد در سال‌های اولیه دولت او، کاخ سفید قدم‌های اشتباهی بردارد. خداحافظی با تغییر؟ آیا این تیم کارکشته‌های دولت کلینتون می‌تواند شعار تغییری را که اوباما در دوران مبارزات انتخاباتی می‌داد محقق کند؟ از همان زمانی که اوباما، امانوئل را منصوب کرد، تعدادی از نزدیکان چپ‌گرای اوباما اعلام خطر کردند. او یکی از میانه‌روهای حزب بود و در دهه نود برای انعقاد پیمان تجارت آزاد نفتا (میان آمریکا، کانادا و مکزیک) تلاش فراوانی کرد. دست چپی‌های حزب با این پیمان مخالف بودند. به‌علاوه اگر اوباما سناتور کلینتون را وزیر خارجه‌اش کند، مورد انتقاد آن دسته از اعضای حزب قرار می‌گیرد که با رای مثبت هیلاری به جنگ عراق یا مواضع تندروانه‌اش در مورد ایران مشکل دارند. ‌ آیا اوباما دوران کلینتون را تکرار خواهد کرد؟ جاناتان چیت، از مجله نیوریپابلیک می‌گوید: تاریخ نشان داده که روسای جمهوری که از نزدیکان دولت قبلی در دولت جدید خود استفاده می‌کنند لزوما اقدام‌های قبلی‌ها را تکرار نمی‌کنند. وقتی جورج بوش در سال ۲۰۰۰ به ریاست‌جمهوری رسید، عده زیادی می‌گفتند او دولت پدرش را تکرار خواهد کرد. اما تجربه نشان داد که این پیش‌بینی اشتباه بود.

به گفته خبرنگار بی‌بی‌سی، اوباما با انتخاب نزدیکان کلینتون عملگرایانه عمل کرده است. این نشان می‌دهد که اوباما می‌خواهد حتما دولتی کارآمد داشته باشد و به باتجربه‌ها روی آورده است. این نشانه خوبی است. ‌ کابینه دوستان و دشمنان اعتماد ملی- فرزانه سالمی:‌ زمانی که آبراهام لینکلن به ریاست‌جمهوری رسید، بزرگ‌ترین و سرسخت‌ترین رقیب خود را بر صندلی وزارت امور خارجه نشاند. رقیب سابق لینکلن سناتوری بود از نیویورک که هم سیاستمدار قابلی بود و هم محبوبیت خوبی داشت. حالا هم ظاهرا تاریخ دارد تکرار می‌شود و احتمال می‌رود که باراک اوباما سناتور نیویورکی پرتوان و محبوبی را به عنوان وزیر امور خارجه خود انتخاب کند. البته بسیاری از روسای‌جمهور تازه در کشورهای مختلف جهان مدعی‌اند که می‌خواهند افرادی را در کابینه خود به کار بگیرند که جرات <نه گفتن> داشته باشند اما در واقعیت چنین کاری نمی‌کنند یا آدم‌های همفکر خودشان را به وزارت می‌رسانند یا آدم‌های بله قربان‌گو را در کابینه خود به کار می‌گیرند. نمونه چنین شرایطی به هنگام رسیدن ریچارد نیکسون به ریاست‌جمهوری پیش آمد.

نیکسون مدعی بود نمی‌خواهد وزرایش فقط سرشان را به نشانه تایید تکان بدهند اما بالاخره همه اعضای کابینه او برای حفظ پست‌شان مجبور شدند که دائم سر تکان بدهند! و البته آخر و عاقبت چنین کابینه چاپلوسی هم چندان جالب نشد. به هر حال فعلا انتخاب اعضای کابینه جدید آمریکا توجه داخلی و خارجی زیادی را به خود جلب کرده و مذاکرات اوباما با کلینتون و بیل ریچاردسن و نیز مذاکره او با جان مک‌کین باعث شده که امیدواری‌ها نسبت به چندصدایی بودن کابینه اوباما زیاد شود. بنابر گزارش اسوشیتدپرس، بسیاری از کارشناسان سیاسی آمریکا معتقدند اوباما با چندصدایی کردن کابینه‌اش درواقع گزینه‌هایی را که در تصمیم‌گیری‌های مختلف پیش رویش قرار دارد، افزایش خواهد داد و با این ترتیب می‌توان انتظار داشت که قابلیت نزدیک ‌شدن دیدگاه‌های اوباما به گروه‌های متفاوت و طبقه‌های متفاوتی از جامعه آمریکا وجود داشته باشد.

کاوه شجاعی