ارزیابی گوردون براون در حیات سیاسی انگلستان

بدون تردید عرصه سیاست داخلی کشور ها مقدمه یی برای سیاست خارجی است چنین قاعده یی برای رهبری چون براون از اهمیت نمادین برخوردار است, لذا اولویت های مهم خود را در این عرصه متمرکز ساخته است

بدون تردید عرصه سیاست داخلی کشور ها مقدمه یی برای سیاست خارجی است. چنین قاعده یی برای رهبری چون براون از اهمیت نمادین برخوردار است، لذا اولویت های مهم خود را در این عرصه متمرکز ساخته است. در این راستا براون جلب و موافقت افکار عمومی و مردم بریتانیا را برای حمایت از دولت، اولویت اول این عرصه قرار داده تا راه برای سایر اولویت ها در عرصه های دیگر هموار شود. ضمن آنکه براون وقوف مردم بر مسوولیت ها و وظایف خود را، بخشی از این اولویت ها در عرصه داخلی می داند.

اما، مساله آزادی شهروندان، وفاداری او به سیاست های سوسیالیستی حزب کارگر، پیگیری مجدانه برنامه های بلر در عرصه داخلی، انتقال قدرت تصمیم گیری از دولت به پارلمان، وفاداری به ارزش ها و سنت های روشنفکری، تحقق آرمان های مردم بریتانیا، جلوگیری از چرخش به چپ حزب کارگر، مخالفت با بخش خصوصی و مواضع تهاجمی او در قبال اقتصاد بازار آزاد و تمهید برنامه های رفاهی برای اقشار ضعیف بریتانیا، از اولویت های دیگر براون است.

● اولویت سیاست خارجی

براون برای گردش بهینه حیات سیاسی جزیره رویکرد جدیدی را نسبت به سیاست خارجی این کشور اتخاذ کرده است. براون قبل از این در صدارت خزانه داری، دنباله رو محض بلر بود و در بسیاری از مسائل بین المللی بریتانیا از بلر حمایت می کرد.

اما در حال حاضر او در بطن تصمیم گیرهای بریتانیا در عرصه سیاست خارجی قرار گرفته است و اولویت هایی چون نحوه مماشات با امریکا، نحوه برخورد با ایران، مواضع او در باب فلسطین، رویکرد او به عراق و سودان، مواضع او در باب تروریسم بین المللی و همسویی با اتحادیه، برای او از اهمیت فراوان بر خوردار می شود. مسلم است که مماشات او با امریکا همانند مواضع بلر باشد و این بیشتر ناشی از وجود برخی از هنجارهای اشتراکی حاکم بر مبانی فکری این دو کشور است.

برای نمونه ایده آزادی و نفی مواضع استبدادی در روش زمامداری، از ایده های اشتراکی این دو کشور و حلقه پیوند آنها است.

مواضع او در باب فلسطین با توجه به ربوده شدن خبرنگار بی بی سی در غزه، رویکرد حمایتی به خود می گیرد. براون بر این اعتقاد است که مبارزه با فقر و ایجاد اشتغال در نواحی فلسطینی نشین از پیش شرط های تامین و تحقق صلح است که این کشور بدان سخت نیازمند است.

اما رویکرد به عراق مهمترین اولویت براون در عرصه سیاست خارجی است. جنگ عراق به جایگاه اخلاقی بلر در عرصه سیاست بین الملل صدمه وارد کرد. حال براون برای پرهیز و فاصله گرفتن از میراث شوم بلر، باید تا حدی به تعدیل سیاست خود در امور عراق بیندیشد و صلح و ثبات را در این کشور محقق کند و برخلاف سلف خود، حمله به عراق را کاری درست نداند.

اما اولویت براون در برخورد با تروریسم قبل از هر چیز ناظر بر تامین امنیت جهانی است که همانند مواضع بلر از اهمیت اساسی بر خوردار است. لایحه های سختگیرانه او دلیلی روشن از چنین ادعایی است و براون با جهدی بلیغ، مبارزه با آن را اجتناب ناپذیر می داند. اما مواضع براون در باب سودان در حمایت از تحریم های این کشور تمهید می یابد و این بیشتر به جهت نقشی است که عمرالبشیر در وقوع ماجرای دارفور از خود ایفا کرده است.

اما رویکرد براون به اتحادیه اروپا آن هم به رغم تصویر و چهره یورو سپتیک او، حمایتی است. این حمایت بدان جهت رویکرد توجیهی دارد که اتحادیه اروپا به جهت توانمندی های اقتصادی خود، نقش قابل ملاحظه یی را در برقراری صلح و ثبات قاره ایفا می کند، لذا همکاری با این اتحادیه در نگاه براون متضمن ایجاد و تحقق جهانی عاری از رنج و تبعیض خواهد بود.

● فرصت ها و تهدیدها

یک دهه رونق و ثبات اقتصادی پایدار، حاصل استراتژی براون بود که بر حیات سیاسی جزیره حاکم شد و این مهم، بزرگ ترین فرصت حیات سیاسی جزیره قلمداد می شود که براون بخواهد در استعانت از آن، دوران زمامداری خود را بیمه کند.

براون می دانست که بلر روزی با کناره گیری خود از قدرت، به رویای سیزده ساله او در ناکامی از صدارت داونینگ استریت پایان می دهد که چنین نیز شد. اما این فرصت زمانی به رویای شیرین براون مبدل خواهد شد که او بخواهد به گونه یی رادیکال از میراث شوم بلر فاصله گیرد و به مشروعیت سیاسی خود در حیات سیاسی جزیره بیفزاید.

این آرزویی است که براون در نیل به آن تردید ندارد و هم اینک با غروری که در رفتار سیاسی وی هویدا است، می کوشد که خود را نماینده شایسته حزب کارگر نشان دهد. اما در نگاه او، فرآیند جهانی سازی، تروریسم و حیات جهشی آن و همچنین رابطه مذهب با جامعه، بزرگ ترین چالش های دوران اخیر در عرصه بین المللی است که بی شک از حوزه و دایره توجه براون به دور نمی ماند. ا

ما آنچه به تهدید اصلی حیات سیاسی جزیره مبدل می شود به اقدام ۱۶ ژوئن رهبران لندن در اعطای لقب سر به رشدی است که عواقب حاصل از آن در زمان صدارت براون بروز می کند و دگر بار موجی از جریان های تروریستی را به کانون سیاست جزیره روانه می سازد. شاید لایحه های سخت گیرانه براون، به منظور جلوگیری از چنین جریانی تمهید یافته باشد که برای رویکرد و مشرب فکری او در عرصه زمامداری، مساله یی اساسی است.