حکایت مردی که رانت‌خوار نبود

«رانت‌خوار کوچک» از جمله سریال‌های طنزی بود که توانست مخاطبان بسیاری را در رمضان سال ۸۲ پای تلویزیون بنشاند.
روشی که این سریال برای تعریف قصه‌اش در نظر گرفت کم و بیش همان روشی …

«رانت‌خوار کوچک» از جمله سریال‌های طنزی بود که توانست مخاطبان بسیاری را در رمضان سال ۸۲ پای تلویزیون بنشاند.

روشی که این سریال برای تعریف قصه‌اش در نظر گرفت کم و بیش همان روشی بود که هنوز هم سریال سازان ما ازآن استفاده می‌کنند. یعنی روایت یک قصه خانوادگی با لحنی که مخاطب ایرانی به آن عادت کرده و خوگرفته است. ​

سیروس گرجستانی​ با ایفای نقش اُشترخانی در این سریال یکی ازآن بازی‌های دوست داشتنی‌اش را ارائه داد. او آنقدر در این نقش خوب ظاهر شد که در چند سریال دیگر هم با نقش‌های مشابه «اُشترخانی» دیده شد.

سریال رانت‌خوار کوچک، داستان کارمند دون پایه‌ای را روایت می‌کرد که خود را به آب و آتش می‌زد تا صاحب قطعه زمینی شود، اما هر چه بیشتر تلاش می‌کرد کمتر نتیجه می‌گرفت و در این میان صحنه‌های طنز دلپذیری خلق می‌شد و مخاطب را حسابی سر ذوق می‌آورد و باعث می‌شد به این زودی‌ها شخصیتی مانند اُشترخانی را فراموش نکند.

هنوز هم این شخصیت و ماجراهایی که برای او پیش می‌آمد جزو ماندگارترین شخصیت‌های کمدی است که در حوزه طنز تلویزیونی دیده شده‌اند. آدمی با آن حجم از بدبختی و مصیبت ـ که همیشه گریبانگیرش بود و به نظر راه خلاصی هم برایش وجود نداشت ـ در نهایت آنقدر شیرین و خواستنی از کار در آمد که بعید است به این زودی‌ها خاطره‌اش از ذهن مخاطبان حرفه‌ای تلویزیون پاک شود.

در مقابل او، شخصیت دیگری وجود داشت که آتیلا پسیانی ایفاگر آن بود. او رییس اداره بود و به هیچ‌وجه آبش با اُشترخانی در یک جو​ی نمی‌رفت. به نوعی اُشترخانی و آدم‌هایی در ردیف او موی دماغش محسوب می‌شدند. این رییس اداره مقرراتی، خشک و عصا قورت داده بود و معلوم است که وقتی در مقابل آدم باری به هر جهتی مثل اُشترخانی قرار می‌گرفت چه آتشی می‌توانست به ​پا شود!

پسیانی مانند همیشه خیلی خوب از پس ایفای این نقش برآمد و توانست زیر و بم‌های نقش را با تسلط به نمایش بگذارد. او در نقش رییس اداره‌ای ظاهر شد که خیلی دوست داشت بیشتر از آنچه که هست «مقید»و «منزه» بنماید و ترفندهایش هم اتفاقا خیلی خوب جواب داده بود تا این که سر و کله اُشترخانی پیدا می‌شود و با ناشیگری‌هایش همه نقشه‌های این رییس بلند پرواز را نقش بر آب می‌کند.

حسین سهیلی‌زاده کارگردان این سریال در روایت یکدست و بدون لکنت قصه موفق نشان می‌دهد نوع شوخی‌ها، شخصیت‌پردازی و چینش حوادث هم به گونه‌ای است که تماشاگر راغب می‌شود تا انتها ماجراهای ریز و درشت آن را پیگیری کند.

علاوه بر این، سریال چند شوخی درجه یک دارد که هنوز هم تازه است مثلا صحنه‌ای که کارمندان برای خودشیرینی یک آگهی درباره رییس اداره چاپ می‌کنند، اما آگهی اُشترخانی درباره رییس کنار آگهی تخلیه چاه و فاضلاب چاپ شده است، موضوعی که به جای آن که باعث ارتقای جایگاه اشترخانی نزد رییس شود، باعث تنزل او می‌شود. با چنین ریزه‌کاری‌هایی در فیلمنامه است که طنز رانت‌خوار کوچک همچنان دیدنی است.