۱۰ مسیر برگشت

آیا می توان همچنان به استقلال امیدوار بود

استقلال مسلماً لیگ هشتم را مطابق با انتظارها آغاز نکرده و به عنوان یکی از مدعیان قهرمانی مسابقات فعلاً جایگاه مناسبی در جدول رده بندی ندارد، با این حال اما هنوز نمی توان نظر قطعی مبنی بر خروج آبی ها از کورس قهرمانی داد.

چه آنکه مجموعه تیم به شدت برای بهبود شرایط موجود به تکاپو افتاده و گرد و خاک حاصل از این دست و پا زدن ها را می توان حتی از راه دور به تماشا نشست. برای امیدواری به این استقلال که هنوز در مرحله آزمون و خطا به سر می برد همچنان دلخوشی هایی جلب توجه می کند.

۱) امیر قلعه نویی انعطاف پذیرتر از همیشه به نظر می رسد. او وجود برخی از ایرادهای تاکتیکی و تکنیکی را در تیمش پذیرفته و برنامه های تمرینی ویژه ای را برای بر طرف کردن آنها تدارک دیده است. تلاش برای تغییر سیستم جابجایی و بازیکنان تشکیل دهنده ترکیب اصلی از سوی سرمربی آغاز شده و می توان امیدوار بود که نتایج مثبتی را در پی داشته باشد.

۲) علی فتح ا... زاده- مدیر عامل باشگاه- رفتارهای جدیدی را بروز می دهد. او بر خلاف گذشته مشکلات تیم و دلخوری هایش از عملکرد کادر فنی و بازیکنان را علنی نمی کند و سعی دارد مسائل خصوصی تیم در چارچوب خانواده استقلال حل و فصل شود. اینکه استقلال با وجود دو شکست از چهار بازی هنوز به طور رسمی وارد بحران نشده، از پیامدهای همین نگاه مدیریتی است.

۳) امیدواری هواداران به بهبود شرایط تیم، یکی دیگر از برگهای برنده استقلال است. هوادار معمولاً پس از ناامیدی کامل از تیمش واکنش نشان می دهد، اما آنها شاید چون خاطرات خوبی از ترکیب قلعه نویی و استقلال دارند تا رسیدن به «استقلال ایده آل» صبر و سکوت پیشه کرده اند.

۴) هنوز ۳۰ هفته به پایان مسابقات باقی مانده و زمان برای بر طرف کردن ایرادها به اندازه کافی وجود دارد. تکاپوی مدیریت و کادر فنی استقلال برای اضافه کردن یک مهاجم تمام کننده به ترکیب تیم معنایی جز مبارزه با ناکامی و بازگشت به جاده موفقیت ندارد، حداقل اینکه سایر مهاجمان برای رقابت با مهاجم تازه وارد و اثبات قابلیتهای خود به آب و آتش خواهند زد.

۵) فراموش نکنیم که هنوز بازیکنانی مثل فابیو جان واریو و هاشم بیک زاده که هر کدام از بهترین های تیمهای سابق خود محسوب می شدند، شرایط حضور در ترکیب اصلی را پیدا نکرده اند و با اضافه شدن آنها کیفیت فنی استقلال قاعدتاً صعود چشمگیری خواهد داشت.

۶) امتیازات از دست رفته از آن جهت قابل جبران به نظر می رسد که هنوز هیچ تیمی فرار به سوی قهرمانی را آغاز نکرده و سایر تیمهای مدعی هم امتیازات زیادی را از دست داده اند. سپاهان و پرسپولیس نیز دو تساوی را در کارنامه خود دارند و استقلال می تواند با دو، سه پیروزی پیاپی به صدر جدول برسد.

۷) رفتار متفاوت بازیکنان در مواجهه با شکست، یکی از مایه های اصلی امیدواری است. بر خلاف فصل گذشته که باختن به اتفاقی طبیعی تبدیل شده بود، حالا کادر فنی و بازیکنان مقابل شکست مانند یک اتفاق عجیب و غیر قابل تکرار موضع می گیرند.

۸) روشن است که استقلال به لحاظ آمادگی جسمانی چند گام از سایر تیمهای لیگ برتری پیش است. تیم امیر قلعه نویی در تک تک چهار بازی گذشته، حاکم مطلق توپ و میدان در نیمه دوم بوده و با اتکا به آمادگی جسمانی بالای خود حریفان را به عقب نشینی وادار کرده است. آنچه در ادامه فصل می تواند سرنوشت بسیاری از مسابقات حساس را رقم بزند.

۹) در پیش بودن لیگ قهرمانان آسیا و حضور استقلال در این مسابقات محرکی بزرگ برای پیشرفت روزافزون است. بر خلاف فصل گذشته که پس از چند شکست مجموعه تیم دیگر انگیزه ای برای ادامه مسیر نداشت، استقلال امسال حداقل برای حضور آبرومندانه در لیگ قهرمانان آسیا مجبور به برطرف کردن ایرادهاست.

۱۰) ستاره هایی مثل پژمان منتظری، حسین کاظمی، یدا... اکبری، خسرو حیدری و فرهاد مجیدی هنوز تا رسیدن به روزهای اوج فاصله دارند. بی تردید استقلال با آمادگی دوباره آنها شکل و شمایل متفاوتی را نسبت به هفته های گذشته به تصویر خواهد کشید.

امیر وفایی