این دستبند های رنگی نیکوکاری

این دستبندهای رنگی رو خیلی ها دیدیم توی دست ملت همیشه برای خودم این سؤال مطرح بود که این ها چی هستن

این دستبندهای رنگی رو خیلی‌ها دیدیم توی دست ملت. همیشه برای خودم این سؤال مطرح بود که این‌ها چی هستن. یه چیزهایی هم جسته و گریخته شنیده بودم که هر کدوم از این دستبندهای رنگی برای حمایت از گروه یا سازمانی ساخته شدن و هر رنگشون یک معنی داره و از این جور چیزها. پنجشنبه که رفته بودم تجریش و توی پاساژهای مختلف گشت می‌زدم، دیدم که اکثر مغازه‌ها انواع و اقسامش رو دارن. روی یه سری جملاتی حک و روی یک سری دیگه مارک‌ها و برندهای مختلف چاپ شده بود. از طرف دیگه از نظر کیفیت با هم متفاوت بودن. تصمیم گرفتم ته و توی قضیه رو در بیارم که شد اینی که می‌خونید.

با کمی گشت و گذار متوجه شدم که این دستبندها از جنس سلیکون و به نام Silicone wristband یا دستبندهای سلیکون معروف هستند. حالا داستان بچه معروف‌ترین این دستنبدها که زرد رنگ هم هست چیه؟

لانس آرمسترانگ، قهرمان افسانه‌ای دوچرخه‌سواری وقتی که متوجه شد به سرطان پروستات مبتلا شده، تصمیم گرفت که تسلیم بیماریش نشه. لانس توی زندگینامه خودش نوشته: «به بیماری سرطانم گفتم آدم اشتباهی را انتخاب کرده‌ای. به او گفتم وقتی به دنبال کالبدی می‌گشتی تا در آن خانه کنی، راه به خطا رفته‌ای.» لانس آرمسترانگ سرطان رو با نیروی اراده و صبر پشت سر گذاشت تا با قدرت هر چه تمام‌تر، دوباره به عرصه رقابت‌ها بیاد. در آمریکا، رقابت‌های تور دو فرانس به صورت مستقیم از شبکه OLN پخش می‌شد. در آخرین روز این رقابت‌ها، هر کس با پیراهن طلایی لانس به رستوران‌هایی که این مسابقات رو پخش می‌کردن، می‌اومد، می‌تونست از تخفیف ویژه برخوردار بشه. [+]

لانس آرمسترانگ پس از این که موفق شد سرطان رو پشت سر بذاره، در سال ۱۹۹۷ اقدام به تأسیس بنیادی برای کمک به بیماران سرطانی کرد. اون می‌خواست به بیماران سرطانی یاد بده تا بدون ترس و نگرانی به بیماری خودشون غلبه کنن. لانس دستبند زرد رنگی رو با این شعار به دست می‌بست: Live Strong یعنی قوی زندگی کنید. این دستبندها در تولید انبوه به فروش رفت تا درآمد حاصله از اون صرف بیماران سرطانی بشه.

سال ۲۰۰۴ شرکت نایکی هم در حمایت از این طرح، با اهدا یک ‌میلیون‌ دلار پشتیبان ساخته‌ شدن‌ ۵ میلیون دستبند برای‌ افرادی‌ شد که‌ توی زندگی‌ قوی هستند. علاقمندان‌ با پرداخت‌ ۱ دلار صاحب‌ این‌ دستبند می‌شدند. در مدت کوتاهی‌ این‌ دستبندها در سراسر جهان‌ شناخته شد و طرفداران‌ زیادی‌ پیدا کرد. حتی‌ بعضی‌ از افراد حاضر به‌ پرداخت‌ ۲۰ دلار برای‌ خرید این دستبندها بودند. طبق آخرین آمار‌ ۵۱ میلیون‌ نفر در جهان‌ صاحب‌ این‌ دستبند هستند که‌ سمبل‌ مبارزه با بیماری‌ سرطانه. استقبال از این حرکت باعث شد که بنیادها و سازمان‌های دیگه از این ایده الگوبرداری کنن تا دستبندهایی با عناوین و رنگ‌های دیگه تولید و به فروش برسند. به خاطر همینه که این دستبندها رو با رنگ‌های متفاوتش می‌بینید. البته همه‌شون تک‌رنگ نیستند و دستبندهایی با رنگ‌های ترکیبی وجود داره.

چیزهای جالب دیگه‌ای هم در این زمینه پیدا کردم. از جمله یک سایت که شما می‌تونید اون‌جا دستبند اختصاصی خودتون رو با رنگ و شعار خاص خودتون طراحی کنید و سفارش بدید و یک مقاله هم درباره این که این دستبندهای نیکوکاری حاوی پیام‌های پنهانی خاصی هستند! این هم یک لینک برای این که بدونید هر رنگی چه معنایی داره. یه نکته دیگه هم این که این‌ها فقط دستبند نیستن و بعضی‌ها به پا هم می‌ندازنش. به عبارت دیگه پابند هم می‌شن.

وضعیت این دستبندها توی ایران یه جور دیگه‌ست البته. بیشتر جنبه مد پیدا کرده. یعنی خیلی‌ها بدون این که بدونن معنی این‌ها و رنگ‌هاشون چیه، فقط به خاطر جور بودن رنگش با لباس‌ها انتخابشون می‌کنن و یا اصولاً اون‌هایی که دوست دارن زلم زیمبوی زیادی از دست و گردنشون آویزون باشه، چند تاش رو می‌ندازن دستشون و هکذا.