درس دیگری كه از تاریخ وطن باید گرفت: جعل وصیت شاه متوفی که نتیجه اش انحطاط ایران بود (در این روز ۱۴ اوت)

سیصد و ۱۲ سال از زمانی می گذرد كه وزیر اعظم ایران با تحریف مطلب (جعل آن) به وصیت شاه متوفی اعتنا نكرد، مصالح وطن و هموطنان را قربانی خود خواهی هایش ساخت، و سلطان حسین را كه نه مدیر …

سیصد و ۱۲ سال از زمانی می گذرد كه وزیر اعظم ایران با تحریف مطلب (جعل آن) به وصیت شاه متوفی اعتنا نكرد، مصالح وطن و هموطنان را قربانی خود خواهی هایش ساخت، و سلطان حسین را كه نه مدیر بود و نه مدبر به شاهی برگزید. صدر اعظم با این خیانت به امانت ( تحریف و جعل توصیه متوفی) باعث جنگ داخلی ایرانیان و انحطاط ایران شد. این تجربه تلخ باید درسی برای نسلهای ایرانی باشد.

شاه سلیمان صفوی كه دارای هفت پسر بود پس از ۲۸ سال سلطنت درگذشته بود و پیش از آن، وصیت كرده بود: با این كه سلطان حسین فرزند ارشد اوست، به دلیل حجب و كمرویی وعلاقه مندی اش به عزلت و تن آسایی، و عدم شایستگی برای اداره امور كشور و نداشتن تجربه در سیاست و تنظیم امورات ارتش، به مصلحت مملكت و ملت است كه سلطان مرتضی پسر كوچكتر را شاه كنند ....، ولی وزیر اعظم و بیشتر درباریان كه مادرانشان گرجستانی بودند!! به منظور رسیدن به مقاصد مادی خود و از دست ندادن قدرت، وصیت شاه متوفی را تحریف كردند و ۱۴ اوت سال ۱۶۹۴ اعلام داشتند كه شاه سلیمان وصیت كرده كه بزرگان كشور از میان سلطان حسین صلحجو و آرام و سلطان مرتضی سختگیر و رزمی یكی از انتخاب كنند و از آنجا كه سلطان حسین بزرگتر و مردی حلیم است وی را انتخاب كرده ایم!.... «تاریخ» نشان می دهد كه این انتخاب مغرضانه، كشور را در آستانه نابودی قرار داده بود كه نادر آن را نجات داد.

ضعف شاه سلطان حسین و انتصابات نادرست او از جمله سپردن فرمانداری قندهار به یك گرجستانی كه آشنا به آداب و رسوم و خلق و خوی ساكنان محل نبود باعث وقوع جنگ داخلی خونینی شد كه به زوال صفویه انجامید. انتصاب گرگین خان گرجی به فرمانداری قندهار (به توصیه مقامات گرجستانی دربار) تنها به خاطر به اسلام گرویدن او و نوعی پاداش بود.

میر محمود قندهاری (غلیجانی یا غلیزایی) كه با مختصر نیرویی در اكتبر سال ۱۷۱۳ میلادی اصفهان را تصرف كرد، قبلا دو بار كرمان را متصرف شده بود، یك بار در سال ۱۷۰۹ و بار دیگر در سال ۱۷۱۱ (دو سال بعد از آن) كه بار اول، شهر كرمان به دست قندهاریهای میر محمود غارت شده بود.

دکتر نوشیروان کیهانی زاده