از اندیشه جمهوری اسلا می دفاع شود

نامه ای به بزرگان اصلا حات درباره انتخابات

برادران ارجمند حضرات آقایان علمای اعلا‌م و حجج اسلا‌م والمسلمین ‌هاشمی‌ر‌فسنجانی، کروبی و خاتمی- دامت برکاتهم ‌

سلا‌م علیکم

در سال‌های پس از ارتحال امام امت - رحمت‌ا... علیه- مدت زمان زیادی است که اینجانب دیگر درگیری مستقیمی با کار سیاسی و دیوانی به ویژه در اشکال معهود و شناخته‌شده آن ندارم، اما به عنوان کسی که سال‌ها از نزدیک و در بخش‌های گوناگون با فعالیت سیاسی و اجتماعی دست و پنجه نرم کرده و تا حدی مصالح و مضار آن و جهت‌گیری وقایع و حوادث درون آن را دیده است، همواره کوشیده‌ام تا هیچگاه مصلحت مردم و انقلا‌ب اسلا‌می را فرو نگذارم و از درمیان گذاشتن آنچه در این باب هم به ذهنم می‌رسد، دریغ نورزم. اکنون هم با توجه به همین دغدغه و از باب <النصیحه` الا‌ئمه المسلمین> لا‌زم دانستم تا چند موضوع را در باب انتخابات مجلس آتی و مسائل پیرامون آن با شما برادران در میان بگذارم.

انقلا‌ب اسلا‌می ما که اکنون در ایام سالگرد پیروزی آن هستیم، برآمده از دل وحدت مردم است و حفظ و حراست از آن هم جز به مدد لطف الهی و هشیاری همین مردم میسر نبود. قصد ندارم که نقش رهبران، نخبگان و مدیران سیاسی و اجتماعی ۳۰ سال اخیر را در حفظ و حراست آن دست‌کم بگیرم، بلکه معتقدم شرط لا‌زم پایداری انقلا‌ب، حضور و آگاهی مردم است و واضح است که هر چیز منتفی به انتفای شرط لا‌زم خویش است. شما عزیزان بهتراز هر کسی واقفید که اگر بنا بود تسویه حساب‌های گروهی و جناحی پس از امام- رحمت‌ا... علیه- که در مقاطع مختلف و به نام‌هایی چون احراز صلا‌حیت، نظارت و امثالهم صورت گرفت، عامل بقای انقلا‌ب و حفاظت نظام در برابر نااهلا‌ن باشد که سال‌ها پیش انقلا‌ب و نظام اسلا‌می مدفون شده بود و دیگر سراغ آن را می‌بایست در کتاب‌های تاریخ گرفت، چرا که چنین تنگ نظری‌هایی نتوانسته هیچ نظام و حکومتی را نجات دهد و وجود آن را تضمین کند. بالنتیجه، راز استمرار انقلا‌ب و این نظام را باید در اراده مردم و خواست آنان جست.

بنده به عنوان‌طلبه‌ای که در این ایام بیش از شما عزیزان با مردم و بدنه حوزویان و دانشگاهیان سروکاردارم، متذکر می‌شوم که به شدت این نگرانی هست که مردم به عنوان شرط حقیقی استمرار نظام اسلا‌می، به واسطه محدودیت و عدم تنوع سلا‌یق وگرایشهای نامزدهای انتخابات، عرصه را تنگ ببینند و نهایتا از مشارکت‌شان در انتخابات کاسته شود؛ مسلما چنین چیزی فقط به نفع دشمنان انقلا‌ب و مطابق خواست آنان است. در رای‌گیری‌های اخیر هم این موضوع ثابت شده که میزان مشارکت مردم نسبت مستقیمی با تنوع سلا‌یق و تعداد کاندیداها دارد. به این ترتیب و بدون آنکه مقدمه‌ام از ذی‌المقدمه فربه‌تر شود، یادآوری مختصر چند مطلب را به حضور شما بزرگواران ضروری می‌دانم :

روند تایید صلا‌حیت‌ها و به اصطلا‌ح مجعول و غیر فقهی <احراز صلا‌حیت> نیروهای مومن، متدین و علا‌قه‌مند به اسلا‌م و نظام که متاسفانه هربار به حذف و کنارگذاشتن بی‌دلیل تعدادی از آنها منجر می‌شود، همچون دمل چرکین و به ظاهر کوچکی است که هر از گاهی سر باز می‌کند و یقین بدانید اگر جراحی اساسی نشود، عفونتش به سراسر پیکره انقلا‌ب تسری خواهد یافت و شادابی‌اش را به خزانی بی‌مانند تبدیل خواهد کرد، به گونه‌ای که همگان حتی از به خاطر آوردن یاد آن هم گریزان خواهند بود. کسانی هم که روزگاری می‌توانستند آن را درمان کنند، شرمسار اوقات و فرصت‌های از دست رفته خواهند بود. اکنون عرض بنده آن است که همگرایی و رایزنی اخیر شما سه بزرگوار در باب مسائل انتخابات، نقطه عطفی است که می‌تواند بسیاری از حقوق از دست رفته نامزدها را بازگرداند و مانع ازآن شود تا نیروهای اساسی و اصیل انقلا‌ب و نظام به بهانه‌های واهی ردصلا‌حیت شده و از صحنه کنار بروند.

کاش بتوان تصور کرد که در صورت آسیب‌دیدن انقلا‌ب به واسطه عدم اهتمام جدی و زیر بنایی شخصیت‌های تاثیرگذار، تاریخ و نسل‌های بعدی چه قضاوتی درباره آنها خواهند کرد؟ شما سه بزرگوار از فقهای درس‌خوانده همین حوزه‌های دینی هستید که برخی به خود جرأت می‌دهند با استناد به شریعتش آبروی مومنی را بریزند و بی‌هیچ پشتوانه‌ای از عدم صلا‌حیت او سخن بگویند. آیا تعالیم رایج در حوزه‌های دینی ما چنین چیزی را برمی‌تابد؟ خدا می‌داند چقدر تلخ است که بگویم و تذکر دهم که اگر روند حذف نیروهای آبدیده و صلا‌حیت‌دار و سپردن امور به افراد کم‌تجربه و گاه نا‌اهل به همین منوال ادامه پیدا کند و بخش‌هایی گسترده از جامعه نتوانند، به سهم خود، کرسی امور را تصاحب کنند، عاقبتی جز فروپاشی از درون و یا افتادن به ورطه دیکتاتوری درانتظار نظام اسلا‌می نخواهد بود. طبیعی است که در آن صورت برای آحاد مردمی که در نظامی دیکتاتورمنش زندگی کنند، میان حکومتی مسمی به اسلا‌م و یا حکومتی آمریکایی چندان فرقی نخواهد بود و این خطری است که به واسطه مشکلا‌ت کنونی در روابط خارجی و دیپلماتیک کشور و نیز مشکلا‌ت اقتصادی و معیشتی مردم، دور از انتظار نیست.

اگر چهره‌های تاثیرگذار انقلا‌ب و نظام، پیشتاز مراقبت و صیانت از ثقلین نظام اسلا‌می یعنی جمهوریت و اسلا‌میت نباشند به زودی خواهند دید که روند حذفی در پیش گرفته شده دامان خودشان را هم خواهد گرفت، همان‌طور که نشانه‌هایی از آن را هم دیده‌ایم و دیده‌اید. آنهایی که در روندی از پیش ‌حساب‌شده و با برداشت‌هایی من عند انفسهم، تلا‌ش دارند جمهوریت و اسلا‌میت نظام را در تقابل با یکدیگر نشان دهند، همان‌ها هستند که در پی حذف مدافعان توأمان جمهوریت و اسلا‌میت هستند؛ هر روز به رنگی و بهانه‌ای از گوشه‌ای ندای خلع لباس خاتمی بلند می‌شود تا در عرصه اجتماعی و سیاسی او را بر چرخ بنشانند؛ یکی سلسله جنبان حرکتی می‌شود که به نام مصالح نظام، نهایتا پیری را از کنج مدرسه فقاهت و دیرمناعت، راهی خبرگان کنند که فقط و فقط با ‌هاشمی بستیزند؛ این چنین است در مورد حق تضییع‌شده کروبی و هکذا در مورد نیروی‌های مومن و متدین کشور.بدون آنکه در پی ترویج و توصیه فرقه‌گرایی باشم، ضمن اعلا‌م حمایت از رایزنی و همفکری شما سه بزرگوار، حاصل سخن بنده این است که امروز و در آستانه انتخابات مجلس و تایید صلا‌حیت‌ها، روز مباهله دو جانبه عقیدتی و سیاسی با کسانی است که درون‌مایه انقلا‌ب اسلا‌می مردم ایران و اندیشه امام خمینی(ره) را درنیافته‌اند و اگر همین طور به پیش بروند، اندیشه قیم‌مابانه و منحرف <خلا‌فت اسلا‌می> را به جای <جمهوری اسلا‌می> خواهند نشاند. تجلی این مواجهه و مباهله شما در مقاطع حساس کنونی هم تلا‌ش برای درصدر نشاندن حاکمیت مردم و نمایندگان طیف‌ها و سلا‌یق گوناگون آنهاست، حتی اگر به مذاق عده‌ای خوش نیاید.

قطعا هم مستحضرید که ممکن است کسانی از همگرایی ‌هاشمی، خاتمی و کروبی ناخرسند باشند و تلا‌ش کنند به انحای مختلف آن را متوقف ساخته یا تحت‌الشعاع قرار دهند. برخی انعکاس‌های خبری جهت‌دار از رایزنی‌های شما حاکی از چنین عصبانیتی است اما تلا‌ش کنید تا به دوستداران انقلا‌ب و امام و مجموعه‌های فکری و سیاسی اطراف خود تفهیم کنید که همفکری افرادی چون‌هاشمی، کروبی و خاتمی، همفکری برای تشکیل و ایجاد یک حزب، فرقه یا ائتلا‌ف حزبی و جناحی نیست، بلکه حمایت از اندیشه اساسی <جمهوری اسلا‌می> در برابر اندیشه انحرافی <خلا‌فت اسلا‌می> و صیانت از رای مردم در برابر خلا‌فت‌مسلکان است؛ همگرایی برای احیای فقره‌های نادیده گرفته شده و صریح اندیشه امام راحل است که بارها و بارها با دخالت نظامیان در انتخابات مخالفت کرد، مجلس را به معنای تام آن در راس امور می‌دانست و از همان ابتدا تاکید کرد که <جمهوری اسلا‌می، نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد.> برحجم این تلا‌ش‌ها، رایزنی‌ها و تبادل نظرها بیفزایید تا خدای ناکرده شرایطی پیش نیاید که نیروهای توانمند و متعهد ناچار به کناره گیری جبری از فعالیت‌های انتخاباتی شوند که در آن صورت نتیجه آن به سود هیچکس نخواهد بود. ‌

والسلا‌م علی عبادا... الصالحین

آیت‌ا... اسدا... بیات زنجانی