امام حسن عسگری(ع) در کودکی

روزی بهلول از کوچه‌ای عبور می‌کرد. کودکانی را دید که مشغول بازی هستند؛ ولی یکی از آنها ایستاده است و بازی نمی‌کند.
بهلول به او گفت:
ـ می‌خواهی وسیلهٔ بازی برای تو بیاورم، تا با …

روزی بهلول از کوچه‌ای عبور می‌کرد. کودکانی را دید که مشغول بازی هستند؛ ولی یکی از آنها ایستاده است و بازی نمی‌کند.

بهلول به او گفت:

ـ می‌خواهی وسیلهٔ بازی برای تو بیاورم، تا با کودکان دیگر به بازی پردازی؟ کودک پاسخ داد:

ـ خداوند، ما را برای بازی کردن نیافریده است!

بهلول پرسید:

ـ پس ما برای چه هدفی آفریده شده‌ایم؟

کودک گفت:

ـ برای عبادت پروردگار؛ چنانچه خدا در قرآن می‌فرماید: «افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون.»

آیا پنداشتید که شما را بیهوده آفریدیم و به سوی ما بازنمی‌گردید؟!

بهلول گفت:

ـ شما هنوز کوچک هستید و به سن بلوغ نرسیده‌اید.

کودک با کلامی دلنشین پاسخ داد:

ـ مادرم را دیدم که می‌خواست آتش روشن کند. او هیزمهای کوچک را در اجاق گذاشت و آتش زد، سپس هیزمهای بزرگ را در روی آنها گذاشت تا آتش بگیرند!

بهلول که از دانایی کودک در حیرت بود، پرسید:

ـ نام تو چیست؟!

و پاسخ شنید:

ـ حسن عسگری(ع)

برگرفته از کتاب حکایتها و لطیفه‌های تربیتی