تکیه بر «سریر» عفاف

در لغتنامه دهخدا, «سریر» یعنی تخت پادشاه, یعنی اورنگ اما فاطمه عظیمی این اسم را برای چادری انتخاب کرده که از الف تا یای آن محصول فکر و هنر خود اوست

در لغتنامه دهخدا،‌ «سریر» یعنی تخت پادشاه، یعنی اورنگ؛ اما فاطمه عظیمی این اسم را برای چادری انتخاب کرده که از الف تا یای آن محصول فکر و هنر خود اوست.

سریر، چادری است که مانتو هم هست یا مانتویی است که چادر هم هست، برای همین به آن چادر- مانتو می‌گویند و روزی که در حاشیه نمایشگاه بین‌المللی قرآن، رونمایی شد طرفداران زیادی پیدا کرد.

عکس‌های منتشر شده از چادرسریر خیلی جذاب است و راحت نیز به نظر می‌رسد. چادرهای معمولی، حدود ۵‌متر پارچه می‌برد که بعد از چند مرحله برش، به شکل نیم‌دایره در‌می‌آید و دو سه درز می‌خورد اما سریر، به مانتویی می‌ماند که یک چادر کوتاه رویش افتاده. پس با سریر می‌شود با یک تیر دو نشان زد، چون با پوشیدن این چادر دیگر نیازی به استفاده از مانتو نیست.

در نگاه اول می‌شود سریر را عضوی از خانواده چادر قجری دانست، چون بندی که در قسمت کمر، آن را سفت و چسبان به بدن نگه می‌دارد برگرفته از چادرهای عهد قاجار است.

در واقع زنان قجر چادری به سر می‌کردند که قسمتی از آن مانند دامن به تن می‌رفت و در ناحیه کمر بسته می‌‌شد و دنباله آن روی سر قرار می‌گرفت که در نهایت، ظاهر چادر را پیدا می‌کرد.

با این حال سریر، مدل تمام و کمال چادر قجری نیست و ویژگی‌هایی دارد که آن را از چادر قجری جدید و قدیم متمایز می‌کند.

چادرهای قجری جدید، چادرهایی است که کمری بودن را از چادر قجری قدیم و یک‌تکه و بدون برش بودن در قسمت پشت را از چادرهای امروزی گرفته‌ است؛ اما سریر در عین داشتن این ویژگی‌ها، طوری طراحی شده که حس پوشیدن مانتو را نیز به فرد منتقل می‌کند.

البته سریر با وجود تمام محاسنش، منتقدانی نیز دارد، به طوری که در روز رونمایی از این چادر برخی حضار روی این موضوع دست گذاشتند که با تنگ کردن کمر و اضافه کردن ساتن به این چادر، اسباب جلب توجه آن فراهم شده است.

در این میان برخی هم به امن نبودن این چادر اشاره داشتند و زمزمه می‌کردند که ما به این دلیل لباس را به تن می‌کنیم که احساس امنیت کنیم، پس اگر لباسی به ما این حس را منتقل نکند از آن استفاده نمی‌کنیم، در حالی که سریر و بسیاری از چادرهای دیگر به شکلی طراحی نشده‌اند که زنان در جامعه، با آرامش و امنیت آن را بپوشند.

البته این اظهار نظرها عمومیت نداشت، به طوری که در جمع حضار عده‌ای سرسختانه معتقد بودند که چادر سریر برای افراد مانتویی، جذاب و مناسب است، ضمن این‌که نمی‌توان انتظار داشت یک طرح، پاسخگوی تمام نیازها باشد.

با وجود این، فاطمه عظیمی طراح چادر سریر که حالا طرحش جلوتر از چادرهای ملی، لبنانی، شالدار، جده، اماراتی، عربی، قجری، اداری و احرام ایستاده به نوعی دیگر از محصول جدیدش دفاع می‌کند.

او انگیزه‌اش از طراحی این چادر را ضرورتی که در خود و جامعه احساس می‌کرد عنوان می‌کند و نام سریر را برایش انتخاب کرده تا بگوید همان‌طور که تخت پادشاهی برای پادشاه امنیت می‌آورد حجاب، بویژه چادر نیز برای زن آسایش و آرامش را به دنبال می‌آورد.

به گفته او، سریر، تلفیقی از چادر دوره قاجار و مانتوهای امروزی است، به طوری که حالت سنتی چادر و راحتی آن (این‌که دست‌ها باز و آزاد است) را حفظ کرده و به همین علت برای تمامی اقشار جامعه مناسب است و می‌توان از آن هم در مکان‌های عمومی و هم در مجالس استفاده کرد.

در این میان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که این چادر را محصول کارگروه ملی مد و لباس می‌داند حساب ویژه‌ای روی آن باز کرده و به موفقیت تجاری‌اش امید زیادی دارد، به طوری که مسئولان این وزارتخانه در حاشیه رونمایی از این چادر اعلام کردند که سریر با موفقیت در کارگروه مد و لباس به نام طراح آن ثبت شده و ‌بسترسازی لازم برای تجاری‌سازی آن نیز فراهم است، به طوری که هر اندازه نیاز بازار باشد تولید خواهد شد.