آوریل لاوین،دختری از نسل‌ ‌جدید راک

انتشار آلبوم دوم آوریل لاوین(Avril Lavigne)،خواننده جوان،جسور و متفاوت راک،بهانه ای شد تا به موسیقی روز غرب سری بزنیم.آلبوم جدید با نام زیر پوست من(Under My Skin) به زودی توانست رتبه بالایی در جدول …

انتشار آلبوم دوم آوریل لاوین(Avril Lavigne)،خواننده جوان،جسور و متفاوت راک،بهانه ای شد تا به موسیقی روز غرب سری بزنیم.آلبوم جدید با نام زیر پوست من(Under My Skin) به زودی توانست رتبه بالایی در جدول فورش موسیقی در سرتاسر جهان پیدا کند و موفقیتی چشمگیر،البته قابل پیش بینی،بیابد.در این آلبوم جدید آوریل لاوین با چرخشی محسوس،اقدام به تغیر سبک و مضامین مورد استفاده در آهنگهایش کرد.گرچه هیچگاه از او به عنوان یک خواننده تمام عیار راک یاد نمی شود اما مضامین و لحن مورد استفاده در آهنگها،قرابت زیادی را با سبک راک ایجاد می کند.

آوریل لاوین ۱۹ ساله، در یکی از روستاهای ایالت انتریو کانادا به دنیا امد.روستایی که جمعیت آن در حدود ۵هزار نفر بود.روحیه شیطنت آمیز و گستاخیی که او را بیشتر به پسرها شبیه می کرد،او را به زودی از دختران همسنش متفاوت کرد. است او در ۱۳سالگی اولین شعرش را نوشت و شروع به فراگیری گیتار کرد وقتی وارد دبیرستان شد نوار ویدئوی کنسرت کوچک خود را در دبیرستان به چندین و چند کمپانی مشهور در شمال آمریکا فرستاد تا بلاخره آریستا رکوردز(Arista Records) با او قرارداد امضا کرد .

اولین آلبوم او (Let Go)دو سال پیش منتشر شد و به سرعت مورد توجه قرار گرفت.ضرب آهنگهای سنگین و مملو از گوشه های سبک راک،از او تصویری خشن، آشوبگر و متفاوت ارائه داد.در عین حال شعر های آهنگها لطافت عمقی خود را حفظ کرده بودند.اما در آلبوم بعدی مضامینی جدید با سبکی جدید مخلوط شد.او با تغییر شخصیت و موضوع ترانه‌ها، از زبان یک دختر دردمند و احساساتی در باره عشق و استقلال عاطفی می‌خواند. آوریل در ترانه مرا با خود ببرTake Me) Away) از زبان دختری که از تنهائی، دردعاطفی و از عدم درک احساساتش توسط دیگران رنج می‌برد می‌گوید ولی در جستجوی راهی است که از تنهائی و انزوا بیرون بیاید. احساسی که میلیونها نوجوان( teenager )در همه دنیا در آن با او شریک هستند و به این ترتیب، لاوین، در این ترانه‌ها و ترانه‌های دیگر این آلبوم، زبان درد نوجوانان هم‌سن خود می‌شود که آرزو می‌کنند عشق آنها را از انزوای دردناک رها کند.یکی دیگر از ترانه های این آلبوم به من نگو(Don’t Tell Me) نام دارد، که فراخوانی است برای فروتنی و احترام به نفس و خودداری، در جهانی که اشعار بیشتر ترانه‌های خوانندگان همسال او از همخوابگی و لذت‌های فوری سخن می‌گویند.تفاوت دیگر او،عدم استفاده از مضامین غیر اخلاقی در اشعار،وپرهیز از نودیسم و صحنه های مبتذل در کلیپ های آهنگهایش است.چیزی که در عرصه تولیدات هنری روز غرب و بازار پر رقابت آن که از هیچ ابزاری برای جلب توجه و تاثیر گذاری بیشتر رو گردان نیست، بیشتر بسان شنا خلاف جریان آب است.