میاستنی گراو چه جور بیماری است

▪ اطلاعات اولیه:
میاستنی‌گراو یا میاستنی ‌گراویس به اختلال عملکرد عضلات، به ویژه عضلات سر و صورت، به صورت خستگی و ضعف پیش‌رونده طی استفاده از این عضلات اطلاق می‌شود. این اختلال …

اطلاعات اولیه:

میاستنی‌گراو یا میاستنی ‌گراویس به اختلال عملکرد عضلات، به ویژه عضلات سر و صورت، به صورت خستگی و ضعف پیش‌رونده طی استفاده از این عضلات اطلاق می‌شود. این اختلال معمولا عضلات اطراف چشم، دهان و گلو و انتهای اندام‌ها را درگیر می‌سازد. این بیماری نوجوانان، جوانان و بزرگسالان از هر دو جنس را مبتلا می‌سازد ولی در خانم‌ها شایع‌تر است و طی آن فرد آرام آرام به سمت کاهش و محدودیت عملکرد فیزیکی می‌رود.

علایم شایع:

افتادگی پلک‌ها، احساس دوبینی، به هم خوردن حالت طبیعی چهره، اختلال در بلع، ضعف در اندام‌های فوقانی و تحتانی و عدم توانایی در استفاده کامل از اندام‌ها، اختلال در تکلم واضح و اختلال در تنفس و... .

شعله‌ور شدن اختلال تنفس معمولا پس از دوره کوتاهی از کارکرد طبیعی عضلات رخ داده و طی استفاده از عضلات تشدید می‌یابد.

علل بیماری:

اختلال خود ایمنی (به احتمال زیاد اصلی‌ترین عامل)، تومور غده تیموس (تنها در نوزادان این مساله به‌طور کامل به اثبات رسیده است) .

عوامل افزایش‌دهنده خطر ابتلا به این بیماری:

سابقه خانوادگی این بیماری یا سایر بیماری‌های خود ایمنی، سابقه بروز برخی سرطان‌ها، به خصوص سرطان تیموس و ریه، در نوزادان و شیرخواران مادران مبتلا به میاستنی‌گر او هم احتمال ابتلا بسیار بالاست اما در اکثر موارد علایم آنها در عرض دو، سه هفته باز می‌گردد.

پیشگیری از ابتلا به بیماری: در حال حاضر این بیماری قابل پیشگیری نیست.

عواقب مورد انتظار:

این بیماری در حال حاضر غیرقابل علاج محسوب می‌شود، البته این به این معناست که می‌توان جلوی پیشرفت بیماری را گرفت اما نمی‌توان آن را کاملا درمان کرد. علایم آن قابل تسکین یا کنترل است. به دنبال تشدید بیماری ممکن است یک دوره بهبود کامل یا نسبی دیده شود. طول عمر مورد انتظار در مورد افراد مبتلا کاهش می‌یابد ولی معمولا بیماران سال‌ها با این بیماری زنده می‌مانند. تحقیقات علمی درباره علل و درمان این اختلال ادامه دارد و این امید وجود دارد که درمان‌های موثرتر و در نهایت علاج بخشی در آینده عرضه شوند.

عوارض احتمالی و آزار‌دهنده بیماری:

ورود غذا به راه‌های تنفسی و احساس خفگی در اثر اختلال بلع، فلج تنفسی .

درمان:

بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌های بررسی پادتن‌ها

(آنتی بادی‌های) مخصوص بیماری در خون، آزمون‌های الکتریکی سنجش عملکرد عضله، عکس ساده قفسه سینه و درمان آزمایشی با داروهای ضدکولین استراز باشد (این داروها علایم بیماری را کامل از بین می‌برد یا کم می‌کند). در این بیماری عموما درمان با هدف کنترل علایم صورت می‌گیرد. گاهی براساس نظر پزشک معالج جراحی برداشت غده تیموس ضرورت می‌یابد. این مساله بسیار مهم است که بدانید گاه در جریان شعله‌ور شدن حاد بیماری ممکن است مراقبت اضطراری جهت اختلال تنفسی لازم باشد و حتی ممکن است فرد نتواند نفس بکشد و نیاز به استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی در او باشد .

داروهای مصرفی برای این بیماری:

داروهای ضدکولین استراز برای بازگردان عملکرد طبیعی عضله، مقدار بیش از حد دارو ممکن است خود باعث ضعف شود.

داروهای کورتونی هم در مواقع تشدید علایم بیماری به کار گرفته می‌شوند و عموما پاسخ خوبی به همراه دارند.

سطح فعالیت:

اگر به این بیماری مبتلا هستید، فعالیت‌هایی را انتخاب کنید که قسمت اعظم انرژی آنها در مدت زمان کوتاهی صرف می‌شود. در نظر گرفتن دوره‌های استراحت مکرر بین فعالیت‌ها مهم است. بالا و پایین شدن شدت علایم از روزی به روز دیگر در این بیماری شایع است و در نتیجه نمی‌توان یک برنامه ثابت برای فرد بیمار در نظر گرفت اما بهتر است همه مبتلایان از فعالیت‌های سخت ممتد و مواجهه غیرضروری با آفتاب یا هوای سرد اجتناب کنید.

رژیم غذایی:

در این بیماری رژیم خاصی نیاز نیست. اگر جویدن و بلعیدن دچار اختلال شده باشد، ممکن است لازم باشد از غذاهای نرم استفاده شود.

در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید؛

۱) اگر دارای علایم واضح میاستنی‌گراو باشید.

۲) بروز اختلال در بلع یا تنفس داشته باشید. داروهای اضطراری مورد نیاز این بیماران (داروهای ضدکولین استراز) باید همواره در دسترس باشد تا در هنگام بروز علایم بیمار از آنها استفاده کند.