فاضل ترین انسان

غرض از آفرینش عالم و آدم, معرفت و عبادت خداوندی است که آیات علم و قدرت و حکمت بی انتهای او در تمام کائنات نمایان است و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذره تا هزاران کهکشان, گواه وحدانیت اوست

غرض از آفرینش عالم و آدم، معرفت و عبادت خداوندی است که آیات علم و قدرت و حکمت بی‌انتهای او در تمام کائنات نمایان است و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذره تا هزاران کهکشان، گواه وحدانیت اوست.

و بعثت تمام انبیا برای این است که عقل آدمی را به علم، و اراده او را به ایمان، و روح او را به مکارم اخلاق، اعمال او را به خیر و صلاح هدایت کنند و نظامی قائم به قسط و عدل با اجرای احکام خداوندی که آسمان و زمین را به عدل به پا داشته به وجود آورند.

و آن «غرض از خلقت» و آن «هدف از بعثت» به وجود کسی میسر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدا تا معاد و طهارت تا دیات، به بشریت آموخت و آفاق افکار را به انوار علم و حکمت کتاب و سنت منور کرد.

عامه و خاصه به «علم» و «اجابت دعا»ی او، که دو علامت امامت است، اعتراف کردند و اعلام علمای اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم آن تا روز قیامت محتاج است در کتاب اوست.

خاتم انبیا او را صادق نامید، و اسم او به روایت امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) نزد اهل آسمان، «صادق» است.

خداوندی که فرموده (یا ایها الذین آمنوا اتقواالله و کونوا مع‌الصادقین) چنین صادقی را حجت خود قرار داده است.

اول امام اهل سنت، مالک بن انس می‌گوید: «چشم من افضل از جعفر بن محمد در فضل و علم و ورع ندیده است».

و ابوحنیفه او را «اعلم الناس» دانسته و از امام مالکیه نقل شده است که «بر قلب بشری افضل از او در علم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است.» سعادتمند، مردمی که پیرو صادقی باشند که صادق آل محمد (صلوات‌الله علیهم اجمعین) است.

این شهرآشوب در (مناقب) و قطب راوندی در (خرائج) از مفضل بن عمر روایت کردند که: «با ابی عبدالله جعفر بن محمد (علیه‌السلام) می‌رفتیم، به زنی برخوردیم که گاوی مرده در مقابلش بود و آن زن و کودکانش گریه می‌کردند.

آن حضرت از سبب گریه آن زن و طفلانش پرسید، گفت: این حیوان وسیله معیشت من و طفلانم بوده و اکنون در کار خود متحیرم که چه کنم؟ فرمود: می‌خواهی خدا او را برای تو زنده کند؟‌ آن زن گفت: آیا با این مصیبت مرا مسخره می‌کنی؟ دعایی خواند و پای خود را به آن حیوان زد، گاو بسرعت سرپا ایستاد، آن زن گفت: به پروردگار کعبه، او عیسی بن مریم است. آن حضرت به میان مردم رفت تا کسی او را نشناسد»!

کسی که از قدمش اعجاز نفس عیسی ظاهر می‌شود و نفسش حیات ابد به آدمیت می‌بخشد و مذهبش صراط مستقیمی است که انبیا و مرسلین و شهدا و صدیقین و عبادالله الصالحین به آن متنعمند، روز شهادتش روز مصیبت اسلام و مسلمین است.

وظیفه کسانی که مشرف به شرف مذهب جعفری هستند آن است که در روز شهادت آن حضرت به‌پا خیزند و در هیئات عزاداری به شوق زیارت آن قبر ویرانه که کنز مخفی خدا در آن آرمیده، بر سر و سینه زنند، و به ناله‌های جانسوز به یاد آن امام مظلوم و پیکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعای آن حضرت شوند که فرمود: «اللهم ارحم الصرخه التی کانت لنا».

خوشا به حال آن دسته‌های عزاداری که با آن ناله‌ها، به دعای او، رحمتی نصیبشان شود که خداوند متعال فرمود: «و رحمه ربک خیر مما یجمعون». «فعلی الاطائب من اهل بیت محمد و علی صلی‌الله علیهما و آلهما فلیبک الباکون» (انالله و اناالیه راجعون)

حضرت آیت‌الله وحید خراسانی

متن بیانیه حضرت آیت‌الله وحید خراسانی به مناسبت شهادت حضرت امام جعفر صادق ع‌