پیشگوییهای محقق شده

ائمه ی معصومین علیهم السلام در طول تاریخ امامتشان, همواره در فکر مردم آخر الزمان و سردرگمی آنان در دوران غیبت آخرین حجت الهی عجل الله تعالی فرجه بوده اند, به همین دلیل رخدادهایی را که در آینده محقق می شد و خبر از نزدیکی روز ظهور می داد, در روایات بسیاری آورده اند

ائمه ی معصومین (علیهم السلام) در طول تاریخ امامتشان، همواره در فکر مردم آخر الزمان و سردرگمی آنان در دوران غیبت آخرین حجت الهی ( عجل الله تعالی فرجه) بوده اند، به همین دلیل رخدادهایی را که در آینده محقق می شد و خبر از نزدیکی روز ظهور می داد، در روایات بسیاری آورده اند.

برخی از این نشانه ها محقق شده و برخی هنوز محقق نشده اند. لازم به ذکر است که ممکن است در اثر لطف خداوند و در اثر دعا و اعمال نیک مردم برخی از این اتفاقات که گاهی شوم و ناخوشایندند، محقق نشوند.

در هر حال همان طور که گفتیم برخی از این نشانه های توسط علما و دانشمندان علوم مهدوی با وقایع گذشته و حال تطبیق داده شده و آشکار شده است که برخی از این نشانه ها محقق شده اند. این نشانه های محقق شده را بطور مختصر برایتان ذکر می کنیم:

۱) انحراف و فساد بنی عباس:

پیامبر اکرم (ص) به عباس عموی خود فرمودند:

«یا عباس! وای بر فرزندان من از دست فرزندان تو و وای بر فرزندان تو از فرزندان من»

عباس گفت: «یا رسول الله! آیا دستور می دهید از زنان کناره گیری کنم [ تا فرزندی نداشته باشم]؟»

حضرت فرمودند:

« علم خداوند انجام گرفته است و قابل تغییر نیست، و انجام و تحقق امور به دست اوست و فرزندانم به این امر مبتلا خواهند بود.» (۱)

همچنین امام باقر ( علیه السلام) ضمن پیش بینی تاریخ، می فرمایند:

« ...سپس بنی عباس به سلطنت می رسند و همواره در عیش و نشاط حکومت، و وفور خوشی ها خواهند بود، تا این که در میان آنها اختلاف می افتد و پس از آن دچار اختلاف شده حکومت را از کف می دهند.» (۲)

امام باقر ( علیه السلام) ۱۸ سال پیش از زوال بنی امیه و به قدرت رسیدن بنی عباس به شهادت رسیدند. (۳)

۲) اختلاف اهل مشرق و مغرب:

امام باقر ( علیه السلام) درباره ی وقوع اختلاف میان شرق و غرب می فرمایند:

«و اهل مشرق و مغرب دچار اختلاف می شوند.»

امام باقر ( علیه السلام) می فرمایند:

«... وقتی بنی امیه دچار اختلاف شوند و حکومتشان از دست برود سپس بنی عباس به سلطنت برسند، بهار حکومت و وفور عیش آنها دایمی نخواهد ماند و در بین آنها اختلاف می افتد، و پس ازاین تفرقه، حکومتشان بر باد می رود، و اهل مشرق و مغرب با هم دچار اختلاف می شوند ... آری حتی اهل قبله هم [ چنین خواهد شد] همواره مردم در سختی شدیدی به خاطر ترسی که بر آنها می گذرد، می مانند تا این که منادی از آسمان ندا دهد، پس وقتی ندا داد، « النفیر! النفیر!» ( کوچ کنید، کوچ کنید» . به خدا قسم گویی که به او می نگرم که در میان رکن و مقام با مردم بیعت می کند...» (۴)

۳) انحراف جامعه ی اسلامی:

پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله) در روایتی که ابن عباس نقل می کند، می فرمایند:

« کافران، فرمانروای مردم، و فاجران، سرپرست می شوند و ظالمان هم آنان را یاری می کنند و فاسقان هم مشاوران آنها می شوند، در چنین زمانی سه خسف ( فرو رفتن و بلعیده شدن توسط زمین) پیش می آید: در مشرق، مغرب، و جزیره العرب، بصره را هم یکی از نوادگان تو که زنگی ها از او پیروی می کنند خراب می کند.» (۵)

و در حدیث دیگری می فرمایند:

« ... و پس از رهبرانی خواهند آمد که به هدایت من هدایت نگردند، ( از مسیر هدایت من پیروی نمی کنند) و به سنت من رفتار نمی کنند، از میان آنها مردانی قیام خواهند کرد که قلبهایش قلب شیطان است در کالبد انسان.» (۶)

۴) شورش صاحب الزنج:

صاحب الزنج فردی بود که در سال ۲۵۵ ق . ( همزمان با میلاد حضرت مهدی ( عجل الله تعالی فرجه)) قیام کرد. نامش علی بن محمد بود و علی رغم اینکه از حیث اعتقادات و تفکرات با اهل بیت ( علیهم السلام) اختلاف داشت، گمان می برد از علویان است. طی مدت ۱۵ سال در جامعه چنان فسادی راه انداختکه نهایتاً در سال ۲۷۰ ه. ق. دستش به قتل عام مردم آلوده شد.

او علاوه بر اینکه بر علوی بودن خود تاکید داشت، به بندگان و غلامان و به طور اساسی به طبقه ی زحمت کش جامعه نظر داشت و در شورش از آنها کمک می گرفت. به همین خاطر به او « صاحب الزنج» ( یعنی صاحب رنگین پوستان) می گفتند. او فساد زیادی در جامعه ی اسلامی به راه انداخت و دولت عباسی را به زحمت انداخت و ساکنان بصره و دیگر شهرها را با غارت و چپاول تحت فشار قرار داد.

همان طور که در حدیث پیش که از ابن عباس نقل شده بود آوردیم، این موضوع نیز از پیشگویی های ائمه ی هدی بود.

۵) ظهور علم در شهر قم:

از امام صادق ( علیه السلام) روایت شده که فرمود:

«کوفه از حضور مومنین خالی خواهد شد و علم از آن رخت برخواهد بست، همانند ماری که به لانه ی خویش خزیده باشد، سپس در شهری که به آن قم می گویند، نمایان می شود، و آنجا معدن علم و فضل می گردد. به طوری که هیچ مستضعفی از لحاظ دینی روی زمین باقی نمی ماند. حتی عروسان حجله نشین.» (۷)

اهمیت این پیش بینی زمانی روشن می گردد که بدانیم در زمانی که امام صادق ( علیه السلام) این حدیث را فرمودند، قم به صورتی که امروز هست نبود، بلکه هنوز ساکنان آن بت پرست و آتش پرست بودند و بعد از گذشت هزار و دویست سال این شهر مرکز مطالعه و علم شیعه گشت.

پی نوشت:

۱.بشاره الاسلام، ص ۱۱، به نقل از شش ماه پایانی، ص ۳۸

۲.الغیبه نعمانی، ص ۱۷۵، به نقل از شش ماه پایانی، ص ۳۹

۳.همان

۴.همان

۵.بشارة الاسلام، ص ۵، به نقل از شش ماه پایانی، ص ۴۲

۶.تاریخ غیبة الکبری، ص ۴۵۰، به نقل از شش ماه پایانی، ص ۴۲

۷.منتخب الاثر، ص ۴۴۳؛ امینی، ابراهیم، حوارات حول المنقذ ( دادگستر جهان)، ص ۲۹۶؛ به نقل از شش ماه پایانی، صص ۴۴ و ۴۵