افسانه تضاد میان قدرت های بزرگ

«چراغ سبز» سازمان ملل برای حمله پیش دستانه آمریکا اسرائیل به ایران

آن چه که قطعنامه اخیر پیشنهاد می کند این است که واشنگتن و متحدانش در ناتو نه تنها شورای امنیت سازمان ملل را کنترل می کنند بلکه در نهایت صاحب اختیار سیاست خارجی مسکو و پکن نیز هستند. قطعنامه شورای امنیت باید افسانه تضاد میان قدرت های بزرگ را از بین ببرد. هر دو کشور یعنی چین و روسیه تنها زائده و کشورهایی فرعی در نظم نوین جهانی هستند. آنچه دیپلماسی بین المللی بیان می دارد این است که چین و روسیه به منزله «ببرهای کاغذی» بدون دندان هستند. «ببر کاغذی» به معنی چیزی است که مانند ببر، تهدیدآمیز و خطرناک جلوه می کند اما در واقع بی خطر است. هر دو کشور یعنی چین و روسیه قربانی تصمیمات شکست خورده خود در شورای امنیت سازمان ملل هستند.

شورای امنیت سازمان ملل در ۹ ژوئن، چهارمین دور از تحریم های شدید را علیه جمهوری اسلامی ایران تحمیل کرد که از جمله شامل تحریم تسلیحاتی و همچنین «کنترل شدید مالی» است.

تلخ تر آن که این قعطنامه، طی روزهایی تصویب شد که شورای امنیت سازمان ملل به صراحت از پذیرش محکومیت ظاهری اسرائیل به خاطر حمله آن به کشتی آزادی در آب های بین المللی خودداری کرد.

این امر همچنین در پی برگزاری کنفرانس مربوط به بازنگری پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای در و اشنگتن تحت حمایت سازمان ملل، که در قطعنامه پایانی خود خواستار خاورمیانه ای عاری از سلاح های هسته ای و همچنین برچیده شدن زرادخانه های هسته ای اسرائیل شده بود، صورت گرفت.

اسرائیل طبق برآوردهای جینز دیفنز، با دارا بودن بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ کلاهک هسته ای، ششمین قدرت هسته ای جهان است. در مقایسه، ایران به عنوان کشوری با امکانات بالقوه هسته ای، شناخته نمی شود.

قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل، بر دروغ و باورِ نادرست اساسی استوار است. این قطعنامه بیان می دارد که ایران قدرت هسته ای آینده و در نتیجه تهدیدی برای امنیت جهان است. این قطعنامه همچنین چراغ سبزی برای متحدان نظامی آمریکا – ناتو – اسرائیل برای تهدید ایران به حمله هسته ای پیشگیرانه سنگین است که از شورای امنیت به عنوان ماشین تایید استفاده می کنند.

شورای امنیت، استاندارد دوگانه ای را در اجرای تحریم ها اعمال می کند: در حالی که ایران هدف تهدیدات سنگین و تنبیهی قرار دارد، زرادخانه ای هسته ای عظیم اسرائیل نادیده گرفته شده یا به طور تلویحی از سوی جامعه بین الملل مورد پذیرش قرار می گیرد. برای واشنگتن، سلاح های هسته ای اسرائیل ابزاری برای صلح در خاورمیانه تلقی می شود.

افزون بر این، در حالی که همه انگشت ها، ایران را نشانه رفته اند که سلاح های هسته ای ندارد، پنج کشور اروپایی که غیر هسته ای نامیده می شوند و شامل بلژیک، هلند، آلمان، ایتالیا و ترکیه هستند، نه تنها سلاح های هسته ای تاکتیکی تحت یگان ملی دارند، بلکه این کلاهک ها مستقر شده و ایران را نیز هدف گرفته اند.

● قطعنامه ۱۹۲۹، نهم ژوئن ۲۰۱۰

۱) شورای امنیت تصمیم می‌گیرد که ایران نمی بایست منفعتی را در فعالیت تجاری با دیگر کشورهای دخیل در امر استخراج اورانیوم، تولید و استفاده از مواد و فناوری‌ های هسته‌ای که در گزارش INFCIRC/۲۵۴/Revv.۹/Part فهرست آن ها آمده، به خصوص فعالیت‌ های غنی‌سازی اورانیوم و بازفرآوری، همه فعالیت‌ های آب سنگین یا فناوری‌ های مرتبط با موشک‌ های بالستیک دارای قابلیت حمل و پرتاب سلاح‌ های هسته‌ای کسب کند.

و این شورا علاوه بر این تصمیم می‌ گیرد که همه کشورها در قلمرو حاکمیت قضایی خود می‌باید مانع از چنین سرمایه‌ گذاری با ایران، شهروندان ایرانی و نهادهایی که در ایران تشکیل شده‌اند یا تحت حاکمیت این کشور قرار دارند، شوند؛ یا با افراد و نهادهایی که از جانب آن ها و تحت هدایت آن ها فعالیت دارند یا نهادهایی که مالکیت و کنترلشان در دست آن ها است.

۲) شورای امنیت تصمیم می گیرد که همه کشورها می ‌باید مانع از تامین و فروش مستقیم و غیرمستقیم هرگونه تانک‌ های جنگی، ماشین‌ های جنگی زرهی،‌ سیستم‌ های دارای کالیبر سنگین، هواپیماهای جنگی، بالگردهای تهاجمی،‌ ناوها، موشک‌ ها یا سیستم‌ های موشکی که در زمره سلاح‌ های متعارف [غیرهسته‌ای] ثبت شده در سازمان ملل هستند، تجهیزات مرتبط با آن ها از قبیل قطعات یدکی و اقلامی که توسط شورای امنیت یا کمیته‌ پیگیری کننده قطعنامه ۱۷۳۷ (۲۰۰۶) [موسوم به کمیته] مشخص شده‌اند، از خاک این کشورها یا توسط اتباع و شخصیت‌ هایی تحت حاکمیت قضایی این کشورها یا تحت کشتی‌ ها یا هواپیماهای زیر لوای این کشورها حتی اگر در خاک این کشورها آغاز شده یا نشده باشد، به ایران شوند.

شورای امنیت همچنین تصمیم می گیرد که همه کشورها می ‌بایست مانع از تامین آموزش‌ های فنی، منابع و خدمات مالی، رهنمود یا دیگر خدمات و کمک ‌هایی که مرتبط با تامین، فروش، انتقال و تهیه، ساخت، نگهداری و استفاده از چنین تسلیحات و مواد مرتبط با آن ها به ایران از طریق اتباع خود یا از طریق خاک خود شوند؛ شورای امنیت در این راستا از همه کشورها می‌ خواهد تا هوشیاری و محدودیت‌ ها بر تامین، فروش، انتقال، تهیه، ساخت و استفاده از همه تسلیحات فوق‌الذکر و مواد مرتبط با آن ها را به اجرا درآورند.

● تحریم تسلیحاتی؛ تاثیرات احتمالی بر روسیه و چین

هر دو کشور یعنی هم روسیه و هم جمهوری خلق چین تحت فشار آمریکا قرار گرفته اند و به قطعنامه ای رای دادند که نه تنها برای امنیت ایران زیان آور است بلکه نقش راهبردی آنان را به عنوان قدرت های جهانی رقیب در صحنه ژئوپولیتیک اورآسیا تضعیف می کند و تحلیل می برد.

این قطعنامه عمق اتحادهای نظامی را هدف گرفته است. این قطعنامه مانع روسیه و چین برای فروش سلاح های متعارف و استراتژیک و تکنولوژی نظامی به متحد دوفاکتوی خود یعنی ایران می شود. در حقیقت، این امر، یکی از اهداف قطعنامه ۱۹۲۹ بود که واشنگتن قصد دارد آن را به اجرا درآورد.

در همین حال، با جلوگیری و ممانعت از ایران برای خرید تجهیزات نظامی متعارف، قطعنامه مذکور مانع دفاع ایران از خود در برابر حمله آمریکا – ناتو – اسرائیل می شود.

این قطعنامه، که باید به طور کامل به اجرا در آید، نه تنها توافقات همکاری نظامی دوجانبه با ایران را بی اعتبار می کند، بلکه به ایجاد شکاف در سازمان همکاری های شانگهای نیز می انجامد.

این قطعنامه همچین به نحو چشمگیری سرمایه گذاری و تجارت میان شرکای ایرانی و روسی و چینی را تضعیف می کند. تهیه و تدارکات مالی و بانکی موجود در قطعنامه که دال بر نیت آمریکا بود، نه تنها ایران را منزوی می کند بلکه سیستم مالی آن را نیز بی ثبات می سازد.

واشنگتن قصد دارد که این قطعنامه را اجرا نماید. «هیلاری کلینتون»، وزیر امور خارجه آمریکا، «رابرت اینهورن»، مشاور ویژه خود در امور عدم اشاعه سلاح های هسته ای و خلع سلاح، را به عنوان هماهنگ کننده آمریکا برای اجرای رژیم تحریم ها علیه کره شمالی و ایران منصوب کرد.

باراک اوباما رییس جمهور آمریکا از این قطعنامه استقبال کرد و گفته است که این قطعنامه تحریم های شدیدی بیش از آنچه که ایران تاکنون با آن مواجه بوده است را پیش روی این کشور قرار خواهد داد و یک «پیام بی چون و چرا» را به تهران در خصوص تعهد جامعه بین المللی جهت متوقف ساختن گسترش سلاح های هسته ای ارسال خواهد کرد.

«پی. جی. کراولی»، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا، در این خصوص گفته است: «ما از همه کشورها انتظار داریم که قطعنامه ۱۹۲۹ را کاملا اجرا کنند.»

اگر چین و روسیه تصمیم بگیرند که از این شروط قطعنامه، به ویژه در خصوص فروش سلاح ها به ایران پیروی نکنند، واشنگتن از این فرصت برای مبادرت به یک دیپلماسی تهاجمی در ارتباط با مسکو و پکن استفاده خواهد کرد. هدف این قطعنامه، ایجاد هژمونی آمریکا در تولید و صادرات سیستم های پیشرفته تسلیحاتی است. این یک ضربه سنگین و تقریباً «حکم مرگ» برای تجارت تسلیحاتی بین المللی سودآور روسیه و چین است که با ایالات متحده، انگلیس، فرانسه، آلمان و اسرائیل رقابت می کنند. در عصر اتحاد جماهیر شوروی سابق، تجارت تسلیحات، مولفه و بخش اصلی اقتصاد شکننده آن کشور شده بود. پیامدهای بالقوه این موضوع بر تراز پرداخت های روسیه بسیار زیاد است.

● ناتوان ساختن سیستم دفاع موشکی ایران

قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل بخش سازنده و مکمل سیاست خارجی آمریکا هستند. آن ها تخته رسم اتاق های فکر واشنگتن از جمله شورای روابط خارجی آمریکا، موسسه اینترپرایز آمریکا و بنیاد هریتیج هستند.

در این راستا، ذکر این نکته حائز اهمیت است که محتوای ماده هشت قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت سازمان ملل (۹ژوئن ۲۰۱۰) در گزارش ژانویه ۲۰۱۰ بنیاد هریتیج که خواستار «متوقف ساختن فروش سلاح به ایران از جمله موشک های اس - ۳۰۰ روسیه شده بود» وجود داشت: «واشنگتن و متحدانش باید هرگونه تلاشی را جهت محروم ساختن ایران از نقل و انتقال سلاح های خارجی به ویژه فروش موشک های سطح به سطح اس- ۳۰۰ روسیه که اسرائیل را به تسریع در حمله تشویق می کند، انجام دهند. تلاش های چندجانبه قوی همچنین نیازمند ممانعت از ایران جهت انتقال تسلیحات به حزب الله و گروه های فلسطینی می شود که نه تنها تهدیدی علیه اسرائیل تحمیل می کنند بلکه ثبات را در لبنان، مصر و اردن بر هم می زنند.

در سوم نوامبر، نیروی دریایی اسرائیل یک کشتی باری تحت عنوان فرانکوپ را که حامل ۵۰۰ تن تسلیحات از ایران به سوی سوریه و لبنان بود را توقیف کرد. ایالات متحده باید به سایر متحدان، جهت الحاق به موضوع کمک بیشتر به تلاش های اسرائیل جهت توقیف جریان تسلیحاتی ایران به ویژه به حزب الله و حماس، فشار وارد سازد.»

● آیا مسکو پیامدهای برنامه ریزی شده تحریم تسلیحات را ارزیابی کرده است؟

بلافاصله بعد از تصویب قطعنامه ۹ ژوئن شورای امنیت سازمان ملل، چند خبرگزاری روسیه خاطر نشان ساختند که علی رغم تضمین «سرگئی لاوروف»، وزیر امور خارجه روسیه، مبنی بر این که قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل بر معامله تسلیحات دفاع هوایی اثری نخواهد داشت، فروش موشک های اس - ۳۰۰ روسیه به ایران متوقف خواهند شد. بدون توجه به این که آیا روسیه از حق وتوی خود در شورای امنیت سازمان ملل به نحو شایسته ای استفاده کرده است یا خیر، این اظهارات متناقض، بیان گر آن هستند که اختلاف شدیدی میان رهبران روسیه وجود دارد.

بدون کمک نظامی روسیه، ایران «یک هدف آسان» است. سیستم دفاع هوایی آن به تداوم همکاری های نظامی روسیه وابسته است. افزون بر این، بدون ایران، روسیه مجبور خواهد بود که تجهیزات نظامی خود را به کشورهایی که در حوزه آمریکا - ناتو قرار دارند بفروشد.

● حمله هسته ای پیش دستانه به ایران

جهان در چهار راه خطرناکی قرار دارد. تهدید واقعی علیه امنیت جهانی از سوی ائتلاف آمریکا - ناتو – اسرائیل صادر می شود. شورای امنیت سازمان ملل به طور مستقیم منافع اتحاد نظامی غرب را تامین می کند. قطعنامه شورای امنیت «چراغ سبز» دوفاکتو و عملی را برای مبادرت به جنگ پیش دستانه علیه ایران تضمین می کند که از سال ۲۰۰۴ در صفحه ترسیم پنتاگون قرار داشته است.

طرح عملیاتی برای مبادرت به حملات هوایی علیه ایران از ژوئن سال ۲۰۰۵ «در یک وضعیت آمادگی» قرار داشته است. سخت افزارهای نظامی اساسی نیز برای مبادرت به چنین حمله ای مستقر شده اند.

در سال ۲۰۰۵، «دیک چنی»، معاون رییس جمهور آمریکا، به فرماندهی استراتژیک این کشور دستور داد که پیش نویس یک «طرح اتفاق» را تهیه نمایند که شامل «حمله هوایی در مقیاس وسیع علیه سلاح های متعارف و هسته ای تاکتیکی ایران شود.»

تحت حاکمیت دولت اوباما، تهدیدات به نحو رو به افزایشی فراگیر و بسیار صریح تر و آشکارتر از دوره نومحافظه کاران شده است. در اکتبر سال ۲۰۰۹، موسسه اینترپرایز آمریکا، کنفرانسی را در مرکز کنفرانس واشنگتن تحت عنوان «آیا اسرائیل باید به ایران حمله کند؟» ترتیب داد: «توسعه سلاح های هسته ای ایران به شدت ادامه دارد که امنیت همسایگان و جامعه بین المللی را تهدید می کند. نظرسنجی که اخیرا از سوی مرکز تحقیقات پیو صورت گرفت نشان داده است که بیش از ۶۰ درصد از افکار عمومی آمریکا معتقد به جلوگیری از سلاح های هسته ای ایران از طریق اقدام نظامی هستند. دانیل ایالون، معاون وزیر امور خارجه اسرائیل، در ۲۱ دسامبر تاکید کرد که اسرائیل وقتی با تهدید ایران مواجه است، هیچ گزینه ای را از روی میز حذف نمی کند.»

همان روز، سرتیپ «گبی اشکنازی»، رییس ستاد مشترک اسرائیل، این موضوع را روشن ساخت که حمله نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران را رد نمی کند و تکرار کرد که «اسرائیل حق دفاع ازخود را دارد و همه گزینه ها روی میز است.»

در حالی که بحث در این خصوص که چگونه واکنش بسیار موثری به اقدامات تحریک آمیز ایران داده شود، تشدید شده است، اکنون زمان آن است که پارامترها و شاخص های قانونی و راهبردی از حمله بالقوه اسرائیل علیه جمهوری اسلامی بررسی و مطالعه گردد و برخی تحلیل ها درباره عواقب آن بر ایالات متحده فراهم شود.

از منظر نظامی، اسرائیل بدون همکاری نزدیک پنتاگون قادر به حمله یکجانبه به ایران نیست: «در حالی که اوباما، رییس جمهور آمریکا، به منظور متوقف ساختن برنامه هسته ای ایران «یک دست باز» را برای گفتگوی مستقیم با تهران بلند کرد، خانم کلینتون (ژوئن ۲۰۰۹) در قامت ترساندن رهبر ایران با صحبت از حمله پیشگیرانه ظاهر شد: «شیوه ای که ما به عراق حمله کردیم.»

او گفت که سعی می کند خود را در جای رهبر ایران قرار دهد اما افزود که تهران «ممکن است دشمنان دیگری داشته باشد که بخواهند حمله پیش دستانه را علیه آنان انجام دهند.» این یک اشاره روشن به اسرائیل بود که «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر این رژیم، در خصوص احتمال اقدام نظامی برای آسیب رساندن به برنامه هسته ای ایران سخن گفته بود؛ چیزی که او به عنوان تهدید علیه دولت یهودی تلقی می کرد.

در آوریل ۲۰۱۰ این پیام کاملاً آشکار بود: واشنگتن «از سلاح های اتمی تنها در شرایط حاد استفاده کند و به کشورهای غیر هسته ای حمله نکند؛ اما ایران و کره شمالی از این موضوع استثناء شده اند. رابرت گیتس، وزیر دفاع آمریکا، در یک مصاحبه تلویزیونی توضیح داد که واشنگتن، تهران و پیونگ یانگ را استثناء کرده است زیرا آن ها به طور مرتب اولتیماتوم شورای امنیت سازمان ملل را در برنامه های هسته ای خود نقض کرده اند.»

● «چراغ سبز» سازمان ملل برای سناریوی جنگ جهانی سوم؟

آیا آخرین قطعنامه شورای امنیت «چراغ سبزی» بود که واشنگتن به دنبال آن بود؟ اصل و محتوای قطعنامه شورای امنیت، همچنین علیه متحدان ایران یعنی روسیه و چین جهت گیری کرده است.

جالب آن که، در حالی که چین و روسیه در استفاده از حق وتوی خود ناکام مانده اند، با این وجود هدف تهدیدات غیرمستقیم آمریکا قرار گرفته اند. روسیه به وسیله تاسیسات نظامی آمریکا محاصره شده است. موشک های آمریکا در لهستان و قفقاز به سوی شهرهای روسیه نشانه رفته اند. به تازگی دولت اوباما خواستار گسترش رژیم تحریم ها علیه متحد روسیه یعنی بلاروس شده است.

واشنگتن همچنین اعلام کرده است که «پنتاگون آماده ایجاد تاسیسات جدید در آسیای مرکزی است که شامل ایجاد تاسیسات نظامی استراتژیک آمریکا در همه پنج کشور آسیای مرکزی و از جمله ترکمنستان و ازبکستان می شود.»

هدف این پیمان های همکاری نظامی گوناگون با جمهوری های سابق شوروی نه تنها تضعیف سازمان همکاری های شانگهای است بلکه آن ها بخشی از راهبرد آمریکا – ناتو جهت محاصره روسیه و چین به شمار می روند.

آن چه که آخرین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل پیشنهاد می کند این است که واشنگتن و ناتو نه تنها شورای امنیت را کنترل می نمایند، بلکه آن ها در نهایت صاحب اختیار سیاست خارجی مسکو و پکن نیز هستند. این قطعنامه شورای امنیت باید افسانه رقابت قدرت های بزرگ را برطرف کند. هر دو کشور یعنی چین و روسیه، فرع و جزء در نظم نوین جهانی به شمار می روند.

آنچه دیپلماسی بین المللی بیان می دارد این است که چین و روسیه به منزله «ببرهای کاغذی» بدون دندان هستند. «ببر کاغذی» به معنی چیزی است که مانند ببر تهدیدآمیز و خطرناک جلوه می کند اما در واقع بی خطر است. هر دو کشور یعنی چین و روسیه قربانی تصمیمات شکست خورده خود در شورای امنیت سازمان ملل هستند.

یک حمله به ایران بلافاصله منجر به تشدید درگیری نظامی خواهد شد. سوریه و لبنان نیز ممکن است مورد هدف قرار گیرند. تمام خاورمیانه و منطقه آسیای مرکزی نیز مشتعل خواهند شد، شرایطی که به طور بالقوه می تواند سناریوی جنگ جهانی سوم را شکل دهد.

به طور واقعی، مخاطره جویی های نظامی آمریکا – ناتو – اسرائیل، آینده بشریت را تهدید می کند.

مترجم : سارا قاسمی

نویسنده: مایکل - چاسودفسکی

مترجم: کیانوش - کیاکجوری

منبع: سایت - باشگاه اندیشه - تاریخ شمسی نشر ۲۰/۰۴/۱۳۸۹ - به نقل از گلوبال ریسرچ، ۱۱ ژوئن ۲۰۱۰

صفحه اینترنتی مرتبط: http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=۱۹۶۷۰