آندره مالرو و سینما

آندره مالرو که بیشتر به نویسندگی شهره است، در واقع یک مدیر هنری بود تا یک هنرمند. مدیری هنرمند که آشنایی با زبان‌های شرقی برای او دیدی فراخ و وسیع به ارمغان آورد.
سیزدهم آبان …

آندره مالرو که بیشتر به نویسندگی شهره است، در واقع یک مدیر هنری بود تا یک هنرمند. مدیری هنرمند که آشنایی با زبان‌های شرقی برای او دیدی فراخ و وسیع به ارمغان آورد.

سیزدهم آبان ماه یکصد و هفتمین سالگرد تولد اوست. در واقع او سوم نوامبر ۱۹۰۱ در پاریس به دنیا آمد.

آندره مالرو در طول عمر ۷۵ ساله خود به کشورهای گوناگونی سفر کرد و جالب اینجاست که در این سفرها، بیش از همه شیفته تمدن کهن ایران و شهر زیبا و دیدنی اصفهان شد. او چهار بار و به مدت طولانی به ایران سفر کرد.

مالرو، در جنبش آزادی‌خواهی و استقلال طلبی ویتنام، انقلاب چین و مبارزه با هیتلر شرکت داشت.

از ‌آثار مشهور او می‌توان به «امید»، «عصر بی‌اعتنایی»، «ضد خاطرات» و «سرنوشت بشر» اشاره کرد.

یک نقل قول

او در جایی می‌نویسد: «فقط مرغ‌های دریایی‌اند که از توفان نمی‌هراسند، حتی وقتی در میان دریاها جهت خود را گم می‌کنند و جایی برای نشستن پیدا نکنند، آنقدر بال می‌زنند که توفان فرونشیند و جایی برای نشستن بیابند یا در همان اوج جان می‌دهند، آنکه در میان امواج می‌افتد مرغ دریایی نیست. مرغ دریایی در اوج می‌میرد.

او آخرین توان خود را صرف اوج گرفتن می‌کند تا سقوط را نبیند.»

رویکرد هنری

آندره مالرو در دهه ۶۰ و در آیین پایانی جشنواره کن سخنرانی جالبی کردکه با توجه به اینکه او در آن زمان وزیر فرهنگ و هنر فرانسه بود، مرور آن سخنرانی خالی از لطف نیست: «سینما یک دریچه انسانی است که به باغ‌های سبز و آسمانی آبی باز می‌شود. هر فیلم باید به دفاع از سینما بپردازد. اعتبار سینما در این است که هنر اول جهانی است. نیروی تصویر براختلاف‌های زبانی چیره می‌شود.

قدرت، همواره در مقابل آزادی ایستاده است و اساساً نمی‌خواهد که سینما از واقعیت رونوشت بردارد، بلکه در پی آن است که سینما را به قوی‌ترین مفسر دنیای غیرواقعی بدل کند. به چیزی بدل کند که به نظر می‌آید به واقعیت شباهت دارد، اما واقعیت به آن شباهتی ندارد. آنچه که سینما هر سال بیشتر بر ما آشکار می‌کند این است که به رغم سنگین‌ترین مناقشه‌ها و سهمناک‌ترین جنگ‌ها، همه انسان‌ها در زیر یک آسمان پرستاره، در آرزوهای بزرگ واساسی با هم توافق دارند.

اکنون که جوایز داده شده و جشنواره پایان یافته است، من به نام همه شما یک نخل طلایی به این آسمان پرشکوه، به برادر ناپیدای زمین تقدیم می‌کنم که در آن «آیزنشتاین» و «چاپلین»، با شما پیوند می‌یابند.

این نخل را به همه انسان‌هایی تقدیم می‌کنم که شما آنها را یکی پس از دیگری تصویر می‌کنید.

اگر رمان ماناتوان می‌شود، اگر نقاشی‌ ما افسانه را ترک گفته عجیب نیست، زیرا هیچ افسانه‌ای با سینما برابری نمی‌کند.

پیوندهای سینمایی

آندره مالرو در سال ۱۹۴۵، در مقام کارگردانی با همکاری «بوریس پسکین» فیلمی جنگی را ساخت که براساس رمانی از خود او به نام «تنفس» بود. این فیلم که به زبان اسپانیولی بود درباره جنگ های خیابانی اسپانیا بود.

او به غیر از این فیلم، نسخه‌ای تلویزیونی به نام «افسانه قرن» را در سال ۱۹۷۲ ساخت.

در سال ۲۰۰۱، کارگردانی به نام «مایکل روزیه» فیلمی با نام Malraua, ta me tohnes! درباره زندگی این نویسنده شهیر ساخت. در این فیلم «ماریون ولانتین» به ایفای نقش پرداخته است. همچنین دو بازیگر به نام‌های «فیلیپ کلونو» و «ژروم روبر» به ترتیب در نقش آندره مالرو بزرگسال و جوان، بازی کرده‌اند. از قرار معلوم، در سال ۲۰۰۹ باید شاهد ساخت فیلمی براساس رمانی از مالرو باشیم که این فیلم «مرد چاق» نام دارد.

این فیلم را که «مایکل سیمونو» کارگردانی کرده، داستانی درام است که در شانگهای در سال ۱۹۲۳ اتفاق می‌افتد.

هومن ظریف