خورشید مثل یک بالن هوائی پر از آب پیچ و تاب می خورد

داخل خورشید چگونه است شاید سوال جسورانه ای باشد , چون در واقع محققین فقط از نوسانات سطح خورشید می توانند به این موضوع پی ببرند که چگونه ستاره مرکزی منظومه ما ساخته شده است

داخل خورشید چگونه است ؟ شاید سوال جسورانه‌ای باشد ، چون در واقع محققین فقط از نوسانات سطح خورشید می‌توانند به این موضوع پی ببرند که چگونه ستاره مرکزی منظومه ما ساخته شده است .

از زمانهای بسیار دور مردم می‌دانستند که خورشید اهدا کننده زندگی به آنهاست . بیهوده نیست که مصری‌های قدیم به مانند یک خدا به خورشید احترام می‌گذاشتند . امروزه ما می‌دانیم که این ستاره یک توپ گازی مشتعل است . گرچه نگاه کردن به این جسم داغ امکان‌پذیر نیست ، اما ستاره‌شناسان در سالهای گذشته به خیلی چیزها در مورد درون آن پی برده‌اند .

خورشید سطح جامد و سفتی ندارد ، با این حال سطح خارجی آن که تقریبا تمام نور آن را ساطع می‌کند قابل تشخیص است . این فتوسفر ( نور کره ) مرز بین سطح شفاف رویی ، کروموسفر ، تاج خورشید و منطقه غیر قابل رویت درون آن را نشان می‌دهد .

تراکمی که به طرف مرکز ستاره افزایش پیدا می‌کند موجب می‌شود که بخشهای کوچک نور که در آنجا به وجود آمده‌اند پی در پی و بی‌وقفه به صورت اتم و الکترون در جهت‌های تصادفی هدایت شوند . به همین علت به طور میانگین یک فوتون ( واحد شدت نور وارده به شبکیه چشم ) ، یک میلیون سال زمان نیاز دارد تا از منطقه مرکزی به سطح خورشید برسد .

فشار و حرارت در جهت مرکز ستاره افزایش می‌یابد . بخش مرکزی که در آن انرژی خورشید تولید می‌شود ، فقط ۶/۱ در صد کل حجم ستاره را اشغال می‌کند ، اما تقریبا نصف جرم یا توده خورشید را متمرکز و جمع می‌کند .

در منطقه هسته با حرارت بالای ۱۵ میلیون درجه سانتیگراد ، فشاری بالغ بر ۲۰۰ میلیارد اتمسفر وجود دارد. انرژی‌ای که در هر ثانیه در آنجا تولید می‌شود می‌تواند نیاز انرژی تمام انسانهای امروز را تا یک میلیون سال تامین کند .

در ۲۵ سال گذشته محققان شیوه‌ای را کشف کرده‌اند که اطلاعاتی از درون خورشید به دست می‌دهد . هلیوسیسمولوژی . همانگونه که از نامش پیداست با این شیوه ارتعاشات خورشید مورد بررسی و مطالعه قرار می‌گیرد . این ارتعاشات به طرزی کاملا متفاوت با آنچه در زمین اتفاق می‌افتد ایجاد می‌شود . در درون خورشید توده‌های گازی به طور مداوم به طرف سطح آن بالا می‌رود ، سرد می‌شود و دوباره به اعماق ستاره فرو می‌رود .

فیزیک‌دانان این بالا و پایین رفتن را که مانند آن را در یک قابلمه نیز می‌توان مشاهده نمود ، کانوکشن ( انتقال گرما در مایع ) نام نهاده‌اند . در همین حین امواج صوتی هم تولید می‌شود که از درون خورشید عبور کرده و باعث ارتعاش آن می‌شود . مجموعه این توپ گازی مثل بالنی به نظر می‌رسد که از آب پر شده باشد .

محققین خورشید در موقعیتی هستند که این ارتعاشات را دقیقا اندازه‌گیری می‌کنند . محاسبات این امکان را می‌دهد که از هزاران صدای اصلی و بالا ، مدلی از درون خورشید طراحی و ساخته شود . در قشر خارجی ، در منطقه‌ای که به شکل پوسته است ، کانوکشن در یک مسیر معین ایجاد می‌شود . در اینجا سرعت گردش دورانی با عرض جغرافیائی تغییر می‌کند .

در خط فرضی استوا مواد خورشیدی در هر ۲۵ روز یک بار دور محور می‌چرخند ، در عرضهای بالاتر این روند تا ۳۵ روز هم به طول می‌انجامد . اما هنوز کاملا مشخص نشده است که چگونه این تغییر گردشها پدید می‌آید . اما آنچه قطعی است این است که این تغییرات از طریق جابه‌جایی پیچیده بین توده‌های گازی که بالا و پایین می روند و چرخش کلی ستاره ایجاد می‌شوند .

در بخش هسته در زیر منطقه کانوکشن هیچ جریان گازی وجود ندارد . این منطقه درخشان مثل یک جسم خشک و انعطاف‌ناپذیر با دوره‌ای در حدود ۲۷ روز گردش می‌کند . در نتیجه در مرحله عبور منطقه کانوکشن به منطقه سوزان و درخشان داخلی ، جهشی در چرخش پدید می‌آید که دانشمندان احتمال می‌دهند در این منطقه عبور و انتقال ، محل انرژی جنبشی خورشید وجود دارد که باعث ایجاد میدان مغناطیسی آن می‌شود .

نویسنده مریم دری منش